Vruchtwaterpunctie
Vandaag was het zo ver: de vruchtwaterpunctie. Wat heb ik hier de afgelopen week veel over nagedacht, het liet me maar niet los. Het heeft me ook laten beseffen hoeveel ik al van dit ienie mini meisje hou ...
Gisternacht voelde mn vriend haar voor het eerst bewegen, waarna hij me wakker maakte en zei: zullen we het toch maar niet doen?
Maar we hebben het wel gedaan en waren vanochtend om 10.00 uur aan de beurt. We gaan voor de zekerheid, we gaan er vanuit dat we hierna kunnen gaan genieten van de rest van de zwangerschap. De uitslag moet gewoon positief zijn!
Eerst hadden we de gelegenheid vragen te stellen. Er werd ons ook verteld dat de uitslag 100% betrouwbaar is, ze kunnen vaststellen of er een chromosoomafwijking is en zo ja ook welke afwijking. Bijzaak is het geslacht wat ze ook met 100% zekerheid dan weten. Het belangrijkste is de gezondheid natuurlijk, wat interesseert mij of het een jongen of een meisje is. Een eerste uitslag wordt over 5 dagen verwacht (versneld) de totale uitslag is over 3 weken bekend. Na beide uitslagen worden we gebeld. Mocht het niet goed zijn, dan wordt er een afspraak gemaakt voor info en vervolg. Wij hopen dat we daar nooit meer een voet hoeven binnen zetten!
Eerst werd er bloed afgenomen, ze zijn namelijk bezig met een onderzoek wat in de toekomst vervangend gaat zijn voor de punctie. In het bloed zou je dan namelijk ook al kunnen uitsluiten of je kindje een afwijking heeft. Natuurlijk werken we hier aan mee, voor andere stellen maar ook natuurlijk voor onze dochter(s). Wat geweldig als zij later bijv. zwanger is en op deze manier dit zou kunnen uitsluiten, zonder risico's. Dat gun ik iedereen!
Na het afnemen van het bloed werd de gynaecoloog erbij gehaald voor de daadwerkelijke punctie. Ik hoefde alleen mn buik bloot te maken en met een echo werd gekeken hoe de kleine lag. Daarna werd mn buik ontsmet en werd de naald erin gestoken. Dat voelde even drukkend en toen ze het vruchtwater opzogen, voelde ik het branden. Het duurde maar even en toen kon de naald er weer uit. Ik voelde me op zich ok ik durfde alleen niet te kijken. Ik dacht dat ik wel op het scherm zou meekijken, maar ik wilde het niet, ik kon het niet. Ik heb sowieso een hekel aan naalden!
Nu zijn we weer thuis en ik heb het advies gekregen vandaag rustig aan te doen. We liggen nu dan ook ook lekker in bed en gaan zo film kijken. Noa gaat vanavond een nachtje uit logeren en verder moeten we maar afwachten. Ik ben wel blij dat dit nu achter de rug is, nu hopen dat alles verder goed gaat en dan de uitslag ...
Wordt vervolgd ...
Liefs,
Jolanda
reacties (0)