Week 39, Afspraak Verloskundige
Gisteravond hadden we weer de wekelijkse afspraak bij de verloskundige. Ik was de hele dag al heel moe geweest, alleen maar op bed gelegen en pas in de middag van het bed naar de bank verhuist, waar ik onder een dekentje ben gaan liggen. Je hebt soms van die dagen.. Dat zijn ook vaak dagen dat ik om niks heel emo kan worden en gister was geen uitzondering. De verloskundige vroeg wat aan mij en toen kwamen de tranen. En ik kon het gewoon even niet tegenhouden. Zij vroeg of ik soms bang was voor de bevalling of met andere zorgen zit, maar dat was het allemaal niet. Gewoon een "emomentje." Daar heb ik niet zwanger soms al last van, laat staan nu zo tegen het einde van de zwangerschap.. hahahahaha!
Maar goed, toen ging ze mijn bloeddruk meten en die was op dat moment dus even iets hoger (140/85). Ik heb een glaasje water gevraagd en gekregen en toen mocht ik op de weegschaal gaan. Voor de derde achtereenvolgende keer op hetzelfde gewicht. Pfff! Dat vind ik dus helemaal niet erg. "Erretje" is volgens de laatste metingen (met de extra echo) toch helemaal netjes gemiddeld, dus het geeft niet als er nu niets bij komt, of wat langzamer. Maar goed, daarna mocht ik op de behandeltafel gaan liggen en eindelijk ligt "Erretje" vast met het hoofdje. Nog een opluchting. Het hartje klopte ook netjes en die kleine ligt nog steeds aan dezelfde kant in ongeveer dezelfde houding. Dat verbaast me ook niks aangezien ik regelmatig een voet in mijn linkerzij voel duwen en de billetjes tegen mijn rechter ribben. Van de week was dat zo hard dat ik het idee had dat de kleine dondersteen zich aan het afzetten was om meer met het hoofdje naar beneden te komen. Zou dat kunnen?
Daarna mijn bloeddruk nog een keer gemeten en die was inmiddels weer normaal: 130/80. Voor mij wel hoger dan ik gewend ben, omdat mijn bloeddruk meestal eerder 110/70 is, maar niet om je zorgen om te maken natuurlijk.
Na het bezoek aan de verloskundige zijn we bij Kees een voorbeeld van ons geboortekaartje gaan ophalen. Het is met tekening van mijn zus en de tekst door ons zelf geschreven, maar ik heb me zo zitten ergeren aan de computer dat het maar niet werd uitgeprint zoals ik het wilde hebben, dat we uiteindelijk toch maar voor hulptroepen hebben gekozen. Ik had wel wat dingen nog weg gelaten omdat het niet de bedoeling is dat Kees en de rest van die familie nu stiekem al het geslacht zou weten, maar hij weet nu in ieder geval hoe we het willen hebben en ik weet dat hij het goed kan uitprinten. Opluchting alom.
Ook nog even een uurtje bij Ollie geweest en om half 10 ongeveer waren we thuis. Na onze minizoo allemaal van eten te hebben voorzien, lagen we voor 10 uur in bed. Mijn vriend had hoofdpijn en was moe en ook ik verlangde ernaar om gewoon weer lekker te kunnen liggen in de kussens. Ik heb nog even wat gelezen en even gewordfeud en toen ging ook bij mij het licht uit.
Straks komt mijn zus eten, maar heb vandaag ook een heel rustige dag gehad. Ik was wel even wakker vanmorgen vroeg en heb toen wat pap gegeten, maar binnen het uur sliep ik weer en toen heb ik gewoon tot kwart voor 1 geslapen!
Verder ben ik nu wel heel erg met de bevalling bezig. Nou alles klaar staat voor de baby en de vluchtkoffer helemaal gecheckt enzo klaar staat, heb ik zoiets van "nu mag "Erretje" wel komen. Het is zo spannend allemaal, zeker nu er steeds meer meiden op babybytes, die ik al maanden volg, aan het bevallen zijn. Ik denk steeds "wie zal de volgende zijn?" En zoals wat ik wel meer lees, durf ook ik niet meer zo ver van huis te gaan. Ik ga wel met mijn vriend met de auto naar de stad, maar zal niet meer alleen met de bus gaan. Stel je voor dat mijn vliezen breken?
En ik spreek nog wel met mensen af, maar veel minder omdat ik merk dat ik het nu ook heerlijk vind om lekker een hele dag op de bank te liggen.
Ik wens in ieder geval iedereen succes met de laatste loodjes. Het kan bij mij zo ieder moment gebeuren, maar kan ook nog 21 dagen duren, dus dat hou ik maar aan. Ik let op het maximum aantal dagen, ipv dat ik volgende week ben uitgerekend. Zo hoop ik minder teleurgesteld te zijn als het langer duurt. Want een eindnovemberkindje is het dus al niet geworden. Maar daar waren Ray en ik ook niet meer zo mee bezig. We dachten dat eerst wel, maar dat was in het begin van de zwangerschap. Zoals ik toen al verwachtte, is dat gewoon ons ongeduld geweest. Nu wacht ik gewoon geduldig af. Ik weet dat ik wel kan willen dat ons kindje er heel snel is, maar dat versnelt het proces niet. Dus probeer ik gewoon te genieten van deze dagen en m'n rust te pakken zolang dat kan.
Heel veel liefs en ik leef met jullie mee dames!
Renata xxx
reacties (0)