Vermoeid!

Hier even een klaagblogje van mij.
D. is nu 6 weken en een super tevreden kindje. Echt op en top genieten. De borstvoeding loopt als een trein, ze huilt eigenlijk bijna nooit en slaapt goed door. Overdag is ze wel zo goed als de hele dag wakker.
Waarom ik dan zo vermoeid ben? Manlief is tuinder en werkt al vanaf de geboorte van D. 6 dagen in de week van half 6 s ochtends tot 22.30uur s avonds. Ik sta er dus alleen voor. Zelfs in de kraamweek heeft hij alle avonden gewerkt. D. is op vrijdag voor Pinksteren geboren en de zaterdagmiddag (vanaf 16uur) en de zondag is hij vrij geweest. Daarna is hij weer aan het werk gegaan.
Dit breekt op. Ik voel me net een alleenstaande moeder (RESPECT VOOR JULLIE!!!). Manlief heeft nog geen luier verschoond en geen badje gedaan. Als D. haar huiluurtje heeft (rond 23uur s avonds) klaagt hij dat ie wil slapen omdat om half 5 zijn wekker weer gaat. Ergens snap ik dat maar ik ben dan ook op en t zou fijn zijn als ie dan even een half uurtje met haar rond zou lopen. Dat ik heel even me-time heb (om te douchen of zo, nu doe ik dat haar huiluurtje als ze eindelijk slaapt). Want mijn werkdagen zijn ook van 6 tot middernacht, zonder pauze.
Maar dat lijkt hij niet te snappen.
Met dit warme weer komt hij s middags van 16.30 tot 18uur even thuis, om mij af te lossen zegt ie dan, maar vervolgens gaat hij op de bank liggen slapen.
Hij is wel helemaal verliefd hoor op zn dochter en op zondag loopt hij wel met haar rond. Misschien dat hij het nog moet leren, hij heeft zlef geen goed voorbeeld gehad thuis, en daar hoop ik dan maar op, want over 4 weken moet ik weer aan t werk en zou t fijn zijn om de zorg op mijn werkdagen een beetje te verdelen.
Ik geniet hoor voor de volle 1000% en ik zou haar nooit willen missen maar dit moest ik even kwijt.
Als ik dan s nachts of s ochtends wakker wordt voor een voeding en ze lacht naar me ben ik weer helemaal opgeladen en kan ik er weer tegenaan, maar s avonds is t batterijtje weer leeg en staat t huilen me nader dan t lachen.