Let`s try...

Maandag mocht ik naar de gyn voor een cyclusopvolging. Omdat ik niet ben kunnen starten met Menopur en geen Clomid meer mag nemen, gingen we dit keer in spontane cyclus. Het follikel zat links en het baarmoederslijmvlies was uitstekend volgens de gyn, ze wou dus graag IUI. Maar toen ze contact opnam met de fertiliteitskliniek, was er geen plaatsje vrij. Dus kregen we de raad om Pregnyl te spuiten en zelf te klussen ;-) .

Ik sta een beetje wantrouwig tegen deze periode. Ik ben vorig jaar in deze periode voor de eerste keer zwanger geraakt en ik kreeg eind mei een miskraam. Terug deze maand zien starten was vrij pijnlijk. Dit betekent dat we alweer een jaar verder zitten. Eigenlijk zou hier nu een wiegje moeten staan met een klein wondertje... maar het wiegje staat nog op zolder en van het kleine wondertje is er nog geen spoor.

We geven niet op, maar het blijft toch moeilijk om steeds verder te gaan. Soms heb ik het gevoel dat onze relatie serieus op de proef wordt gesteld. Het is niet gemakkelijk om zo lang te wachten op een wonder.

Ik ben blij dat ik al deze gevoelens hier kan neerschrijven en dat ik begrepen word, want ik mijn directe omgeving denk ik niet dat ze weten hoe het is. Iedereen blijft vrolijk doorbabbelen over hun baby's en de geboortekaartjes blijven me rond de oren vliegen... Vandaag nog kreeg mijn man een doos babykledij van een collega mee. Op zich niets mis mee ( het babytje gaat nu over naar maatje 62 dus ze wil ervan af), maar toch zo confronterend.