Zij voelt er niks, bullsh*t

Ik heb de afgelopen dagen alleen maar gehoord: Ze voelt er niks van.
Ja dag, amehoela!!!

Ze merkt er niks van.
Bullsh*t!!!

2 Nachten achter elkaar sinds dat ze der broekje heeft is het prijs. Ze komt bijna elk uur. Wij slapen dus ook ontzettend slecht. En dat maakt natuurlijk niet uit, maar wij lopen op onze tenen. We worden sagerijnig tegen elkaar. Dus we hebben nacht 1 echt niet geslapen en de 2de nacht zei Michel om half 6: Lin ik doe hem uit!!! Ik wilde het niet, maar begreep het wel, hij moest er weer om half 8 uit.
Maar ze voelen het echt wel. Want toen dat broekje om half 6 uitging moest ik haar om half 11 wakker maken voor haar fles.

Nu net heeft ze haar hele broekje ondergekotst, dus hij moest ook nog eens in de handwas. Want ze eet ook ontzettend slecht. En of dat nou komt door dat broekje of omdat ze nog steeds ziek is weten we niet. Wat we wel weten is dat ik maandag naar de dokter bel om ff naar haar te laten kijken.

We weten nu al wel dat we de eerste week 23 uur per dag niet gaan halen en haar echt gaan laten wennen. Want ze word ook nijdig nu. Ze trapt en slaat met haar armen en begint dan echt te brommen. Gewoon zielig.
Hebben jullie misschien tips hoe ik haar lekkerder kan laten wennen aan haar broekje in bed?
Alle tips zijn welkom, maar alsjeblieft niet komen met gewoon aan laten wennen, want zover zijn wij ook wel.

Nog ff voor de mensen die mijn vorige blog niet hebben gelezen: mijn dochter van 4 maanden heeft heupdysplasie en heeft een spreidbroekje.

Als het zo doorgaat zal mijn blogs niet zo leuk zijn, want dan moet ik echt ff mijn ei kwijt.

Liefs Linda