Onverwachte thuisbevalling

Ik was alweer 41+4 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn oudste is ingeleid met 42 weken vanwege overtijd gaan. Die inleiding duurde 2 dagen en de bevalling zelf 18 uur vanaf de eerste wee. Dus een ziekenhuisbevalling inclusief ruggenprik. Alles leek erop dat het deze keer vergelijkbaar zou gaan. We hadden die ochtend zelfs een afspraak staan voor een serotoniteitscontrole in het ziekenhuis. Ik heb bewust gekozen me niet te laten strippen, omdat ik al het inwendig onderzoek voor er weeën kwamen de vorige keer als extreem pijnlijk had ervaren. 


Die nacht rond 2.00 s' nacht werd ik wakker zonder dat precies duidelijk was waardoor en toen ik me omdraaide merkte ik dat ik nogal wat vocht verloor. Ik twijfelde of het urine of afscheiding was, of dat toch misschien m’n vliezen waren gebroken. Ik ging naar de wc, maar kreeg niet meer duidelijkheid. Het was redelijk wat vocht, maar bleef meer sijpelen dan dat het 1 grote plas vruchtwater was. Ik ging weer in bed liggen met wat extra maandverband en een onderlegger. Ik merkte echter al gauw dat ik ook krampen kreeg. Het begon als voorweeën die ik al vaker had, maar ik merkte al gauw dat ik er niet doorheen zou kunnen slapen. Daarom ben ik beneden gaan zitten met een serie aan (The Bold Type), zodat mijn man nog wat door zou kunnen slapen. Dit ging een tijd ok. Ik moest wel vaak naar de WC en tussen de krampen door moest ik vaak een grote boodschap doen, dat was niet super prettig. De weeën kwamen toen nog om de 3-5 minuten en duurden maar 40-50 seconden en waren goed te verdragen met rustige ademhalingsoefeningen. Ik heb dus makkelijk anderhalve aflevering gekeken van de serie. Daarna werd het pittiger en heb ik proberen douchen. Dat was ook fijn, maar erna merkte ik wel dat de weeën vervelend bleven hangen, alsof ik even geen pauze had tussen de weeën door. Rond 6 uur wist ik me niet goed meer een houding te geven en hebben we de verloskundige gebeld. Zij kon meteen langskomen en heeft de standaard controles gedaan en ik zat op 2 cm. Met nog steeds relatief korte weeën om de 3-4 minuten. We spraken af met de verloskundige dat ze rond 9 uur terug zou komen. Echter, na een klein uur, rond half 8 waren de weeën zoveel langer en met weinig pauzes dat ik toch echt hulp wilde. De weeën duurden toen 1.5 minuut om de 2.5 minuut. Dus ze duurden redelijk lang, met weinig pauze ertussen. Douchen werkte nu echt niet mee, daarna bleef ik namelijk minutenlang in een wee hangen zonder pauze. Voor mij werkte het beste om helemaal stil te liggen in bed en te focussen op de timing en het puffen. Op dit punt kreeg ik ook rug weeën, waar tegendruk soms enigszins verlichting bracht, werkte dat toch niet heel goed voor mij. We belden om half 8 de verloskundige weer. Op dat moment had ik 6-7cm. Ze vond dat het snel was gegaan en dat de kans groot was dat het snel zou blijven gaan (ze kon niks garanderen uiteraard). Een ruggenprik zou ik niet meer krijgen, een morfinepompje kon nog wel tegen te pijn als ik naar het ziekenhuis ging. Ik merkte dat ik het niet zag zitten om in de korte pauzes tussen de weeën me helemaal aan te kleden en in de auto te gaan, om vervolgens het hele eind naar het ziekenhuis (15-20 minuten) de weeën in de auto op te moeten vangen, dan daar weer naar de ingang lopen, etc etc. Dus we hebben op dat moment besloten thuis te bevallen, in de hoop op een vlotte en voorspoedige bevalling. Toen moest dus alles nog klaargezet worden en we hadden totaal geen rekening gehouden met een thuisbevalling. De nodige spullen (naast het kraampakket) stonden dus nog door het hele huis verspreid en mijn man is nog veel bezig geweest met alle spullen pakken en ik heb dus best wat weeën alleen moeten opvangen. Ondertussen was onze oudste wakker geworden. Zij kon gelukkig meteen opgevangen worden door een vriend van ons, die toevallig die nacht was blijven slapen. Toen alles klaarstond, gaf ik aan de verloskundige aan dat ik de vorige keer geen persweeën heb gehad en dat ik dus graag wilde weten of/wanneer ik volledige ontsluiting had ipv te wachten tot ik persdrang kreeg. Hier ergens constateerde de verloskundige dat de baby in de tussentijd wel in het vruchtwater had gepoept, op dat moment was dat geen reden meer om nog naar het ziekenhuis te moeten. Na een paar weeën met een soort van druk heeft ze de ontsluiting gecheckt en toen was ik inderdaad volledige ontsloten en mocht ik gaan persen. De omslag was nogal wennen, maar toen ik eenmaal m’n draai vond ging het prima om in de wee te persen naar de pijn toe. En wat deed het veel pijn vergeleken met de geboorte van m'n oudste (waarschijnlijk deed de ruggenprik toen toch nog enigszins zijn werk, ookal was die al uren ervoor uitgezet). Deze keer lukte het wel om geleidelijker te persen en het hoofdje ook de laten staan. Toen bedacht meneer alleen om te gaan bewegen en dat deed heel veel pijn. Bij de volgende wee werd het hoofdje geboren. Hij had de navelstreng om z’n nekje (best strak) en daarom moest de verloskundige hem nog een beetje bijsturen en helpen de navelstreng los te maken. Daarom heb ik hem ook niet zelf kunnen aanpakken, maar wat was het toch weer apart om zo’n klein glibberlijfje op je buik te krijgen! Hij was nog wat beduusd van de navelstreng om z’n nek, dus pas na een beetje goed schoonwrijven begon hij voorzichtig te huilen. Niet veel later werd ook de placenta geboren, daar heb ik nog best voor moeten persen ook. Dit is ook het moment dat de kraamzorg arriveerde, net te laat om te assisteren bij de bevalling zelf. Gelukkig hoefde ik niet gehecht te worden, ik had alleen een klein schaafwondje.


Al met al was het een vlotte bevalling:
2 uur vliezen gebroken
6 uur pijnlijke weeën 2 cm
7.30 uur super pijnlijke weeën 6-7cm
8.45 uur volledige ontsluiting, persen beginnen
9.15 uur baby geboren


En ik ben er ergens wel trots op dat ik thuis heb kunnen bevallen en dat het eigenlijk allemaal gegaan is zoals het hoort. Al blijft het superpijnlijk en een aanslag op je lichaam. Vooral om erna al thuis te zijn en dat onze dochter meteen mocht komen kijken. Geen rit naar huis vanuit het ziekenhuis. En de eerste keer naar buiten, was ook echt zijn eerste keer buiten. Heerlijk!


Hij is nu alweer bijna een maand oud. Misschien volgende keer een verhaaltje over de kraamweek en hoe de borstvoeding deze keer wel op gang kwam, maar ik toch heb moeten kiezen om over te gaan op kunstvoeding. Ligt er een beetje aan hoeveel tijd ik heb om te schrijven tussendoor.

2345 x gelezen, 2

reacties (6)


  • Shrimp

    Nou super gedaan ! Had je ook geen nacontrole in het ziekenhuis ? Mijn dochter poepte tussen vliezen breken en “ de uittocht” en we moesten 8u blijven ter observatie

  • Julia1989

    Nee, bij ons hebben ze het er verder niet meer over gehad eigenlijk. Scheelt mss tussen praktijken of regios, wel apart

  • hienbabytie

    Heel anders dat je van tevoren had bedacht, knap gedaan hoor!

  • Linde-1

    Wat fijn dat je kan terugkijken op een goede bevalling en geweldig dat het gewoon thuis kon.

    Nog gefeliciteerd met je zoontje.

    Geniet van je gezinnetje😊

  • 12345678

    Knap gedaan! :)

    Blijft altijd interessant die bevallingsverhalen, kan me zo inleven in het moment 😶

  • Yune

    Dat heb je maar geflikt zo!