Altijd moe??

Maar op deze blog mag ik best ook een beetje klagen... en iets meer vertellen over de schokkende gedachte die ik afgelopen weekend ineens had...

Want... na 12 weken hoor je ook minder kwaaltjes te hebben. En dus ook minder moe te zijn. Ik weet nog zo goed bij mijn 1e zwangerschap dat ik me ineens als herboren voelde. De energie was weer terug! Ik werd een levenslustige zwangere met een stralende uitstraling, een heel klein buikje en een geweldige fitheid. En op dat gevoel zat ik dus de afgelopen twee weken te wachten. Totdat ik me zaterdag ineens bedacht: dat gaat misschien wel helemaal niet meer gebeuren! Want als ik eerlijk ben, hoe fit was ik nou vóór mijn zwangerschap!? Was ik toen niet ook, afhankelijk van doorslapen en aandachtbehoefte van zoonlief, in meer of mindere mate vermoeid? 

De droevige conclusie: dat verlichtende energiegevoel krijg ik vast nooit meer helemaal terug! In ieder geval niet tijdens deze zwangerschap. Het gaat nu al beter, maar richting het einde wordt het gewoon weer zwaarder. Met een dikke buik, dikke enkels en zere rug een kind tillen, blokkentorens bouwen en rondjes rond de bank rennen... En tijdens mijn verlof niet 3 vriendinnen-dates per dag (koffie, lunch en thee) en tussendoor een middagdutje en lui boekjes lezen op de bank, maar gezellig de hele dag de grote koter vermaken.

 En om deze blog niet al te negatief af te sluiten: ik ben dankbaar voor het inzicht. Want het ging me er om dat ik maar zat te wachten en nu weet ik waar ik aan toe ben! En natuurlijk heb ik heerlijk overdreven en geniet ik ontzettend van die kleine baby in mijn buik. En kan ik dat straks delen met mijn lieve kleine grote zoontje. Kan hij helpen met piepkleine kleertjes wassen en vouwen en voelt hij straks ook de baby bewegen in mijn buik! Kom maar op dus!