Een katje voor ons overleden zoontje

Dit weekend waren we bij mijn ouders die op reis waren geweest naar de Elzas. Ze hadden een cadeautje mee voor mij – eigenlijk voor Ilan zei ma, Pa vond dat we voor Ilan nooit iets gekregen hebben terwijl dat kindje ook geboren is. Ilan is vorig jaar op 20 weken geboren, en overleden bij de bevalling.

Het is een mooi katje, met verschillende lagen: een gekleurde steen, en daarrond kristal met daarop nog oogjes geschilderd. Ik vind het prachtig, en vooral zo mooi omdat het voor onze Ilan is. De verschillende lagen symboliseren bijna de andere dimensie, de onbereikbaarheid van ons zoontje, en toch is hij er voor ons echt.

Met mijn ma heb ik altijd over Ilan kunnen praten, maar onze pa zweeg erover, sprak zijn naam nooit uit. Ik maakte me daar wat kwaad over, had het gevoel dat pa Ilan wou begraven en daarmee uit. Nu heb ik het gevoel dat Ilan meer plaats heeft gekregen binnen onze familie.

Terug thuis zocht ik waar ik het katje kon zetten. De beste plaats vond ik uiteindelijk bovenop zijn aspotje. Dat potje op zich is lelijk, en ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. Ooit willen we de as van Ilan elders, in een kunstwerkje verwerkt of zo. Maar nu met het katje erop, krijgt dat aspotje ineens wel een functie. Als staandertje. Het is nu een kunstwerkje in zijn geheel. Het kunstwerkje van Ilan.

Ik ben zo blij met dit katje, ik ben blij dat Ilan dit plaatsje extra gekregen heeft zo dicht bij de geboorte van zijn broertje. Het is iets meer waar we kunnen naar kijken wanneer we Ilan missen, of gewoon herinneringen aan Ilan willen ophalen.

En ik ben fier op mijn ouders, dat ze zoveel gevoeligheid getoond hebben.

Ik probeerde het katje te fotograferen maar het lukt niet zo goed, net door die verschillende lagen, maar toch is het mooi. Het maakt onze Ilan een beetje meer tastbaar. Ik zet de foto op mijn pagina.

liefs, en ik wens veel moed aan alle ouders die een kindje verloren zijn, en wens iedereen een prachtige geslaagde zwangerschap toe :)