Dag meiden,
Sorry voor mijn late reactie soms op jullie blogjes, maar tijdens ons weekje verlof ben ik niet op BB geraakt.
Het was echt een super leuke conge, toffe kindjes om te leren skien, 5-6 jaar die nog nooit op latjes gestaan hadden. Ook de skimoni ploeg was echt super! Na 2 dagen verse sneeuw hebben we echt stralend mooi weer gehad! We hebben er echt van genoten! :)
In het midden van de week heb ik wel even een dipje gehad. Plots kregen we een sms'je van mijn vriend zijn oudste zus dat ook zij zwanger is, voor september (zijn jonste zus moet in mei bevallen). Ik ben natuurlijk super blij voor hen he, maar toch had ik echt iets van, waarom wij niet?!? Ik was toch weer even teleurgesteld in mezelf...
Toen ik dan nog eens hoorde hoe de jonste zus had gereageerd kon ik wel helemaal ontploffen. Toen ze het gingen vertellen had ze wel goed gereageerd dat het leuk was in hetzelfde jaar enzo... maar eens ze weg was onmiddellijk gebeld naar hun moeder en zei ze dat ze een slag in haar gezicht had gekregen... ?!? Ze wist wel dat dit kon gebeuren, maar het moment dat het er dan was had ze toch een slag in haar gezicht ?!? Komaan, ze is 29 wat had je gedacht, dat ze nog 10 jaar zou wachten? En daarbij, waar hoeft zij haar druk om te maken, ze ís zwanger, ze bevalt binnen 2 maanden... Ik kon haar echt met haar hoofd tegen de muur slaan! Maarja, we kennen ze, bij haar draait alles om de aandacht, en nu zal ze dus niet meer alle aandacht krijgen he. Niets aan te doen zeker...
Het klinkt heel lelijk van mij, maar ik hoop dat ze de volgende keer wat langer moeten proberen om zwanger te geraken zodat ze eens weet wat het is.
Ik weet dat we nog 'maar' 7 maanden aan het proberen zijn, en dat er hier dames al veel langer bezig zijn. Maar zou het te vroeg zijn om nu al naar mijn gynaecoloog te gaan en clomid ofzo te vragen? Of wat gebeurd er dan allemaal van onderzoeken voor ze je iets kunnen geven/helpen?
Liefs,
reacties (0)