Pittige tante

Het is nu bijna 5 maanden geleden dat ik beviel van een heerlijk, lief, klein meisje. Als ik terugkijk op foto's denk ik: wat een klein dingetje! Heeeeerlijk, lekker slapend in mn armen, alles rustig in zich opnemen ... ja, het lijkt lang geleden ...

Maar tijden veranderen en de tijd dat ze alles toeliet is voorbij! Mevrouw is actief, ze heeft geen zin meer om rustig op schoot te zitten. Nee, ze wil bewegen, veel bewegen, ach ja waarom zou je ook rustig willen zitten terwijl er zoveel te beleven valt? Een box waarin opeens van alles ontdekt wordt; aha, die beestjes zijn ook te pakken (en in te bijten!) allerlei speelgoed waar ze dan wel opeens helemaal van beduusd is want ja: met welke moet ik nou spelen? Het wippertje is ook niet wat het geweest is, veeeel te saai natuurlijk, nee op het speelkleed wil deze dame omdraaien en 'wow dat speelgoedapparaat met al die lampjes en doe-dingetjes zijn echt wel heeeeeel mooi om te zien'. Haar favoriete knuffel wil ze vasthouden ... om vervolgens weer te laten vallen. En mama steeds maar weer oppakken. Bij voorkeur als mama de kamer uit is natuurlijk, dat is wellicht tactiek. Op schoot zitten is saai, heel saai dus schuift ze haar kont naar beneden alsof ze er zo vandoor wil gaan 'Hallo mevrouw, jij kunt nog niet kruipen'. Ook komen we erachter dat ze haar stem graag gebruikt, van grommen naar gillen. Dat laatste vooral als de fles wordt weggehaald. Zowat alles beweegt aan dr als ze drinkt. Het liefst drinkt ze 'm in een teug leeg, als 'ie eruit wordt gehaald is 't paniek. Meteen huilen en grijpen, ja nu ze kan pakken maakt ze er ook meteen gebruik van! En ze weet wat ze er mee moet doen hoor; flesje grijpen en naar dr mond brengen, stel je voor dat 'ie op zou zijn. Laatst was 'ie ook op, alleen dacht mevrouw dat er nog in zat en hield ze haar mond nog open. Helaas meisje, 't is op! Zegt mama ook nog zo enthousiast, maar de blik die ik toen kreeg was niet vriendelijk, oeps ... niet leuk dus en na boosheid meteen tranen.

Ja, kleine meisjes groeien, worden groot en krijgen karakter. En laat ik dit karakter nou maar al te goed herkennen! Leuk, erfelijkheid ;-)