De eerste juf van mijn eerste kind

Gisteren was Jay's laatste dag op de peuterspeelzaal. Na de herfstvakantie mag Jay naar school en is het alweer Phoebe's beurt om naar de psz te gaan. Om logistieke redenen gaat ze naar een andere psz dan haar grote broer. En eigenlijk vind ik dat best wel heel erg jammer, want niet alleen Jay maar ook mama is gehecht aan de juf :).

Jay had aan het begin van de week al zijn afscheidstraktatie uitgedeeld, omdat er voor gisteren een herfstwandeling in de planning stond. Nu had ik een knapzaktraktatie voor hem gemaakt, dus op zich wel passend, maar om de kleine man nou een ochtend met een knapzak met daarin 15 kleine knapzakjes rond te laten lopen vond ik ook weer zo wat ;). Zodoende heeft hij maandag getrakteerd en was het gisteren een kwestie van brengen en halen.

Bij het halen merkte ik dat ik toch een beetje een brok in mijn keel had en dat komt door juf Marja. Zij was er toen hij als kleine smurf binnenkwam, hem troostte toen hij het even moeilijk had met gedag zeggen en waarvan Jay niet wou dat ze wegging toen de andere juffen van wacht wisselden. Ze was er ook met advies en deelde de ervaringen die zij heeft als moeder van drie kinderen. En eerlijk gezegd baal ik ervan dat ik Phoebe na de vakantie niet bij haar onderbreng.

Maar het is niet anders, het gaat gewoon niet. Ik red het nooit om Phoebe op te halen en daarna op tijd op school te staan om Jay op te halen. Bovendien is Phoebe bij de andere groep ook in prima handen. Het is gewoon een kwestie van mijn eerste keer. Ze was de eerste juf van mijn eerste kind en daarom hakt het afscheid er, net zoals bij vele andere eerste keren, ongetwijfeld net even wat harder in.