Laatste maand... is laatste dag??

Jabbedabbedoe!

We zijn in onze laatste maand beland. Enfin, gaat het nog een hele maand duren? Langer? Korter? Dat weten we niet hè. Dat bepalen onze lichaampjes... Maar blijkbaar heerst er een volkswijsheid dat de laatste maand eigenlijk de laatste dag is, dus dat het nu elk moment kan gebeuren.

Maar ècht komende ben je nog niet. Maandag zei de gynaecoloog dat ik nog geen ontsluiting had, dus je coconnetje is nog mooi toe ;-)

Verder begint alles in zijn plooitjes te vallen. Dadelijk ga ik echt onze valiesjes maken. Zodat we toch een beetje fatsoenlijk op de kraamafdeling kunnen aankomen hè ;-)

Eergisteren hadden mama en papa een rondleiding op de kraamafdeling. Blijkbaar moeten er veel mama's bevallen in juli, dus het kan er best wel eens druk worden. Ik heb de verloskamer gezien en het viel allemaal reuze mee. De vroedvrouwen lijken ook prima! Mama is niet flauwgevallen bij het zien van dit alles en de angst ebt wel een beetje weg. Tuurijk is er veel onbekends dat nu op de loer ligt, maar er groeit terug een vertrouwen dat het goed komt, een vertrouwen in jou, in de natuur, in mezelf. Oef!

Morgen wordt je bompa/opa/vake (ja, zucht, de grootouders weten nog altijd niet hoe ze genoemd willen worden) 60 jaar en dat gaan we vieren met een weekendje Ardennen. We zullen het wel een beetje rustig moeten houden, maar ik ben ook wel blij dat we er nog een allerlaatste keer tussenuit zijn voor je komst. En ik denk ook wel dat bompa/opa/vake het ook erg leuk zal vinden.

Beloof me één ding: blijf nog rustig zitten, want mama ziet het niet zo zitten bevallen in de Ardennen. Ze zullen daar ook wel weten wat te doen, maar ik denk toch dat er dan lichte paniek uitbreekt bij mij, papa en de grootouders.

Maar goed! Ik ga nu echt onze tasjes klaarmaken. Jippie!!

Tot gauw!

Dikke knuf,

mama