Geen onbezorgde zwangerschap

Vandaag is het alweer 3 november. Alweer 10 weken geleden dat we een positieve zwangerschapstest hadden!  Wat waren we blij een broertje of zusje voor onze mannetjes. Ik voelde me zo slecht, maar toch zat ik bovenop een dikke blauw met roze wolk! Tot de eerste echo op 16 september (zie vorige blog). Vanaf toen kwam de onzekerheid. Maar aangezien twins-lief goed doorgroeiden, weliswaar met een week verschil, begonnen we steeds meer te fantaseren en te geloven dat we echt 2 babietjes gingen krijgen. Ik kwam beetje bij beetje weer op mijn wolk te zitten en probeerde hier en daar te genieten. Tot de echo van de nekplooimeting. Die was trouwens bij beide kindjes netjes! Maar ons kleine babytje had een open buikje, de darmpjes lagen uit het buikje. Afgelopen maandag mochten we na 11 lange dagen naar het Erasmus voor een uitgebreide echo en hopelijk waren de darmpjes nu netjes in het buikje. Maar helaas, het laatste stukje wolk waar ik nog op wat donderde in elkaar! Onze kleine baby heeft een buikwanddefect (omphalocele), de kans op een chromosoom afwijking is hiermee 33-66%. En aangezien deze baby ook een week kleiner is dan de andere baby (die het vooralsnog gelukkig goed doet!!!) maken de artsen zich serieuze zorgen, letterlijk werd er gezegd. Voor ons is er iets niet goed met dit kindje tot het tegendeel bewezen is. En dat komt hard aan! De volgende stap is nu een vruchtwaterpunctie op 14 november, van alleen de kleine baby. En dan nog wachten op de uitslag. Het zijn slopende lange dagen, we hopen op het beste. Dat is 'alleen' het open buikje. Daar zou ons kindje goed aan geholpen kunnen worden maar het worden hoe dan ook zware dagen, weken en maanden.