En nog steeds ziek en zieker

Vandaag ging het van kwaad naar erger. Roan wou niet meer eten, werd steeds onrustiger en wou absoluut niet meer slapen. De hoge koorts bleef, telkens 39,5° 4 uur na innname van Nurofen of perdolan, die we nog steeds alternerend geven. Om 19 uur vanavond had hij plots 40,5°. We besloten de wachtdient te bellen en een dokter aan huis te laten komen.

Het was gelukkig een lieve én bekwame arts die Roan heel goed onderzocht heeft en veel uitleg gaf. De longen van Roan zijn niet goed, zijn rechterlong zit vol slijm, maar er is geen longontsteking zoals vorige maand. We moeten natuurlijk wel blijven aerosollen. De oortjes was andere koek: het oor dat gisteren al ontstoken was, stond nu helemaal gezwollen, volgens de arts konden de druppeltjes gewoon niet tot bij de ontsteking, en er is mogelijk een perforatie geweest. Maar ook het andere oor, dat gisterenmiddag nog niet rood zag, was nu erg ontstoken. Hij zit dus met een dubbele oorontsteking, vandaar dat hij veel pijn heeft en niet wil slapen!

Dus toch weer aan de antibiotica (vanavond was ik heel blij dat er zoiets bestaat - mijn partner ging meteen naar de apotheker van wacht en we konden zijn eerste dosis snel geven), met de druppeltjes mogen we stoppen, maar hij kan nog 48 uur erge koorts maken, dus moeten we blijven alterneren tussen nurofen en perdolan. Hopelijk toch geen 40 graden of meer meer, ik ben dan zo vreselijk ongerust!