Paniek, stress en verdriet

Het was weg...

Wel op de achtergrond aanwezig als een akelig en niet welkome gast.

EN NU?! TERUG dus.

Ik kan wel janken, doe dat en soms ook niet. Slik nu medicijnen, hoeveel? Ik weet het niet precies. Waren het er nu 2 per dag? 3 mocht ook. En als ik me beter voel, kan ik er dan gewoon maar 1 nemen? Of is het dan morgen erger?

Denk ik er te veel aan, of te weinig. Moet ik er over praten of juist niet. Wanneer is het 't heftigst. Hoe zou het komen, hoe gaat het weg?

Ik kon weer naar winkels toe, zonder problemen en nu ineens niet meer. Dit weekend naar Parijs met zn 3tjes en ik zie er ZOOO tegenop!

Werken gaat niet meer. Half kotsend, trillend en duizelig op de parkeerplaats voor mn werkbezoek Ik overzie het niet meer goed. Ik ga wel naar de therapeut, maar daar lijkt alleen maar meer ellende mee naar boven te komen. Van de dokter kreeg ik dus pillen tegen angst en paniek. Oh,ja. En verder moet ik het vooral zelf doen. Als ik toch eens wist hoe.

Nu bestaat mijn dag uit wakker worden met pijn in mijn buik van de paniek. De hele ochtend misselijk. Vanaf een uur of 12 kan ik ein-de-lijk wat eten. Kleine hapjes appel. Naar mate de dag vordert voel ik mij iets beter en kan ik weer wat eten. Maar dat ellendige gevoel blijft op de achtergrond aanwezig.

O, God, Morgen weer een dag... Hoe dealen we daarmee.

Gelukkig heb ik een heel lief klein meisje met stralend blauwe ogen die mij elke ochtend toelacht. Gelukkig heeft zij wel zin in de dag. Liefje. Mag mamma een klein beetje van jouw vreugde, levenskracht en blind vertrouwen lenen?

Met jou - mijn kleine meid, mijn groot geluk - zal het uiteindelijk goed komen. Mamma houdt van jou, je moest eens weten.

391 x gelezen, 0

In Overig

30/05/2011

reacties (0)

miranbroek 01/06/2011

Vind het erg rot voor je dat je angst en panniek hebt, het is te hopen dat je snel weer opknapt! Heel veel sterkte meid!
tristan 31/05/2011

wat ontzettend rot meis, hopelijk voel je jezelf met medicijnen wel wat beter.
Ik heb zelf ook een jaar gehad waarin ik heel erg met mijzelf aan het tobben was, hele dag misselijk amper iets kunnen eten of het kwam er zo weer uit.
Het gevoel leeg te zijn van binnen, niet meer leuk vinden, gewoon niets meer kunnen voelen. Ik heb toen een tijdje medicijnen gehad en ben naar een psycholoog gegaan, dit allemaal heeft mij wel erg goed geholpen.
Ook daarna heb ik nog een cursus mindfulness gedaan, hiermee leer je meer in het hier en nu leven en niet te kijken naar dingen in het verleden of zorgen te maken over dingen die nog gaan gebeuren.

Ik moet zeggen tijdens mijn zwangerschap voelde ik mij helemaal super had nergens meer last van en nu gaat het nog steeds wel goed. Soms als ik mij veel te druk maak en oververmoeid ben kan ik wel eens een dag rot in mijn vel zitten, maar ik probeer dat dan te accepteren en dan maar te denken morgen is er weer een dag en dan voel ik mij vast beter.
Heel veel sterkte met alles
liefs petra
beebje3 31/05/2011

Ik heb altijd last gehad van paniek, maar juist na de zwangerschappen en ten tijden van de borstvoeding heb ik nergens last van. Ik weet nu dat als ik straks stop met bv, ook de paniek weer zal terugkomen, het is een kwestie van hormonen bij mij. Misschien bij jou ook, maar dan andersom? Dat je door je hormonen last hebt van angst en paniek? Sterkte!
naimaL 31/05/2011

Hoi GuusjeD,

Jeetje wat een achtbaan inderdaad!
Ik heb dit in het verleden ook gehad toen ik burn-out had, ik ben toen een tijdje door een psycholoog begeleid. En inderdaad soms komt er nog meer ellende naar boven, maar dat was bij nou juist wat ervoor zorgde dat ik overspannen raakte en ook haast niet meer naar buiten durfde.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!

Liefs,
Naima
LoveBeingAMom 31/05/2011

heel veel sterkte meid :( ik heb wel is het idee dat ik alleen maar verdrietig ben maar als ik dit lees dan kan het dus vele malen erger. Ik hoop dat je tzt weer lekker kan genieten.. geef vooral niet op meis!
Liefs
minikers 30/05/2011

Oh jee, het ging al beter maar toch weer niet. Blijf praten, blijf knokken maar vooral ook: accepteer dat het NU eventjes niet lukt. Echt heus er komt een tijd dat je deze wolk aan de achterkant ziet! Sterkte meid!
Wonder1 30/05/2011

Heey meid! wat balen dit zeg.....denk je dat je een stap in de goede richting gaat....ga je weer tig stappen terug! Sterkte en hoop dat je meisje je wat vreugde kan geven:)
twee streepjes 30/05/2011

Meid toch, wat vreselijk dat alles beter leek te gaan en dat het nu weer een stuk minder gaat. Probeer je niet met slechts een paar pillen te laten afschepen door je arts! Neem je man mee naar het volgende bezoek en laat hem met zijn vuist op tafel slaan, dit kan zo niet langer! Niet pikken! Laat je doorverwijzen want het wordt hoog tijd dat je wat meer kan gaan genieten van de zonnestralen in je leven. Je hebt er recht op!
Heel veel sterkte, en n dikke knuffel
san-mam 30/05/2011

Kom op meid je kunt het!

heb vertrouwen in jezelf...
vertrouwen in de mensen om je heen en vertrouwen dat het allemaal echt wel goed komt.
Heb vertrouwen dat ook JIJ dit allemaal aan kunt.
Vertrouw erop dat die "gast" weggaat als jij hem de baast bent.

Alles in het leven is gebaseerd op vertrouwen....

Laat deze narigheid niet toe, laat je niet gek maken!! Kop op!!

liefs,

sanne
caro-nr3 30/05/2011

Ach meid, wat vreselijk dat je je zo moet voelen. Helaas kunnen we niet meer betekenen dan naar je luisteren. Schrijf en praat het maar wel van je af. Je hart luchten kan helpen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst en kijk idd. maar naar die prachtige lachjes van je meisje en ga je in iedergeval niet schuldig voelen. Kop op!
mamavanmijnlief 30/05/2011

Lieve Guusje, ik kan niet veel anders dan je heel veel sterkte wensen. Het lijkt mij in ieder geval goed dat je het een beetje van je af probeert te schrijven. Ik hoop ook dat je mensen om je heen hebt bij wie je je hart kunt luchten, want dat is ook heel belangrijk!