Pfffff...

Gisteren heb ik gebeld voor een nieuwe afspraak. 29/4 mag ik op controle om te zien of ik follikel(s) heb in spontane cyclus. Ik kon niet starten met Menopur omdat ik op bosklas was en ik geen prikinstructies gekregen had.
Ik heb zo het idee dat alles tegenzit momenteel. Ik heb op bosklas mijn voet verzwikt waardoor ik op krukken loop. Ik ben niet kunnen starten met een nieuwe behandeling. En als het volgende week ook niet meezit, mag er zelfs geen IUI.  Hoe houden anderen dit toch allemaal vol?
Wij zijn 'pas' aan ronde 16. Maar we hebben in die rondes al genoeg meegemaakt. Miskraam, bbz, IUI,... wat volgt er nog allemaal? Als ik de verhalen lees van sommigen onder ons, heb ik echt bewondering. Hoe houden jullie al die behandelingen keer op keer vol? Ik ga er iedere keer emotioneel onderdoor.

Gisteren kwam mijn man thuis na zijn werk en was hij ook neerslachtig. Eén van zijn collega's is zwanger... van een tweeling. Nu moet je weten het een lesbisch koppel is... en dat ze reeds 2 kinderen hebben. Zo iets doet pijn. Het was een tijdje geleden dat ik het nieuws van 'joepie, wij zijn zwanger' heb moeten verwerken. De laatste keer dat het pijnlijk was, was vorig jaar. Ik had net mijn miskraam en bbz achter de rug toen ik hoorde dat er maar liefst 2 collega's van mij en 1 collega van mijn man zwanger waren. Allemaal uitgerekend in de periode dat ik ook zou bevallen zijn. Eind januari 2013 en begin maart 2013 waren dus zeer moeilijke periodes rondom ons. Veel babygeluk, babyborrels en telkens die vraag 'En? Zijn jullie al aan het oefenen? Nu is het jullie beurt hé'.  Gek kom je ervan. Mijn collega's kennen mijn verhaal, die van mijn man niet. Mijn collega's weten dus dat ik het soms niet gemakkelijk heb, maar soms komen ze me dan zo bemoederen. Als iemand met een baby verschijnt, krijg ik steevast te horen ' Gaat het?'  En daar kan ik al helemaal niet tegen!

Ik heb het gevoel dat ik soms zo in de knoop kan zitten. Willen we het te graag? Iedereen zegt ook 'laat het los, je bent er teveel mee bezig.' Maar ik heb het gevoel dat we het niet kunnen los laten... mijn man zei het zelfs nog deze ochtend.

Pffff... Ik had even de behoefte om het allemaal neer te schrijven. Ik weet dat ik misschien jaloers klink of dat ik nogal egoïstisch uit de hoek kan komen, maar het is soms zo moeilijk. Ik lig echt met mezelf in de knoop.