Mijn zoontje is een kleine pestkop

Ik kan wel janken (en doe dat soms ook). Mijn lieve zoontje is sinds kort veranderd in een pestkop.

Hij is 3 jaar en 8 mnd en je merkt gewoon dat hij toe is aan school. Hij verveelt zich en dat uit zich in vervelend doen. Als je hem overigens 1-op-1 hebt, laat hij nog steeds zijn lieve kant zien. Hij is dan rustig, gezellig, vrolijk, overlaadt mij met liefde, en is onder de indruk als ik even mijn stem verhef. Hij lijkt vrij zelfverzekerd, maar legt ongemerkt de lat voor zichzelf heel hoog. Hij loopt nu bijv. bij logopedie. Als hij daar ook maar één woordje niet weet, of niet goed uitspreekt, dan gaat hij blozen en gaat daarna niets meer zeggen. Hij kan dan ook nog echt wel een tijdje van slag zijn. Hoewel hij het niet vaak laat blijken is het dus toch wel een gevoelig mannetje.

Maar dan heb je dus een heerlijk dagje met hem alleen gehad, en dan vanaf het moment dat papa en zus thuiskomen, gaat het mis en verandert hij in een pestkop. Vaak is het eerste incident al als zijn zus nog geen twee minuten thuis is. Hij slaat haar, trekt aan haar haren, duwt haar, schopt haar, schopt de hond, trekt aan de poten van de hond, knijpt en krabt ... En dat is dan nog maar het fysieke stuk. Wat hij ook graag doet op zulke momenten:
- de lamp van de wc uit doen en snel de deur van de wc dicht duwen als zijn zus op het toilet zit, waardoor zus dus ineens in een donkere, afgesloten ruimte zit (en om die reden gaat krijsen);
- alle puzzels en spelletjes in no-time uit de kast trekken en allemaal op de grond gooien, en dan met zijn armen door alle puzzelstukjes en spelonderdelen gaat maaien, waardoor alles door elkaar in de woonkamer verspreid ligt;
- de brokjes van de hond in het water van de hond gooien;
- met een stift de bank bewerken;
- overal, maar dan ook OVERAL om brullen;
- expres en zomaar heel hard gillen, omdat hij weet dat mijn man en ik daar niet tegen kunnen;
- alle boeken uit de boekenkast eruit trekken;
- tekeningen van zijn zus kapot scheuren;
- enzovoorts, enzovoorts.

In tegenstelling tot zijn 'lieve' momenten lijkt hij totaal niet onder de indruk van stemverheffing, straf o.i.d. Hij lacht ons vierkant uit, schopt ons, slaat ons of knijpt zijn handen om mijn keel (en ja, dan krijgt hij gewoon een tik, of ik smijt hem niet zo voorzichtig op bed 🙄)

En ik denk alleen maar: WAAROM?? Valt dit onder normaal peutergedrag? (hij is een totaal ander kind dan zijn zus, dus ik kan niet zo goed vergelijken). Is het inderdaad de verveling, ook omdat hij laatst van 4 dagen kdv naar 2 dagen is gegaan? Is hij zó onzeker door de logopedie (waardoor hij nu 'bewust onbekwaam' is), dat hij zich op deze manier uit? Wij weten het niet meer en zitten met de handen in ons haar. We houden ons maar vast aan de goede momenten, maar we lopen wel aardig op ons tandvlees. Zoals morgenochtend rond 6 uur, als hij lekker naast me kruipt, me een kus geeft en zegt dat ik heel héél lief ben. Ik kijk er nu al naar uit!

1914 x gelezen, 9

In Overig

04/10/2023

reacties (21)

Denelientjes 07/10/2023

😱 jeetje... dat is behoorlijk heftig.

Maak je over school geen zorgen daar zal hij zich redden

Wat je voor nu kan doen is kijken of je dit patroon kan doorbreken.

Wat ik zou doen.

Eerst hem vertellen wat je verwacht van hem. Voor de situatie zich gaat afspelen.

Straks komen papa en zus thuis. Ik wil niet dat jij gaat slaan, dingen stuk maken en stoute dingen doet.

Als je dat wel doet dan zet ik je daar neer... net zolang dat jij gaat luisteren ( en ajb hou dat vol)

En als ze thuis komen wil ik dat jij mijn grote helper (of die van papa) wordt en we doen alsof je zus er niet is. Kan jij dat??! Vraag je dan aan hem. (Zus ook geïnstrueerd dat zij hem ook negeert)

Zorgen dat hij taakjes heeft om jou te helpen.

Investeer en bouw samen een treinbaan bijvoorbeeld of laat hem helpen met de was, de tuin vegen, koken... enz neem hem bij wijs van spreke aan de hand en hou hem "kort"

Dat zou ik doen/proberen.
Isolda 07/10/2023

Klinkt mij in de oren als een gedragsprobleem… Zou tips vragen van de huisarts denk ik!
Florien84 07/10/2023

Nou ik vind dit wel extreem eigenlijk. Mijn twee oudste kinderen hebben dat gedrag nooit laten zien en dat hoeven ze ook niet proberen. Dit is wel echt pesten/treiteren en dat op die leeftijd al. Ik zou hier toch echt hulp van het cb bij gaan vragen.
Bosco 07/10/2023

Bij mijn jongste heeft dit heel lang geduurd. Echt heel consequent blijven en sterk regels aanhouden. Goed gedrag belonen. Die was de eerste 3 jaar echt het leukste kindje ooit,daarna werd hij heel pittig. Bijna 5 jaar en is veel rustiger. We gaan binnenkort de tafel opknappen, deze heeft zware jaren gekend.
Sylvestertje 06/10/2023

Ik denk aan:

- rust

- aandacht 1 op 1

- voorspelbaarheid (verwachtingen/consequenties)

En zorgen dat ze heerlijk de energie kwijt kunnen.. En als ze moe zijn nabijheid geven... Onderscheid maken tussen de kinderen. Dus ze niet zien als 1 geheel als in samen spelen en samen rooien. Maar ook eens 1 op 1 als ze allebei thuis zijn.

Het is hier ook alrijd even raak als 1 van de 2 weer thuis komt... Daarna gaat het gelukkig wel goed.

Maar emotieregulering is en blijft een lastig iets...

Voor mijzelf was belangrijk om uit het eindeloos waarschuwen/beleren/straffen te blijven.

Negatieve aandacht is ook aandacht. Soms volstaat dan, dat doen wij niet. En doorrr ook al betekent eht even fysiek van de plek verwijderen of iets afpakken. En dan door naar een positief iets. Samen een brug bouwen, of van een speeltoestel springen of kijken of je op 1 been kunt staan...

Ik merk dat ze bij ons erg dwars worden als je de uitleg over waarom iets niet kan of mag blijft herhalen. Het zeggen of aanstippen is voldoende. Dan door, niet teveel aandacht aan schenken maar begrenzen?
Mammavandrie3 05/10/2023

Misschien toch tikkeltje jaloers op zus en papa omdat hij niet meer volledige aandacht van jou krijg.

Meine heb dat nu ook en die is nu 2.5 haar alleen is een engeltje maar kom 1 van der zussen dan draai ze ook als een blad van een boom om.

Tijd voor school
aliemama 05/10/2023

Ik denk dat dit jongentje heel veel behoefte aan regels heeft. Misschien is het een idee om een paar duidelijke regels te maken, misschien zelfs visueel, zodat hij weet wat mag en wat niet. Dan kun je ook consequent zijn als hij een regel overtreedt en verwijzen naar die regel. Maar ook juist positief geformuleerde regels zodat je hem kunt complimenteren als hij wel luistert, helpt of rustig loopt.
Pandabeertjes 04/10/2023

Oh en trouwens. Ik pas directe consequenties toe, dus brokjes in het wated vd hond zélf opruimen en nieuwe er in doen. Spelletjes zélf weer in de kasten. Tekeningen zelf weer plakken, bank zelf boenen. Gillen? Prima, buiten of in je eigen kamer mag je zo hard gillen als je wilt. Uiteraard moet je soms helpen en toezicht houden, maar echt, na 2 keer laten ze het de volgende keer wel hoor.
Minibeeb83 05/10/2023

Ja dit deed ik ook op die leeftijd. Ik bleef er net zo lang naast zitten tot ze de boekjes weer terug in een mand hadden of zoals hier spelletje in de kast. Veel vervelender dan even in een hoek staan ;-)

En kan zeker verveling zijn. Dochter had daar ook last van. Die hebben we naast 3 dagen crèche een dag extra naar peuterschool laten gaan. Dat hielp haar zeker. Ook fysiek lekker uitputten overdag hielp wel
Snitchy 05/10/2023

Ik vind dit ook een veel mooiere les dan straf geven (als de consequenties passend bij de leeftijd zijn). Je leert je kind dat acties gevolgen hebben, en dat ze voor beide verantwoordelijk zijn.
Nog-even! 04/10/2023

Zou het kunnen dat hij er moeite mee heeft om jou te moeten delen?

Ik vind het wel heftig gedrag voor zo'n jong kind en zou verder gaan kijken naar waar het vandaan komt. Bespreek het eens met je huisarts. Ik kan me voorstellen dat het fijn is als er eens iemand meekijkt/meedenkt...
Shrimp 04/10/2023

Ja hier dacht ik dus ook aan.. jaloezie.. verdriet . Doen mensen rare dingen door
Pinkl@dy 05/10/2023

Ja ik zou ook vragen of iemand kan mee kijken, vind dit gedrag ook behoorlijk heftig voor een kind van nog geen 4.
Assiral 04/10/2023

Klinkt alsof je kind grenzen aan het opzoeken is, dus hij zal duidelijker begrenst moeten worden. De dingen die jij beschrijft vind ik echt niet kunnen, word hij daar voor gestraft? Aan zulk gedrag mag best een consequentie zitten. Misschien kun je hulp vragen bij het CB? Ik vind dit niet normaal peuter gedrag maar best heftig als ik eerlijk bent. Ik zou dit dus ook niet wegschuiven onder “normaal” peuter gedrag. Ik zou hier wel wat mee doen.
Pandabeertjes 04/10/2023

In zekere zin herkenbaar (3j 7maand). Vooral het irritante kliergedrag. Hier helpt 1 op 1 momentjes of even spel opstarten: bv 10 min duplobrug bouwen zodat hij verder kan met zn auto’s spelen. En eropuit gaan. De dagen dat ik thuis blijf worden hij en ik gillend gek 🤭 dus ik plan elke dag een uitje. Bezoekje/ kringloopwinkel/ speeltuin/ rondje bos/ blokje om fietsen en dan laaang minimaal anderhalf uur.

Een psz dagen gaan beter dus ik vermoed ook dat het een stukje uitdaging missen is. Toe aan school. Ik probeer veel fysieke uitdaging te bieden dat lijkt ongewenst gedrag tegen te gaan - echt rennen springen klimmen etc. Hij moet energie kwijt- anders gaat hij soms letterlijk bijten in bv kussens of zn zusje omkieperen etc.

Het is lastig hoor, ik zit er vaak bovenop omdat er elke keer weer wat anders is. Maar met de juiste omgang is het hier enorm verbeterd.

Lege tijd is kliertijd zeg ik altijd. Dus veel voorprogrammeren: we komen zo thuis en wat ga je dan doen? Bv. Met de lego. Okee dan spreken we dat af.
Soof16 04/10/2023

Wat mij nieuwsgierig maakt is wat maakt dat hij zo omslaat. Is dit alleen als zus/vader thuis komen? Er zijn zoveel dingen die daaronder kunnen liggen. Onder-/overprikkeling gedurende de dag wat eind van de dag ‘barst’ als hun thuis komen. En onder-/overvraging. Is hij verveeld en heeft hij gedurende de dag meer uitdaging (zowel cognitief als fysiek) nodig?

Wat gebeurt er als je precies op die tijdstippen met hem op pad gaat? Zeg maar: is het tijdstip gebonden of dus echt gerelateerd aan thuiskomt zus/ vader?

Hoe is de interactie in het gezin? Zijn er in het verleden dingen gebeurt?

Wanneer is dit begonnen? Je zegt dat hij sinds kort 4 dagen ipv 2 naar peuterspeelzaal gaat, is dat dan de switch geweest? Zit hij daar op zijn plek? Wordt hij voldoende op zijn niveau benaderd? Als hij zo onzeker is, laat hij daar zien wat hij kan?

Mijn dochter is 3,5 en kan met momenten ook dit soort gekke acties hebben. Vaak zoekt ze dan verbinding lijkt het, wat behoorlijk lastig is, want mijn eerste reactie is vaak echt ‘wtf!’. Maar door die onderliggende behoefte in mijn achterhoofd te houden, probeer ik rustiger en neutraler te reageren en in te steken op samenwerking en contact. Sowieso lacht zij mij ook uit als ik haar erop aanspreek of boos word (waardoor ik vaak nog bozer word). Dat werkt gewoon niet bij haar, dus andere benadering nodig. En vaak ook einde van de dag, maar dan ben ik zelf gaat, wie weet voelt ze dat aan en kan ik minder hebben en heeft zij mij juist harder nodig. Misschien zoiets bij jouw zoontje ook? De bevestiging dat hij er nog steeds toe doet ondanks dat je je aandacht moet delen tussen hem, zus en papa en waarschijnlijk koken, etc.

Maar ik vind de acties van jouw zoontje hierin ook wel heftig. Misschien eens iemand thuis laten observeren wat er gebeurt, wat triggers voor hem zijn en die tips kan geven hoe jullie hem hierin het best kunnen benaderen.
Rupsje1995 04/10/2023

Oh grote delen van jouw verhaal komen gewoon overeen met mijn oudste zoon. Die van jou misschien nog wel iets extremer als ik eerlijk ben. Hier 3 jaar en 9 maanden. En ik zeg de laatste paar weken ook: lijkt wel of hij toe is aan school. Gewoon echt irriteren, zijn broertje slaan, speelgoed afpakken, over de staart van de hond fietsen, ook de brokjes van de hond in het water en zo stront eigenwijs. Maar daar tegenover ook een super lief kind die tegen mij zegt: ik vind je lief mama. Ook logopedie, maar dat is iets wat hij echt leuk vind, daar maakt hij geen drama van.

Hij gaat nu 1 dagdeel naar de psz, heb ik en zn broertje even rust. Maar ik denk wel dat het peutergedrag is in combinatie met toe aan school. Ik probeer wel elke dag een momentje met hem te zitten, spelletje spelen oid. Even 1 op 1 aandacht, maar zo te zien doe jij dat ook al. Denk nog even 3 a 4 maanden uitzitten tot ze naar school gaan en hopen dat het daarna beter gaat? 😬🙄
Dame68 04/10/2023

Misschien even voorbespreken voordat papa en zusje thuiskomen? Wat hij gaat doen, wat de rest doet, welk gedrag je graag wil zien en positief gedrag bewust complimenteren?

Iets in het vooruitzicht stellen?

Misschien iets actiefs doen met je zoon op dat moment als de rest thuiskomt?

Als hij uitdaging mist, zou je ook eens kunnen kijken naar wekelijks peutergym oid. Peuterspeelzaal?

Zulk gedrag is bij ons vaak een teken van heel moe zijn.

Bij het fysieke gedrag richting jullie en zusje zou ik heel duidelijk zijn: benoemen wat niet mag en waarom niet en elke keer daarbij zeggen welk gedrag je wel wil zien. Consequent blijven, maar ook rustig blijven. Want ja, als jij een tik geeft, of hem hardhandig aanraakt, dan geef je hem wel een voorbeeld dat dat oké is..
Vlindermoeder 04/10/2023

Dat je kind je keel dichtknijpt vind ik alles behalve normaal. Daar schrik ik echt enorm van! Net als de hond schoppen overigens. Ik zou hier wel iets mee doen eerlijk gezegd
Vicja 04/10/2023

Oo wat dubbel joh! Misschien kan je iets met how2talk2kids, moet je maar even googlen.. sterkte!
Beukenblaadje 04/10/2023

Moest ik ook aan denken. Verder vind ik dit wel heel heftig gedrag. Hier is t ook wel eens hommeles tussen grote zus van 3,5 en broertje van 15 maanden, maar niet zó intens. Als dit langer zou duren, zou ik er wel hulp bij zoeken. Wat de reden ook is, het gedrag is onacceptabel en kennelijk lukt het niet om op een effectieve of gezonde wijze dit te corrigeren. Lijkt me voor niemand echt houdbaar.