Familiebezoek, zwangerschapsyoga en bevallingtips.
Zoals beloofd in de blog die ik net geschreven heb, apart nog even een update over afgelopen
dinsdag.
We hebben diinsdag
een gezellige dag gehad. Rond 9 uur kwam mijn moeder even helpen met
schoonmaken en daarna zijn we een oom en tante van me van de bushalte
gaan ophalen.
Die kwamen gezellig bij mij op de koffie en de lunch. Ze waren helemaal enthousiast over het huisje van Ray en mij. Vooral de grote keuken bleven ze maar op terug komen en dat we zo'n
mooi huis hebben. Toch leuk om te horen. Na de lunch gingen ze met mijn moeder mee
(die woont hier vlakbij) en kon ik even slapen. Moet zeggen dat ik er ook hard aan toe was.
Ik heb maar een uurtje geslapen, maar voelde me wel meteen weer een stuk beter.
Na een verkwikkende kop thee ben ik toen ook naar mijn moeder gegaan en Ray kwam daar
ook heen vanuit werk. Hebben we gezellig met zijn allen daar avond gegeten.
Moest wel op tijd, want dinsdagavond is de zwangerschapsyoga.
Iets voor half 7 naar huis gegaan, me omgekleed en toen door Ray naar de yoga gebracht.
Voor de les raakte ik aan de praat met één van de andere dames en zij vertelde dat haar vader
de gevreesde ziekte heeft en dat ze daardoor zaterdag niet naar de partnerles kan komen.
Ik vertelde haar dat ik dit kort geleden zelf heb meegemaakt en helaas met slechte afloop.
Zo hadden we voor de les een heel fijn openhartig gesprek waarbij ik uiteraard wel een beetje
geëmotioneerd raakte. De tranen schieten nou eenmaal in mijn ogen als ik er aan denk dat mijn
vader dit allemaal niet in levende lijve mee mag maken. Het is niet zo dat ik meteen een pakje
zakdoekjes wegsnotter ofzo, maar het raakt me toch altijd weer als ik dan bij iemand anders hoor
dat hij of zij in die situatie zit, omdat het bij mij nog zo vers is. Zij heeft gelukkig nog goede hoop
dat het bij haar vader wel goed komt en deze ziekte hoeft ook zeker geen doodvonnis te zijn.
Ik help het haar dus hopen.
De les zelf was ook weer heel fijn als altijd. Alina (de instructrice) gaf meerdere tips die ik zo in het
bevallingsplan kon schrijven. Zoals dus extra lange t-shirts meenemen voor tijdens de bevalling
zodat je op kan staan, wanneer dat nog kan en je toch nog bedekt bent, ook al heb je geen
ondergoed meer aan. Eén van de dames zei toen meteen "niet 1 maar minimaal 5!
Want je hebt er meer dan 1 nodig waarschijnlijk." En ook de hoge, stevige oma-onderbroeken
voor na de bevalling, zodat je je buik kan bedekken, vond ik een goed plan. En vragen of ze de
baby direct op de huid leggen, wanneer je bevallen bent zodat er huid op huid contact is.
En als laatste daarna met laken in laten stoppen terwijl je wacht tot de placenta eruit komt.
De verloskundige zei gister ook tegen mij dat ze inderdaad geneigd zijn om je zo bloot te laten
liggen wanneer de baby eruit is, maar dat ze inderdaad het laken ook bij het voeteneinde af en
toe op kunnen tillen om te kijken en dan lig je er toch even prettiger bij.
Ik kan het me heel goed voorstellen dat er bijna niks fijner is dan zo onder een laken te liggen
nadat je zo'n inspanning geleverd hebt. Ik herinner me goed hoe fijn ik dat altijd heb gevonden
wanneer ik naar een groot feest was geweest en pas in de ochtend thuiskwam uit Amsterdam
en dan dat moment dat je dat dekbed over je heel trekt en gewoon even rustig mag liggen- zalig!
Nu moet ik er niet meer aan denken aan dat nachtbraken op die manier voor de lol.
Laatste keer dat ik naar een feest was gegaan (alweer meer dan een jaar geleden inmiddels), had
ik het om 2 uur echt meer dan gehad. Hahahaha! Ach, ik word ook een dagje ouder.
Ben er echt aan toe om een andere fase in te gaan. Duidelijk ;)
Nog maar 6 weken tot de uitgerekende datum. Wat zijn die maanden hard gegaan!
Veel liefs,
Renata x
reacties (0)