Zo blij! maar ook zó bang...

Hallo lieve allemaal!


Daar ben ik wee, maar nu met goed nieuws (hoop ik...)


Na mijn tweede miskraam op 16 december vorig jaar, had ik afgelopen woensdag weer een positieve test. Wat zijn we blij! Maar wat zijn we ook enorm bang dat het weer is gaat. Twee jaar achter elkaar op 24 december naar de verloskundige voor een echo om te kijken of je mijn baarmoeder weer helemaal leeg is, heeft z'n sporen achter gelaten. Ik heb al twee hele vroege miskramen achter de rug, dus er is nu veel angst dat het weer mis gaat.


Voor mijn gevoel gaat het eigenlijk wel beter, al heb ik nu geen idee hoe lang ik al zwanger ben, omdat ik na mijn miskraam niet meer ongesteld ben geweest. Ik heb wel zo'n app om je cyclus bij te houden, maar hoe betrouwbaar is die na een miskraam? Volgens die app zou ik rond de jaarwisseling een eisprong gehad hebben, maar zelf denk ik pas een weekje later als ik kijk naar wat mijn lichaam aangaf. Dat betekent dat ik nu dus ook helemaal nog niet zo ver ben, er kan dus nog van alles gebeuren.


Ik mag nu in ieder geval dinsdag al naar het ziekenhuis voor een echo, ik hoop dat alles goed is,
maar op een kloppend hartje hoef ik volgens mij sowieso nog niet te rekenen, toch? Dat is toch meestal pas vanaf een week of 7 a 8? 
(antwoord op deze vraag is welkom, om teleurstellingen en te hoge verwachtingen te voorkomen)


Verder heb ik nog een vraag: ik heb wel wat last van buikpijn, ik heb dagelijks kramp, de ene keer heftiger dan de andere. Over het algemeen is het goed uit te houden en verdwijnt het vrij snel weer. Ik heb het soms als ik gewoon zit, maar ook wel vaker als ik net opgestaan ben of in beweging ben.


Heeft iemand hier ervaring mee? 


In het ziekenhuis zeiden ze dat het van alles kon zijn, maar dat daar in dit stadium niets over te zeggen valt. Als ik niet meer kon lopen van de pijn, dan moest ik aan de bel trekken. Gelukkig is komt de pijn echt niet bij dat stadium in de beurt, dus dat zie ik maar als een goed teken.


Ik vind het gewoon allemaal zo lastig... het is al twee keer mis gegaan, na de eerste keer heeft het een jaar geduurt om weer zwanger te worden en toen ik zwanger was ging het bijna meteen weer mis.


Ik wil alles goed doen, maar ik heb geen idee hoe je het goed doet.. en in dit stadium is er denk ik ook nog niet zo veel om verkeerd te doen... zolang ik in ieder geval niet aan de alcohol ga en geen verkeerde dingen eet.


Omdat we ook nog niet zeker zijn of het allemaal wel goed is, hebben we het nieuws ook nog niet echt met anderen gedeeld. Alleen mijn beste vriendin weet het, maar die heeft zelf geen ervaring met zwangerschap dus ik kan mijn vragen niet aan haar stellen.
Ik zou het echt fijn vinden om mijn ervaringen met iemand te delen en mijn vragen te stellen, maar dat gaat op dit moment nog niet met iemand face-to-face. Dus maak ik graag gebruik van jullie ervaringen ! :)

828 x gelezen, 2

In Zwangerschap

reacties (5)


  • Johanna96

    Bedankt voor de reacties! Ik ben nogal goed in piekeren en overal over na blijven denken. Ik zal de nare gedachten inderdaad los moeten gaan laten en genieten van het moment.

    Tot nu toe gaat het gewoon goed, dus laten we hopen dat dat zo blijft. Dan zie ik dinsdag wel weer hoe we vanaf dat moment verder gaan.

    Er is nu maar één ding dat ik zeker weet, en dat is dat ik zwanger ben. Laat ik me vooral daarop concentreren en me niet te veel zorgen gaan maken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Ik heb er toch geen invloed op ;)

  • moosjes

    Precies hetzelfde schuitje hier, alleen 3 mk achter elkaar.

    Mijn ervaring met een vroege echo is simpelweg slecht. Ik heb geen trauma aan de miskramen over gehouden, het was uiteraard wel onwijs balen, maar ik heb er niet te lang bij stil gestaan. Nu weer zwanger en blijk ik toch wat overgehouden te hebben aan die mk, nl dat ik niet weer rond 6 weken een echo wil. Steeds lag ik daar en was het: er is wel hartactie, maar traag, het kàn beginnend zijn of niet goed, maar ik denk het laatste..

    Dat trek ik niet nog een keer. Ik ga nu met 7 weken naar de gyn en krijg daar een echo. Met 7 weken moet er duidelijkheid zijn, dus dan is die twijfel er iig niet.

    Dat is mijn ervaring.

    Verder kun je niks anders doen dan loslaten en zoals aprilbeeb zegt, in stappen denken.

    Pijn ken ik niet, wel zeurende pijn. En mjjn cyclus is 28 dagen en die pakte ik direct weer op na de mk.

  • Babyblessed

    Gefeliciteerd met je zwangerschap.

    Ik had altijd een cycles van 28 dagen maar juist uitgerekend wanneer ik zwanger werd had ik later me eisprong dan normaal.

    Daardoor dachten wij dat we vandaag 8 weken zwanger zouden zijn, maar zijn dus 7 weken zwanger. Je hebt recht op een vroege echo inverband met je vroege miskramen. Dit had ik ook ivm mijn slechte zwangerschappen en te kleine kinderen en 1 te vroeg geboorte. Ik snap je gedachten heel goed, maar probeer toch afleiding te zoeken. Ik ben ook enorm bang dat me zwangerschap weer slecht zal zijn omdat tot nu toe geen 1 zwangerschap liep zoals het moest. Ben wel blij dat we een kloppend hartje konden zien dat deed me erg goed!

  • Lama94

    Gefeliciteerd met je zwangerschap!

    Ik kreeg met ruim 7 weken een echo waarop een kloppend hartje te zien was.

    Die app was inderdaad nog niet betrouwbaar. Bij de echo kunnen ze je meer over de termijn vertellen.

    Kramp heb ik geen ervaring mee, wel een zeurende buikpijn.

    Zelf heb ik helaas ook twee miskramen gehad. Momenteel ligt mijn zoontje van 14 weken tegen mij aan te slapen.

    Mijn (tweede en) derde zwangerschap was erg stressvol. Wat had ik een angst dat het mis zou gaan, het vertrouwen in mijn lijf was weg. Ik was nog nooit het eerste trimester doorgekomen, kon mijn lichaam wel een zwangerschap uitdragen? Die onzekerheid was zenuwslopend. De eerste echo heb ik liggen huilen van opluchting, bij de tweede echo weer. Vanaf 11 weken kon de verloskundige naar het hartje luisteren en mocht ik elke week langskomen. Ik heb daar wat afgehuild. De verloskundige was begripvol en geduldig. Met elke vraag mocht ik bellen.

    Wat mij hielp was om over mijn angst te praten. Met mijn man en met een goede vriendin die ook een miskraam heeft gehad. Ik vond de eerste weken heel lastig om door te komen. Zo blij en zo bang. Ondertussen nog verdriet van de miskramen. Allerlei emoties door elkaar en dan ook nog last van de hormonen.

    Ik kreeg meer vertrouwen toen ik de baby begon te voelen. Dan kreeg ik regelmatig bevestiging dat het nog goed met hem ging.

    Ook al is het nog pril, wanneer jij er behoefte aan hebt om het bepaalde personen te vertellen, gewoon doen.

    Veel succes de komende weken, ik wens je een gezonde zwangerschap toe!

  • Mamasgirls

    Gefeliciteerd hier met 6w2dgn kloppend hartje.

    Gewoon dag voor dag leven ipv vooruit denken, als het mis gaat heb je het niet in de hand. Stap 1 zwanger worden, stap 2 de 1e echo stap 3 de 2e echo, zo streepte ik het weg. Probeerde mijn miskraam los te zien vd nieuwe zwangerschap.

    De 1e zwangerschap was na 3 jaar medische traject van een verse terugplaatsing, dit werdt dus een miskraam en zagen we op de 1e echo. 6 maanden na de miskraam opnieuw zwanger nu bijna 27w dit dus na 3.7 jaar totaal.

    Het wordt niet makkelijker de angst blijft enige wat je kan doen is om armen en het gewoon toelaten. Mbt druk maken werkt niet bevorderlijk voor je zelf en de baby, begrijp dat je alles goed wil doen maar daar door voorkom je geen miskraam helaas.

    Niet roken, niet drinken, gezond eten en bewegen meer kun je niet doen, zie het zo, zo veel vrouwen die niet weten dat ze zwanger zijn en van God los gaan. Snap je wel hoor ik had dit ook in begin heel sterk waardoor ik meer bezig was met alles behalve genieten. Doe waar jij je goed bij voelt dan is het altijd goed, ik heb de zwangerhap app heel handig. Als ik twijfel des ondanks ik iets wel mag doe ik het niet. Voor de rest als goed zit zit het goed 🤗