IUI 2

Daar zijn we weer, opnieuw in het ziekenhuis en weer hetzelfde riedeltje. Ik heb vriendlief weer op pad gestuurd met een potje om deze te vullen met het semen. Wat ziet hij daar toch elke keer tegenop en wat een druk voelt hij, meer dan logisch natuurlijk. In de tussentijd wacht ik bij het lab. "Als het maar goed gaat" denk ik. Ik werp een blik op mijn horloge, deze vertelt mij dat het 9:20 uur is. Nog 10 minuten en dan moet gevulde potje ingeleverd worden. Net op dat moment komt mijn vriend er rustig aangewandeld. Gauw inleveren die handel!

Hier na moeten we nog een uur wachten tot de IUI. Zoals gewoonlijk gaan we naar het restaurant van het ziekenhuis en drinken we een extra grote kop cappuccino, deze keer niets lekkers erbij, we hebben een knoop in onze maag door de spanning die zich onbewust weer opbouwt. Om 10:20 besluiten we rustig naar de afdeling gynaecologie te lopen.

Eenmaal aangekomen bij de afdeling meld ik ons aan. Ik geef de ponskaartjes af aan de receptioniste. "Hier hebben we het mannetje, check! En hier het vrouwtje, check!" Ik moet lachen. Hierop lacht de vriendelijke vrouw achter de balie terug en wenst ons veel succes.

We hebben inmiddels plaatsgenomen in de wachtruimte. Ik besluit toch nog maar even een keer naar het toilet te gaan, weer zo'n mini zenuwplasje. "Rustig blijven" denk ik, ik weet inmiddels wat ons te wachten staat, maar toch slaan de zenuwen toe. Wel minder dan de vorige keer, gelukkig. Een paar minuten over half 11 worden we door de fertiliteitsarts opgehaald.

Ik ontdoe me van mijn schoenen, panty en onderbroek en neem plaats in de stoel met de beensteunen. Eerst checkt de arts mijn baarmoederslijmvlies, deze was mooi dik. Vervolgens ging ze op zoek naar het eitje, deze was ook aanwezig. "Mooie timing" zegt ze. Ze brengt het speculum in en haalt wat cervixslijm weg alvorens ze het semen inbrengt met een slangetje in mijn baarmoeder. Stiekem ben ik wel weer benieuwd naar de uitslag van het semen!

Als het achter de rug is legt ze een handdoekje over me heen en kantelt me achterover in de stoel. Ik mag nog een kwartiertje blijven liggen en ondertussen praten we wat. Natuurlijk kon ik het niet laten om te vragen naar het zaadkwaliteit na opwerking. Deze was ditmaal 10,6 miljoen!!! We stonden perplex, elke voorgaande keer was het om en aan de 1 miljoen en nu zoveel meer! Van binnen doe ik een vreugdedansje. Ik vroeg wat onze kansen nu waren, maar daar kon ze geen antwoord op geven behalve dat de kans nog steeds heel klein is. Jammer, niet wat we wilden horen maar het is zeker een betere kans dan de vorige keer met krap 1 miljoen zaadjes. Al met al zijn we positiever dan de vorige keer, wat een fijn gevoel!

Nu zit er niets anders op dan weer plaats te nemen op het wachtbankje, hopelijk wordt het deze keer beloond met een positieve zwangerschapstest. Wat zou dat geweldig zijn!