Het weer en mijn humeur: regenachtig

Ja, ik begin met een zucht. Ik zucht hier al dagen. Ik ben geen zonnetje in huis. En vooral niet te weten waar het vandaan komt maakt me nog meer pissig!!

Het begon eigenlijk al vorige week. Ik had een zwangerschapsrelaxatiesessie bij een vroedvrouw. Maar ik kwam zo overspannen terugkwam. Dus ja: zucht!

Gisteren zijn we gaan zien voor de doopsuiker. Nu, ik word een beetje duizelig van alle keuzes en alle prijzen. Niet dat het niet veel mag kosten, maar, hah, de meeste mensen gooien die mooie dure potjes toch gewoon maar weg! En ik wil niet bezig zijn met al die 'uiterlijkheden', ik wil genieten van het gevoel deze laatste weken. En dat kan blijkbaar niet, want we moeten nog vanalles regelen en ik heb er geen zin in. En dan is het precies of het interesseert me niet; maar, jawel, maar, ... ja, ik weet het ook niet!!

Stilaan moet ik ook afscheid nemen van m'n cliënten en dat vind ik ook ergens jammer. Net nu ik een beetje in 'roulement' begin te komen.

...en ik kan moeilijk recht uit de zetel, uit bad, ..., ik laat alles valle, ik kluns, en ik heb steken her en der, en ik struikelde bijna over een stoeptegel (waarop ik in gedachten de stad al dagvaarde), en ik kan niet tegen goedbedoelde grapjes, en m'n onderste rib doet pijn, en ik heb honger, maar nergens echt zin in, en eigenlijk moet ik ook wat administratie regelen, en moet ik dit en moet ik dat en ik kom er niet toe, want in dit alles ben ik stikmoe en wil ik eigenlijk alleen maar slapen. Nèh!

En ik ben bang. Voor de bevalling, dat m'n baby het niet haalt of niet goed ter wereld komt, of dat ik het niet aankan, dat ik geen goede moeder ben, dat ik geen controle heb over alles wat er op me afkomt, dat ik geen keuze meer ga hebben, dat alles mis gaat, dat ....

Als ik dit even herlees, word ik al terug gestresst. Ik ga even weer liggen. En slapen en hopen, zoals telkens, dat het dààrna weer beter is...

Waar is m'n roze wolk? Stomme donderwolk toch!

Grumpie-mama