Hulp vragen...

"Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft. Het betekent dat je weigert op te geven."

Fulltime moeder zijn, 28 uur per week werken, een huishouden en daarnaast nog een sociaal netwerk? Het is bijna onmogelijk. Kayden is maar 2 volle dagen in 2 weken tijd bij zijn vader, ik werk daarnaast nog dik 28 uren in de ibg zorg en probeer daar alles omheen ook nog in goeie banen te laten leiden. 

Eigenlijk zou ik willen dat ik die 56 uren die ik in de 2 weken hoor te draaien, zou kunnen werken in die 2 volle dagen dat Kayden bij zijn vader is. Maar niet alleen werken, ik zou ook willen dat ik in die 2 dagen tijd nog mijn complete huishouden zou kunnen doen en daarnaast ook nog gezellig kan doen met mijn netwerk. Het is natuurlijk onmogelijk om dit te kunnen realiseren, maar ik doe wel mijn best. Ik heb het nu zo geregeld dat ik maar 1 keer per week oppas nodig heb, ik het huishouden kan doen als Kayden naar de peuterspeelzaal is, ik zoveel mogelijk werk als Kayden bij zijn vader is en dat ik fulltime moeder kan zijn. 

Het valt me alleen steeds zwaarder, ik heb weinig tijd voor mezelf. Ik wil geen hulp vragen en Kayden niet naar de oppas brengen als dit niet hoeft. Maar het wordt mij steeds duidelijker dat ik tijd voor mezelf nodig heb, tijd waarin ik aandacht en tijd aan mezelf mag besteden.

Ik merk dat mijn werk de nodige energie kost waardoor ik thuis veel moe ben, dit is niet hoe ik mezelf ken. Ik heb hulp gevraagd bij mijn leidinggevende, ik wist dat er iets moest gebeuren voordat ik een burn-out te pakken zou hebben. Samen hebben we gekeken naar een oplossing en hebben we besloten dat ik voor het komende halfjaar deels op een fysiek minder zware groep ga werken. 

Naast dat, probeer ik door mijn dagen heen ook steeds meer hulp te vragen. Even langs een vriendin en de zorg van Kayden even uit handen geven, vragen aan mijn netwerk of Kayden even mag komen spelen zodat ik iets anders kan doen. Hulp vragen blijft lastig, vooral als mensen niet begrijpen waarom je hulp vraagt. Maar hulp vragen is zo belangrijk, ook al is je hulpvraag nog zo klein voor de ander kan het een wereld van verschil geven. Je moet accepteren dat je niet alles alleen kan doen, ondanks dat je graag een onafhankelijke man/vrouw wil zijn. 

Als iemand jou om hulp vraagt dan help je toch ook? En vind je dat ook niet raar of gek? Waarom is zelf hulp vragen dan soms zo lastig?