Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reactie.
Ik was gister zo verward. Ik was echt radeloos.
Ik heb besloten om geen contact meer te hebben met de vader van mijn baby.
Toen ik hem leerde hem kennen was het echt een leuke man. Ik was op hem gevallen omdat hij ook niet altijd makkelijk leven had gehad. Ik kon keer beetje dezelfde emoties en gevoelens delen.
Na 2/3 maanden veranderende het snel. Hij ging rare dingen doen en zeggen bijv. andere dames voor mijn neus versieren, mijn uiterlijk afkraken, als ik had gekookt mocht altijd wel iets bij of had ik dat maar gemaakt of hij ging zomaar met andere mensen ruzie maken.
Na 3/4e maand werd ik ook ziek. Ik was aan het overgeven, hoofdpijn, buikpijn enz
Hij stond niet voor me klaar en maakte ruzie terwijl ik ziek was.
Ik dacht nu is het klaar had de contact met hem verbroken.
5e maand kwam ik achter waarom ik zo ziek was omdat ik zwanger ben. Ik slikte de pil. Ik was 15 weken zwanger toen ik erachter kwam.
Ik had hem laten weten dat ik zwanger was en toen begon de drama met hem.
Ik moest het weghalen, het was niet van hem, ik had express gedaan, hij ging zelfmoord plegen als ik niet weghaalde enz.
Na 6 maanden trok hij langzaam bij. Hij betrok zichzelf niet bij de zwangerschap, zoals verloskundige, echo, babyuitzet, erkenning enz.
Hij was aanwezig voor mij en dat was voor hem klaarstaan. Hij kleineerde en schold me steeds meer uit.
Hij heeft ook paar keer gezegd als de baby eruit is geef ik je pak slaag.
Ik dacht ik moet blij dat hij niet wegloopt voor zijn kind. Hij is er dagelijks en zeg ook vaak dat hij van mij houd. Dat hij goed mens aan het worden is door mij.
Ik pikte dus alles wat hij deed en zei.
Ik zei tegen mijn familie en vrienden. Dat het goede man is en vertelde alleen de goede dingen over hem en dat hij alleen in shock is en dat het elke dag beter ging.
7de maand en de gebeurtenis van gister kan ik het niet meer opbrengen.
Ik herken mezelf niet meer ben bang, ongelukkig, onzeker en agressief al een tijdje.
Ik wilde een gezin, vader voor mijn kind.
Voelde me schuldig, alleen en zwak dat ik opgeef met de vader van mijn kind. Ik voel me dom dat ik het zo ver heb laten komen.
Ik moet sterk voor mezelf en de baby zijn maar het is f* moeilijk.
Dit was mijn verhaal over de vader van mijn kind.
Steun en advies is welkom.
Liefs mij
reacties (0)