Wat is er aan de hand

mijn dochter groep 3.
en ik kan de klok er op gelijk zetten w
e komen thuis met drama.
mijn dochter is of boos, of verdrietig of eigenlijk altijd beide elke keer weer.
omdat ze niet over de weg mag, of niet op de fiets mag, of met skeelers, of niet bij kindje kan blijven spelen,
omdat de stoeptegel los zit, de tas te zwaar, omdat ik haar tas draag, of omdat we niet naar de winkel gaan... juist om de domste dingen.
toen dit gebeurde bij de peuters dacht ik a ze is ook nog maar zo jong,
toen dit gebeurde groep 1 aa is ook wel lange dag,
toen dit gebeurde groep 2 dacht ik moet even wennen... word je gepest?
nee zeiden de leerkrachten, ze speelt met iedereen, heel sociaal, is altijd bezig en actief met ban alles, als er wat is, is het ook zo weer opgelost...
en telkens als ik haar van school haalde kwam ze stralend springend en spelend uit school...
maar eenmaal onderweg naar huis in de rust...
shagarijnig , boos, ruzie zoeken, vervelend tot dat ze verdrietig , huilen en moe is.
geregeld viel ze dan gewoon in slaap.( op bank of bed of waar dan ook)
ik kan je vertellen dat dat onwijs vermoeiend is.
nou op nieuwe school, groep 3 nog altijd het zelfde verhaal.
ik of mijn man brengen en halen de meisjes altijd, maar omdat baby nog herstellende van ingreep is en dus niet in de drager kan, en ik ook nog met 3 jarige drama queen zit haalden grote broers de meisjes.
het is maar klein stukje lopen maar je raad het al.
nog erger dan bij mijn man en mij was het weer drama.
waarna broer haar met haar pols mee trok naar huis want wat moest hij anders.
buren in de flat schreeuwden zoiets als : ophouden! of nou is het genoeg!
wat ik me kan voorstellen omdat kind schreeuwd en grote jongen aan haar arm trekt.
maar hun weten dus niet dat ze zus en broer zijn en niet dat hij haar pest of zo.
je snapt wel ik schaam me onwijs.
ik weet me geen raad.
elke dag weer een strijd op verschillende manieren.
het is studie, gedrag, eten, aandacht.....
dus ik weer met juf bellen.
juf ik wil u even vragen, hoe gaat het met haar op school?
heeft ze nog ruzie gehad? of in de lessen? heeft u iets aan haar gemerkt?
want elke dag is het drama, en al paar keer op school gekeken om te zien hoe het gaat,
en ja elke keer zie ik ook wat juf beschrijft.
druk, actief, met iedereen spelen, jong en oud, jongen of meisje, gaten in de legging, monder aan de handen.
lachen, luid, klieren.
dus ik zeg ik denk dat ze overprikkeld is elke dag,
en dat als ze dan bij mij in de rust komt opweg naar huis of 1maal thuis het dan boos verdrietig en slapen is.
en dan daarna gelijk; mag ik buiten spelen? kan ik op skeelers? mag ik met water spelen, op de fiets....
zij kan zo buiten blijven tot het donker word... (maar dat laat ik natuurlijk niet toe) drama om haar weer binnen te krijgen...
en als ze binnen is... dan word het huis een speeltuin.
ik stem daar mee in... ja ik weet het! hoezo??
omdat naar 1000 x vragen en zeuren en praten en verhalen en ruzie en drama je allang blij bent ze even niet tegen je praat.
jaa verschrikkelijk ik weet het.
ik heb nog 2 kleinere en 3 grotere hier rondlopen, en een huishouden te runnen.
ik weet niet, ik ben ook een mens he.
ik hou van der, en echt waar vaak vaak vaak.
als ze lach te slapen, ging ik naast haar op de vloer. omdat ik me schuldig voel dat ik soms zo gek word van haar,
omdat ik graag bij der wil zijn maar dan zonder dat er kortsluiting ontstaat in mijn brein door de gaos en drukte.
dat ik haar mis en lief heb en dat duidelijk wil maken.
maar als ik tegen haar praat hoort ze het niet eens. zo druk aan het praten en doen... ze antwoord dan; ik ook van jou en praat er dan gewoon over heen.
sorry hoor voor het lange verhaal.
iemand die dit herkent?
**zucht**

1750 x gelezen, 2

reacties (17)


  • Mama-uit-het-noorden

    https://drukendwars.nl

  • mamavananouk

    Je kan de opvolger van het cb, jeugd en gezin om hulp vragen . Die hebben bij ons geholpen met doorverwijzen naar de goede specialist

  • Jurkje

    okey wat voor soort specialist moet ik dan aan denken? ik twijfel namelijk of een diagnose wel goed is.. ben toch bang dat situatie zelfde blijft maar er gewoon een stempel achter der naam staat dan. dus dan zijn we er nog steeds vrij weinig mee geholpen.. alles blijft wat lastig

  • mamavananouk

    Het hoeft niet perse voor diagnose . Soms zijn kleine aanpassingen waar je zelf nooit opgekomen bent handig om bepaald gedrag om te vormen.

    Vaak is alleen jeugd en gezin nodig . Soms specialist

  • Fonsje

    Je kunt de hulpvraag op jezelf richten. Dus niet de focus op je dochter in de vorm van een diagnose/behandeling. Maar dat je vraagt om mee te denken/kijken wat jij in dergelijke situaties voor je dochter kunt betekenen.

  • Barbamama87

    Het is alsof ik over onze oudste zoon lees! Ben dr ondertussen ook erg mee aan, het gaat door tot hij in bed ligt, volgende dag is het weer hetzelfde liedje. Iom school is hij enkele weken geleden gestart bij kinderfysio, kijken of we daar wat mee kunnen bereiken maar tot nu toe weinig resultaat. Hij heeft continu ruzie met z’n broertjes en uiteindelijk zijn wij er ook klaar mee. Ben continu een politieagent in ons eigen huis. Er lijkt geen filter te zijn, geen rem, hij is nog niet over het ene heen en begint al over het andere. Is luidruchtig en heeft het gevoel alsof hij altijd het slachtoffer is. Fysio viel ook op dat hij alles letterlijk neemt.. hij kan gerust 10 keer hetzelfde vragen. Ik ben vrij consequent maar op een gegeven moment is mijn geduld ook op. Het gaat ook ten koste van zn 2 jongere broertjes. Hoop dat er snel verbetering komt, anders toch maar kijken voor andere hulp of een vervolg traject..

    je bent in ieder geval niet de enige!

  • Jurkje

    bedankt voor je mooie reactie, nou hopen dat we er uit komen voor onze kindjes!

  • Duivelse-badeend

    Ik herken dit heel goed..... geen filter voor prikkels, onrust in t lijfje, chaos in het hoofdje, impulsief, erg actief..... klinkt t bekent??? Lees eens over adhd. Gewoon lezen, misschien gaat er een wereld voor je open.

    Het tweede wat ik uit je verhaal haalde is oh het arme meisje.... zwaar overprikkeld zowel door interne prikkels als externe prikkels.... zo logisch dat zodra zij haar veiligheid ziet (lees mama) dat alles eruit komt....

    Lieve mama je doet het hartstikke goed.... kijk goed naar je kleine meid, zij verteld je echt wat ze nodig heeft 😘

  • Jurkje

    bedankt voor je lieve reactie.

    ja adhd en add waren me al bekent en inderdaad daar neigt het ook naar en ben mezelf en haar daardoor ook beter gaan begrijpen. veel wat ik heb geleerd al toegepast en dat werkt. maar ja sommige dingen blijven lastig...

    gelukkig heb ik een man die mijn personal assistent is. die herinnert me aan afspraken, week van te voren, dagen van te voren, dan dag van te voren en zelfs van uit zijn werk mij uur van te voren nog een keer.. die denkt aan alles waar ik niet aan denk. die roept me halt toe als ik door sla. ik doe of alles of niks, of rechts of links etz.. er tussen in kan ik niet. stukje verslaving gevoelig ook... te veel eten, of juist te weinig, koffie of andere cafeïne houdende dranken , series die ik leuk vond gelijk alles willen zien, boeken lezen niet kunnen stoppen etz... nou als moeder geen tijd meer voor zoiets maar vroeger.. wel geen dingen die verboden zijn omwille van mijn religie natuurlijk. tja ik kan wel blijven typen maar volgens mij weet je het wel zo 'n beetje.. ook alles gehaast (als ik eenmaal wat doe) iedereen loopt te langzaam (behalve mijn dochter haha) iedereen staat in de weg, alles gaat te langzaam, magnetron schiet niet op, kind duurt eeuwen voor die de trap op is, weet niet wat ze doen in badkamer? renoveren?? schiet op!

    nul concentratie, merk ik met elke salaat( soort van bidden) merk ik met leren vroeger, eten koken, iets lezen of doen waar ik beetje bij moet nadenken etz.. op emotioneel vlak ugh.. mijn man noemt het smaak in zijn leven. of het nou zoet, pittig of zout, zuur en bitter alles is smaak he.

  • Duivelse-badeend

    Maar ik denk dat je dochter ook zo in elkaar zit.... ik heb 2 kinderen met adhd en een man met adhd (en een dochter die nooit stil zit). Ik herken jou verhaal over jou dochter terug van mijn zoon (jongste met adhd inmiddels bijna 7). Elke keer drama na school, huilen, ruzie zoeken, gillen, boos, frustratie.... de dagelijkse strijd met hem... alles kwam voort uit die adhd en als je het herkent bij jezelf herken je het dan stiekem ook bij je dochter?? Je meisje heeft nog niet geleerd te reguleren. Elke prikkel komt even hard binnen en dat is hard werken en verwerken. Overprikkeld zijn is heel vermoeiend en alles wat erin is gekomen op school moet er thuis weer uit. Kijk eens rond in het klas lokaal hoeveel prikkels zie je? Kleuren, spullen, kasten, ramen, misschien het schoolplein en stop die vol met 25/30 kleuters die allemaal hun eigen dingetjes hebben en doen. Zonder filter... dat is wat je meisje elke dag meemaakt op school....

    en als je niet kan filteren en alles komt binnen dan wordt je toch ook boos en gefrustreerd? En wie is het veiligste en het eerste die je ziet na school?? Je ouders of je broer.... en wat er ook gebeurd en hoe je je ook gedraafd ze zullen ALTIJD van je houden dus gooi je het eruit... alle prikkels, alle frustratie, alle onmacht....

    ADD en adhd komt in vele vormen.... daar ben je zelf mee bekent. En er zijn een hele hoop handvaten en trips en trucs en spullen in omloop om je kind te helpen. De kunst nu is de juiste te vinden die past bij je kind 🙂. Niet te hard zijn voor jezelf. Je doet het hartstikke goed want je bent die veilige haven voor haar. En je doet het zo goed als mama dat jou hele gezin een veilige haven is voor haar. Eentje waar ze onvoorwaardelijk zichzelf mag zijn.

    Ik hoop dat je dat onthoudt en met je meeneemt morgen 😘

  • Nog-even!

    Waar vindt zij ontspanning in? Heb je het idee dat ze thuis gelukkig is? Hoe is haar relatie met stiefvader en -broers? En met jou, kunnen jullie op een rustig moment met elkaar kletsen of samen iets doen?

    Heeft ze een eigen plekje om tot rust te komen? Herken je eigenschappen van haar bij jezelf? Gewoon wat vragen de situatie te begrijpen....

  • Jurkje

    youtube filmpjes kijken of bepaalde tekenfilms, minecraft , daar kan ze dan helemaal in op gaan. dan heb je er geen kind aan.

    ik denk dat ze thuis heel gelukkig is, en ze heeft hele goede band met mijn man. ze uit ook vaak haar liefde voor mij maar ook voor mijn man. denk dat wij zomaar uit het niets geregeld elke dag te horen krijgen ik hou van je mama ik hou van je papa, je bent de liefste, ik wil gezellig bij je zijn, samen eten, geeft ze je kus op hand, wang etz.. ze is echt heel lief en ook voor mijn man. en wij omgekeerd ook natuurlijk. ik en mijn man zeggen ook vaak zomaar uit het niets ik hou van je, kom je gezellig bij ons zitten knuffel ,kus etz. nee zonder twijfel. kinderen onderling ook heel liefdevol. en juist omdat ze zich zo durft te uiten bij ons is dat het teken dat ze zich juist op haar gemak voelt. bij ons kan dat juist omdat onze liefde onvoorwaardelijk is.

    ik heb het heel druk geef ik toe, maar als jonger zusje op bed, de rest iets voor hunzelf doet zit ik zoals zonet met haar samen de tekenfilmpjes te kijken die ze leuk vind, samen gekke foto's en filmpjes maken en wat lekkers eten. ik doe echt mijn best. zij is namelijk niet de enige die behoefte heeft aan tijd met elkaar alleen doorbrengen. ik heb zelf ook behoefte even gezellig samen met der te zijn. zij is alleen sltijd vermaak nodig en is heel graag bij me dus die aandacht vraagt ze continu ook als ik druk ben en echt geen tijd heb. en haar behoefte aan aandacht en vermaakt is nog vervult. ik kan uren met haar buiten en spelen en kletsen maar het is nooit genoeg. ook buiten spelen 3 uren in en uit van alles doen. ik zeg binnen komen en dan drama dat ze nooit naar buiten mag etz... ze slaapt stapel bed en ik had met oud laken er een "huisje" van gemaakt. met deur en ramen en zelfs vitrages en raampjes konden dicht en open en van binnen kerst lampjes... met groot gezin kan gewoon niet iedereen eigen kamer. maar zij zit met oudere zus en die is heel rustig. zelfs als ze kamer voor haar zelf heeft geregeld, maar toch zoekt ze altijd de mensen op.

    ja ze is zoals mij. maar dan lichamelijk drukker als kind. ik was juist liever niet tussen de drukte en mensen en liever wel alleen met mezelf.

  • Nog-even!

    Wat fijn om te horen! Misschien is het schakelen van de ene naar de andere situatie wel lastig voor haar? Dat is hier vaak een bron van frustratie...

  • trotse-moeder-vanaf-2012

    ging het met thuisonderwijs beter?

  • Jurkje

    ja eigenlijk wel.

    vergt mij wel erg veel energie maar omdat ik haar lesstof kon delen over de hele dag met genoeg speeltijd er tussen was er minder drama. wel nogsteeds zelfde gaos en drukte en aandacht nodig