Pffffff...

De bevalling na Kylian hakte er fel in.  Het was niet zo simpel om te herstellen en emotioneel weer een evenwicht te vinden.  De problemen thuis maakten het er niet gemakkelijker op.  Niets tussen ons als koppel, maar de rompenslomp ivm gezondheid en centjes.  

Kylian doet het gelukkig goed en dat is heel belangrijk. We genieten van hem elke dag.

Ondertussen zijn we toch even naar de gyn geweest, omdat ik nog steeds pijn had aan mijn ks.  Nu blijkt dat mijn lichaam snel hersteld en dat de pijn wel op te lossen is.  We nemen gewoon de pil door nu en er is geen pijn meer.

Verder heb ik uitleg gevraagd over mijn bevalling.  Het blijkt dat ik gewoon brute pech heb gehad.  De placenta liet los, wat het bloeden verklaart.   Maar Kylian zijn hoofdje was nog niet zo ver ingedaald, zodat het het bloeden kon stelpen door de druk op de wonde tot na de bevalling.  Anders was er geen probleem geweest.  Van de gyn mag ik volgende keer gewoon bevallen op een natuurlijke manier, zoals ik dat  wil.   Hij ziet er geen graten in waarom hij een ks zou uitvoeren wanneer er geen leven in gevaar is natuurlijk.  Eigenlijk was ik wel blij met dit nieuws.  Verder zag het er binnenin allemaal goed uit.

De rest van de problemen zullen zich ook wel oplossen.  Al zit het wel in je hele lijf.  Bah... Maar we zijn met zijn twee goed bezig en steunen elkaar.  Kylian maakt het leven hier lichter en beter.  Gelukkig maar.