Even bijpraten...

Zo, even de tijd genomen om tussen de bedrijven door wat op papier te zetten. Helaas te veel berichten om allemaal door te lezen en te beantwoorden, dus excuses als ik niet reageer/heb gereageerd.

Mijn laatste blog was toen Yf een maand of 11 was, nu is hij bijna 13 maanden. In de tussentijd hebben we natuurlijk zijn eerste verjaardag gevierd! De zondag ervoor voor familie en enkele vrienden met als hoogtepunt het zingen en het kaarsje op zijn prachtige taart uitblazen. Onze kleine man was zo onder de indruk van alles dat hij besloot om de hele dag niet te eten of te slapen. De taart vond hij alleen leuk om in te knijpen maar niet om van te smullen. Hij is goed verwend met nieuwe kleertjes, een loopfiets, een blokkendoos, speelgoed voor in bad, een stoel en boekjes. Op dinsdag was het feest op het kinderdagverblijf. Ook hier vond hij het reuze spannend. Bij mij op schoot vond hij het prima om met zijn allen te zingen. Ja het is heel bijzonder zo'n eerste verjaardag!

Inmiddels is Yf geen baby meer, maar een echte dreumes met een eigen willetje. Nadat hij 2 antibioticakuren tegen een hardnekkige kou gehad had, veranderde hij in een ondernemend klein mensje! Hij kruipt met een snelheid waar je u tegen zegt door ons huis en onderweg speelt hij met vanalles wat hij tegenkomt, of het mag of niet... Als hij mijn iPhone weet te bemachtigen dan heeft hij die binnen no time ontgrendeld, de knopjes van de DVD-recorder blijven interessant en zodra hij de vaatwasser open hoort gaan, is hij er als de kippen bij om de bestekbakjes toe te eigenen. Hij weet donders goed wat mag en niet mag en zet een charmante lach op als je er iets van zegt, om vervolgens nee te schudden met zijn hoofd en de boel in eigen woorden "recht" te praten. Het is de kunst om hem dan af te leiden anders is het huis te klein. Stiekem vind ik het ook wel heel leuk en ben ik blij dat hij zo gedreven is, haha! Inmiddels begint hij ook pogingen tot staan en lopen te doen en vorige week betrapte ik hem erop dat hij zichzelf tot staan kon optrekken. Door mijn enthousiasme viel hij weer om. Ik heb zo'n vermoeden dat hij, net als met rollen, zitten en kruipen, net zo lang wacht met laten zien tot hij het echt kan. En dat zal niet lang meer duren!

Op het kinderdagverblijf heeft Yf het heel goed naar zijn zin. Brengen is soms nog wat moeilijk maar na 5 minuten is hij druk aan het spelen. Liefst zit hij tussen de grote kinderen en wat is hij dan trots! Als we hem ophalen dan komt hij vrolijk onze kant op en knuffelt je stevig. Een heerlijk moment van de dag, net als 's ochtends als je hem uit zijn bedje haalt! Hadden we een tijd veel gebroken nachten, sinds een week of 3 gaat het erg goed. Hij ligt tussen 19.00 en 19.30 in bed en is tussen half 6 en 7 wakker. Het mag nog iets langer, maar hij slaapt in elk geval door! Vorige week ontdekte ik een kies dus mogelijk is dit ook een oorzaak geweest van zijn slecht slapen. Hopelijk blijft het hierbij...

Qua eten begint meneertje ook zijn voorkeuren te krijgen al kan dat soms per dag anders zijn. In elk geval vindt hij brood erg lekker! Met gemak eet hij 's ochtends een boterham en tussen de middag 2. Dit kan hij prima zelf. Fruit gaat er altijd in! Avondeten is inmiddels "wat de pot schaft". Ook hier wil hij zelfstandig eten, wat betekent dat we kleine stukjes op zijn bordje leggen die hij met zijn vingers opeet en soms ook alleen met zijn vingers prakt. Ook zijn toetje gaat tegenwoordig met vingers of zelf met de lepel want dat mogen wij niet meer doen. Ik denk dat het duidelijk is dat het resultaat een slagveld is, maar gelukkig hebben we poetsmiddelen en een wasmachine!

Ja, onze kleine charmeur wordt groot! Het is echt een manneke om op te vreten; heerlijk kletsen en lachen, ontzettend beweeglijk en ondernemend met pit! We genieten dan ook elke dag van onze kleine grote liefde!