Hallo lieve allemaal,
Een tijd geleden heb ik een blog gepost en ik heb toen heel veel steun van jullie ontvangen, daar ben ik iedereen enorm dankbaar voor.
Destijds schreef ik een blog met de vraag: hoe ga je ermee om dat je na een miskraam niet opnieuw zwanger wordt? Voor mij leek het destijds al een eeuwigheid te duren voordat ik opnieuw zwanger raakte, terwijl de miskraam toen 4 of 5 maanden geleden was. Niet wetende dat het een jaar zou duren voordat ik opnieuw zwanger zou worden.
Precies een jaar na mijn vorige zwangerschap en miskraam, had ik afgelopen weekend weer een positieve zwangerschapstest. Het lijntje was heel dun, maar toch was er wel enige vorm van blijdschap, ondanks dat mijn partner en ik het ook heel spannend vonden. Wat als het meer mis zou gaan?
Helaas kreeg ik op maandag avond wat licht bloedverlies, heel donker en oud bloed. Het stelde niet zo veel voor en probeerde me er niet druk over te maken. Helaas was het dinsdagochtend nog niet helemaal opgehouden, maar vol goede moed deed ik de tweede test die ik had gekocht. Yes! twee dikke vette lijnen, ik ben echt wel zwanger! Het bloeden stelt niet zo veel voor, dus zal zo wel ophouden.
Voor vertrek naar mijn werk ging ik nogmaals naar het toilet; weer bloed... dan toch maar niet werken. Zodra het kon heb ik de gynaecoloog gebeld en afwachten was het vonnis. Maar geloven wilde ik het niet. Geef mij maar meteen het nummer van de verloskundige, het bloeden houdt wel op en dan maak ik gewoon een afspraak voor een echo voor in de 7de/8ste week.
Maar het bloeden werd niet minder en alleen maar meer. Weer een miskraam, precies in dezelfde periode als vorig jaar, maar nu nog eerder in de zwangerschap.
Gevoelens van verdriet en onmacht, vandaag vooral frustratie. Ik ben al in behandeling bij de gynaecoloog, maar dit is een andere diagnose, dus ik moet weer een nieuwe verwijzing hebben als ik langs wil komen.
De laatste keer dat ik bij de gynaecoloog was, is er geen vervolgafspraak gemaakt. In principe lijkt er bij mij en mijn partner niets aan de hand te zijn. Ondanks dat het een jaar geduurd heeft, hebben we alle kansen om zwanger te worden. Toen ik in november weg ging bij de gynaecoloog waren er twee opties:
1. Ik zou zwanger zijn, moest contact opnemen. Er zou dan een echo gemaakt worden en als alles in orde zou zijn, zou ik een normaal traject in gaan.
2. Als ik in januari niet zwanger zou zijn, moest ik bellen. Er zou dan een baarmoederfoto gemaakt worden om te kijken of mijn eileiders open zijn. Aangezien ik vorig jaar al zwanger ben geweest zou de kans vrij groot zijn dat alles in orde zou zijn, maar toch gaf het hoop. In januari zou er iets gaan gebeuren.
Met optie 3, een miskraam, had niemand rekening gehouden. Ik ben nu voornamelijk bang. Ik weet niet wat me te wachten staat. Bij de gynaecoloog kan ik niet terecht, dus heb een afspraak gemaakt bij de huisarts. Hopelijk kan hij me verder helpen.
Ik ben nu voornamelijk bang, omdat ik vrees dat we nu weer opnieuw af moeten wachten en het moeten blijven proberen. Ik was immers weer zwanger, dus we kunnen zwanger worden. Een baarmoeder foto zal denk ik weinig zin hebben, want als mijn eileiders niet open waren, was ik niet opnieuw zwanger geworden. Ik ben oprecht heel bang dat we weer terug bij af zijn.
Uiteraard vraag ik me ook af, waarom het zo lang heeft geduurd om opnieuw zwanger te worden en waarom het iedere keer al zo vroeg misgaat (vorig jaar kreeg ik mijn miskraam 5 dagen na een positieve test).
Hebben jullie hier ervaring mee?
reacties (0)