Einde van een rotperiode en lastige beslissingen

Na mijn 6e miskraam in oktober (eerste na onze zoon) en daarna curretage hebben we een emotionele periode gehad. Mijn vriend was er gelijk over uit dat hij dit niet nog een keer wou meemaken, mij zo zien, allemaal miskramen en de curretages. Mijn wens was er alleen nog net zo dan voorheen. Verdrietig werd ik ervan. Daarna kwam ook nog eens een lockdown en donkere dagen. Na wat goede gesprekken besloten we er toch nog voor te gaan. Tot de zomer (augustus) hadden we afgesproken. Dit gaf meer rust en we groeiden ook weer meer naar elkaar toe. Nieuw jaar begonnen, veel leuke plannen kunnen maken, financiële meevaller gehad en leuke dingen al gedaan en staan ook nog op stapel. Steeds meer begon ik het hoofdstuk baby voor mijn gevoel wat meer af te sluiten. Mijn leeftijd speelt mee en ook de eerder genoemde plannen. Waaronder een grote reis maken in 2023 met mijn moeder. Het is net of er een knop is omgegaan. Dat ik het nu pas kan accepteren dat er niet nog een kindje bij zal komen. Dat ik heel gelukkig ben met mijn mooie gezin en dankbaar mag zijn dat ik een lieve dochter van 18 heb waar ik veel mee onderneem, een leuke zoon van 16 die bij zijn vader woont en hier zo nu en dan komt aanwaaien en een zoontje van bijna 4 van ons samen die ook genoeg aandacht nodig heeft. En natuurlijk mijn lieve vriend die mij door alles steunt en er altijd voor mij zal zijn en waarmee ik erg gelukkig ben. Ik ben zo blij dat ik zo'n fijn gezin heb. Beetje bij beetje heb ik er vrede mee en ik heb dan ook de pil weer besteld. Voorlopig zal ik nog wel even hier op babybytes rond blijven hangen om mee te lezen met de mensen waarvan ik gewoon heel nieuwsgierig ben hoe het met ze gaat en waarbij ik erg mee leef. Van mijn kant zal het wel wat rustiger worden. Ik ga lekker genieten van 2022 want wat is het tot nu toe al een goed jaar! En van mijn fijne gezin!