Nog een kleine maand...

... en dan is het (alweer) feest! Dan wordt onze kleine grote liefde alweer een jaar! Wat is de tijd omgevlogen en wat een genot om zo'n klein mensje in huis te hebben! Elke dag is het een plezier om op te staan, ook al zijn de nachten nog niet altijd geweldig. Die lach als je Yf uit bedje haalt en de knuffels die erop volgen zijn met geen pen te beschrijven. Vrijwel de hele dag door is het een vrolijk mannetje die ons huis met veel plezier verkent. Inmiddels weet hij ook waar hij wel en niet aan mag komen, al vormt dat geen belemmering om het toch te proberen. De gordijnen, het snoer van de laptop, de plantenpot met poreuze lak, de afstandsbediening, de pedaal van de prullenbak... allemaal even leuk! Gelukkig weet hij ook goed waar zijn eigen spulletjes staan en ligt de vloer vaak bezaaid met alles wat in zijn speelkist zit omdat hij die omgooit. Vooral het omkeren van de kist is een ware sport! Vervolgens vindt hij telkens weer iets om achteraan te gaan. Geweldig om dat schouwspel te bekijken!

Nadat hij ziek is geweest, gaat het met eten ook weer prima! Zodra meneertje zich beter voelde, trok hij alle eetbaars uit onze handen. 's Avonds zit hij bij ons aan tafel, maar omdat dat vaak wat later is, krijgt Yf zijn eten daarvoor. Desondanks smaakt alles wat wij eten 100 x beter en smikkelt hij gherust nog een hapje mee! Ach, hij kan het hebben! Gister zelfs groenten gebakken in knoflook gegeten en wat at hij dat weer met smaak op!

Ook was het gistermiddag weer tijd voor de controle bij het CB, met prikjes! Yf vond het wegen en meten geen succes en klampte zich als een kleine koala aan me vast. Daarna was hij dit gebeuren weer snel vergeten omdat hij alleen nog oog had voor de kindjes die er nog meer waren; met grote ogen keek hij naar de baby's en een jochie van 3. Tijdens de controle kreeg hij hij nog een test hoe hij een propje pakte. Nou, met vlag en wimpel! Net als de rest van zijn ontwikkeling en ook qua gewicht (9200 gram) en lengte (75,4 cm) prima op schema! Tot slot de prikjes en toen was het een golf van verdriet... Terecht! Gelukkig was dit ook weer vergeten toen ik hem aankleedde, want er was weer genoeg bekijks! Over 3 maanden de laatste sessie en dan voorlopig geen spuiten meer tot hij 4 is. Ook gister nergens last van gehad en heerlijk geslapen vannacht. Toen ik hem vanochtend naar de opvang bracht, was het weer een en al vrolijkheid en charme! Zijn grote vriendin Eva kwam hem meteen knuffelen (te schattig om te zien!) en moeders was al gauw vergeten. Toch fijn dat hij met steeds meer plezier "naar school" gaat!

Over een maandje wordt onze kleine grote man alweer een jaar! Het is al echt een dreumes met praatjes, een eigen willetje en een hoop charme! Heerlijk! We gaan er een mooi feest van maken, de voorbereidingen zijn in gang gezet!