Wachten pffff ...

Geduld is een schone zaak ... nou, nog een paar dagen langer en mijn geduld is op! Ik ben nu 40 + 3 en had niet gedacht dat wachten zo moeilijk kon zijn! Nou ben ik van nature al een ongeduldig typje die ook nog 's graag dingen van te voren helemaal inplant, dus is dit niet een van de makkelijkste dingen. Je weet immers maar niet wanneer de kleine besluit de wereld te verkennen.

Afgelopen dinsdag had ik een afspraak bij de verloskundige. Zoals gewoonlijk was dit weer een standaardbezoekje: bloeddruk in orde, hartje ok, baarmoeder groeit goed en dan mag je eigenlijk weer opstappen. Heb deze keer maar wel even gevraagd hoe 't nou verder moet gaan. Here's the deal: als de kleine niet komt voor dinsdag de 29e word ik die dag gestript, heeft dit nog steeds geen effect mag ik me een paar dagen later melden in het ziekenhuis voor een CTG en een echo, dan plannen ze me ook meteen in voor een inleiding op woensdag 7 oktober.
Nou ... ik heb hele andere plannen, namelijk mijn meisje zelf laten besluiten er uit te komen. Of onze meid ons hiermee gaat verblijden is een ander verhaal. We hópen het in ieder geval!!

Eergister heb ik pas voor het eerst een harde buik gehad, wat kun je daar blij mee zijn dat is nog wel het vreemde. Ondertussen verveel ik me een ongeluk. Elke dag is 't zelfde, zelfs in 't weekend. Tja, je bent toch beperkt in de dingen die je nog kunt doen. Op zich voel ik me wel goed en hoef ik daar niet om te klagen, al zou ik wel graag weer een keertje willen slapen in een andere houding dan op mn zij (ik ben een rugslaper!). En zijn er heel wat dingen die ik nu ondertussen wel begin te missen qua eten. En wat dacht je van lekker tegen je vriendje aan liggen slapen. Normaal opstaan van de bank zonder genante houding aan te nemen. Normale schoenen aan in plaats van mn Birckenstocks ... Ja, we hebben 't dus wel gehad, alleen mevrouw vind 't wel erg gezellig daar binnen volgens mij.

En 't allerbelangrijkste van alles: ik wil toch wel heeeeel erg graag dat meisje in mn armen houden dat me desondanks bovenstaande vooral heel erg gelukkig heeft gemaakt door gewoon in me te groeien.
"Kom maar meisje, mama en papa zijn er klaar voor"