Bijna 6 maanden: `pfoe` en zo ;-)

Ik moet me soms in m'n ogen wrijven: is dat mijn grote meid die daar zit? Is dat mijn flinke meid die zo van zich laat horen? Is het echt al bijna 6 maanden dat jij in ons leven bent? Het gaat toch zo vlug.

Zonet lagen we samen een middagdutje te doen en toen je wakker werd nam je zelf je tut en stak hem perfect in je mond. Je lacht dan zo zelfvoldaan!

Onze dagelijkse speeluurtjes worden ook alsmaar leuker. Wat een beweeglijke meid ben jij, je rolt je helemaal om en je komt bij alle hoeken van de mat! Nu is niets nog veilig voor die grijpgrage handjes. Want alles wil je pakken en alles wat je dan te pakken krijgt, verdwijnt vervolgens in je mondje. Bedankt aan iedereen die ons een nieuwjaarskaartje stuurde, maar euh, ja sommige kaartjes zijn een beetje verfrommeld of zelfs helemaal nat bezeverd. Mensen met brillen, oorbellen, krullen: opgelet; niets is nog wat het was na doortocht van orkaan Kaat. En ook de katjes krijgen hun deel: aai poes heeft bij Kaat een speciale invulling; iets tussen vachtje pluk en klop-kat. Maar het is zo vertederend te zien hoe ze steeds meer en meer in contact staat met de wereld en alles en iedereen wil betasten! En de katjes mogen niet klagen. Want wij maar hopen op een mooi woordje zoals 'mama' of 'papa', nee de eer valt te beurt aan 'poes'. Weliswaar nog onder de vorm van 'pppfoe', maar het is een gebrabbel dat ergens op slaat. Ze ziet de poes en ze zegt 'pfoe'. Ik moest deze ochtend toch even een kropje wegslikken toen ze dat deed. 6 maanden en ze 'zegt' pfoe. Als mama benje misschien euforisch bij elke stap, maar is niet elke stap een wonder?!?

en nu: 'mama'...'mama'. Nog even oefenen. To be continued ;-)

Dada.