Hoihoi daar ben ik weer!
Als jullie mijn vorige blog toevallig gelezen hebben, weten jullie dat ik borstvoeding heb gegeven. Tijdens mijn zwangerschap had ik me voorgenomen ongeveer een maand of 3 borstvoeding te willen geven. Ik wilde niet gaan afkolven als ik weer ga werken, maar wilde wel een goede start maken met borstvoeding ('goede start' vind ik eigenlijk niet de juiste benaming, want dat zou zeggen dat flesvoeding niet goed is en dat is natuurlijk helemaal niet waar).
Mijn borstvoeding kwam goed op gang, ik gaf wel voeding met een tepelhoedje omdat ik echt ingetrokken tepels had, dus dat was niet te doen voor onze kleine man. Na enkele dagen stond er gewoon al melk in het hoedje zodra ik hem op mijn borst zette, het liep als een tiet ;) ook de kleine man kwam na 3 dagen al weer aan in gewicht!
Wel ging hij na ongeveer een week heel lang doen over zijn voedingen (zoals te lezen is in mijn vorige blog). Gelukkig heb ik hier slechts een paar dagen mee gestoeid, want al vrij snel kwamen we in een ritme waarbij in hem na 20 tot max 25 min van mijn borst haalde en aanlegde aan de andere kant, waar hij dan ook die tijd kreeg. Ik kon hem van mijn borst halen, zonder dat meneer weer in huilen uitbarstte omdat hij nog meer wilde. Dat ging dus eigenlijk allemaal best goed :)
Na een tijdje merkte ik echter dat Alex wat dunner leek te worden. Ook samen met hem op de weegschaal staan gaf aan dat hij niet bepaald aankwam. Enkele dagen voordat ik voor het eerst naar het consultatie bureau moest (en Alex eindelijk weer goed gewogen zou worden) begon ik echt onzeker te worden. Hij dronk goed, poept en plast, lijkt na de voedingen voldaan te zijn, ligt niet te huilen van de honger, sliep 's nachts soms zelfs wel 6 uur door en toch zag en voelde ik dat hij veel dunner was geworden. Wat doe ik toch verkeerd? De borstvoeding loopt nog steeds vanzelf.
Voor de afspraak bij het consultatiebureau begon ik te piekeren; ja ik geef borstvoeding, maar vind ik het echt 'leuk'? Nee dat niet, eigenlijk vind ik het maar een heel gedoe. Ik zit iedere keer hartstikke lang, want na 2x 25 min was meneer dan misschien wel tevreden, meteen gaan slapen... die keren waren een uitzondering, het is onhandig met bezoek plannen, want ik voelde me er nog niet comfortabel bij om te voeden in het bij zijn van bezoek. Ik had een afspraak gemaakt bij de fysio omdat ik last had van mijn stuitje, maar komt dat dan wel uit met de voeding? Want ik ben immers de enige die voeding kan geven (ik voelde me soms echt een wandelende melkmachine... alsof dat alles was waar ik goed voor was). Dus maar begonnen met afkolven, en dat ging nog niet zo snel dus ik heb dagen lang na iedere voeding gekolft om maar een voeding bij elkaar te sparen (tel die tijd dan ook nog maar op bij het voeden, waardoor ik weer opnieuw anderhalf uur voor iedere voeding uit kon trekken).
Dan ook nog het mentale stukje van de onzekerheid. Het zat me gewoon allemaal niet lekker. Ik hoopte dat ze bij het consultatiebureau zouden zeggen dat ik over moest stappen op kunstvoeding. En toen dacht ik: waar ben ik nou mee bezig? Als ik dat toch al hoop, waarom ga ik dan uberhaupt nog door met borstvoeding geven?
Dat resulteerde erin dat ik al voor de afspraak bij het consultatiebureau had besloten te willen stoppen met borstvoeding, maar wat heb ik die dag gehuild! Ondanks dat ik de knoop zelf door had gehakt, moest de knop nog om en dat was nog een hele strijd in mijn hoofd. En waarom? Weg met die vooroordelen dat het beter is om borstvoeding te geven, flesvoeding is echt niet slecht. Maar ik had zo in mijn hoofd zitten dat ik het 3 maanden had willen volhouden, dat het behoorlijk schakelen was.
Gelukkig werd ik op het consultatiebureau goed opgevangen. Ja Alex was afgevallen, maar nee dat was niet mijn schuld. Ik deed het niet verkeerd. En iedere keer als ik hier aan terugdenk, ook nu, schieten de tranen nog steeds in mijn ogen en word ik er emotioneel van.
Omdat ik dus zelf over wilde stappen op flesvoeding, was het plan om Alex weer aan te laten komen zo gemaakt; Flesvoeding geven en dan gewoon net wat meer dan hij volgens de berekening zou moeten hebben. Over 2 dagen gaan we weer terug om te kijken wat het effect is geweest.
Diezelfde middag heb ik nog nutrilon gehaald en de volgende dag ben ik overgestapt op flesvoeding. In principe ben ik, op advies van het consultatiebureau, meteen volledig overgestapt. Waarbij ik bij iedere voeding wel nog even moet afkolven als ik last heb van mijn borsten, om te stuwing tegen te gaan, maar de productie wel te verminderen. Deze afgekolfde melk geef ik dan ook nog steeds 1x per dag ipv flesvoeding, immers zonde om weg te gooien.
Ook al ben ik nog maar een paar dagen onderweg, ik kan nu al oprecht zeggen dat dit de beste keuze is die ik had kunnen maken. Na de eerste flesvoeding was Alex meteen tevreden en viel hij in een diepe slaap. Het voelde echt meteen alsof er een last van mijn schouders gevallen was. Ik was zelf zoveel relaxter en in de loop van de dag ging ik ook echt weer genieten van mijn mannetje. Hij hing niet meer continu aan me, was veel rustiger en tevreden. Voor het eerst in dagen wilde ik hem oppakken om te knuffelen, want de dagen ervoor was ik alleen maar blij als ik hem eindelijk weg kon leggen en hij niet meer meteen begon te jammeren. Mijn dag kon niet meer stuk en nog steeds voel ik me zo veel beter en rustiger.
Dus weg met de vooroordelen dat borstvoeding beter is dan flesvoeding. Want misschien wordt dit niet hardop uitgesproken, het voelt wel alsof men een oordeel heeft. Tenminste, iedere keer dat ik zei dat ik borstvoeding gaf, was men heel instemmend; dat is toch ook het beste wat je je kindje kunt geven...
Ja, ik ben blij dat ik een maand borstvoeding heb kunnen geven, maar als je er als moeder aan onderdoor gaat om brstvoeding te geven, dan is het echt niet beter dan flesvoeding.
Als er iets is dat ik geleerd heb, dan is het dat je moet doen waar jij je goed bij voelt. Wat een ander ook zegt, want een tevreden baby én een tevreden moeder is veel belangrijker dan welke voeding je geeft.
reacties (11)