Baby I <3 You
Kleine "Erretje" wat kijken we uit naar jouw komst en wat houden we nu al veel van je! Elke keer weer als ik beweging in mijn buik voel, zit ik verliefd voor me uit te kijken. Ray en ik zijn echt ontzettend gelukkig met elkaar maar ook met het kleine wonder in mijn buik. Morgen alweer 31 weken zwanger. Nog 64 dagen te gaan tot de uitgerekende datum. Het gaat zo snel allemaal. Die kleine blijft trouwens trouw aan de rechterkant van mijn buik liggen. Volgens mij inmiddels wel met de billetjes naar boven, want de bult is nu wat dikker aan die kant van mijn navel. Maar als ik het goed voel, ligt "Erretje" dus nog steeds braaf met het hoofdje naar beneden en dat mag van mij zo blijven ook. Logisch natuurlijk.
We hebben een paar prachtig mooie dagen gehad. Echt super. En door het lekker warme weer had ik ook meteen minder last van mijn bekkenklachten. Heerlijk!
Zaterdagochtend begon met de eerste partnerles van de zwangerschapsyoga. Dat was echt heel fijn. Ray vond het ook leuk, dus dat maakte het natuurlijk nog meer een bijzondere ervaring. Als hij erbij had gezeten van "wat moet ik hier nou weer", had het een stuk minder geweest. LOL! Daarna thuis wat gegeten en met Ray naar Noordwijk gereden op de scooter. Daar even langs de waterlijn gewandeld en in de avond hebben we met zijn vader nog over de kermis gelopen.
Zondag aan het begin van de middag met Ray naar de kinderboerderij geweest (die zit hier aan de andere kant van de parkeerplaats, echt zo relaxed). Daarna bij m'n moeder voetbal gekeken en toen met Ray naar zijn vader: hutspot eten.
Hebben we eerst nog even van het zonnetje genoten op het balkon.
In de avond via de stad naar huis gereden. Toch samen met Ray nog even een rondje over de kermis gelopen en toen naar huis. We hebben voor de katten nog een laserpen gewonnen. Echt zo leuk om ze achter dat lichtje aan te zien rennen. Vinden ze helemaal geweldig.
Maandag was ik kapot. Ray was al eerder wakker, maar heeft me nog even laten liggen. Ik had niet eens gemerkt dat hij eruit was gegaan. In de middag weer een rondje door de stad gelopen. Wederom prachtig weer. De optocht heb ik dit keer wel aan me voorbij laten gaan, want ik zag het niet zitten om zo lang stil te moeten staan. Ik moest zowiezo regelmatig zitten. Zoveel energie als de dagen ervoor had ik niet. Rond etenstijd zijn we naar huis gegaan en lekker thuis op de bank gaan hangen. Het vuurwerk ter afsluiting van de 3Oktoberfeesten hebben we wel gehoord, maar niet gezien.
Dinsdag was Ray weer vroeg op om te gaan werken en ik mocht ook op tijd opstaan, maar wel zo'n twee uur later, want ik ging om 9 uur de deur uit. Samen met mijn moeder naar Den Haag waar we met tante Peetje hadden afgesproken. We hebben toen de stof uitgezocht en gekocht voor de wieg en die gaat m'n tante nu bekleden. Ik ben benieuwd. Mijn peettante kennende, zal ze wel proberen om dit voor zaterdag af te krijgen, want dan komen ze (tante Peetje en Henk) gezellig op de koffie, samen met nog meer gezellige mensen: tante Anneke& oom Rob, Amanda, Oom Peter en natuurlijk mijn moeder. Raffy (Raffaella, m'n zus) weet nog niet of het haar gaat lukken, want zij had al afgesproken met een vriendin van haar, Chiara.
Zometeen komt Joyce langs met Brammetje. Als het weer meezit, gaan we even naar de kinderboerderij. Ook leuk voor Brammetje. Ik wil toch echt proberen om elke dag een stukje te lopen, omdat ik merk dat ik beter slaap en mijn spijsvertering ook een stuk minder problemen geeft. Alina (die zwangerschapsyoga geeft) raadde me wel aan om echt op mijn rust te letten omdat ik vertelde gister in de middag een paar keer stil te hebben moeten staan door pijn in mijn onderbuik. Vergelijkbaar met pijn aan je blaas zeg maar. Het voelt alsof er een balon wordt opgeblazen in een al volle blaas. Ze zei dat dit bij bekkenklachten hoort, dus dat ik waarschijnlijk iets teveel van mezelf heb gevraagd de afgelopen dagen. Ik had even niet zoveel last, dus werd een beetje overmoedig denk ik.
Morgenmiddag komt Barbara een uurtje met Vlinder. Daar kijk ik ook echt naar uit. Die heb ik sinds de housewarming niet meer gezien en dat is toch ook alweer ruim een maand geleden.
Ik zorg in ieder geval dat ik niet hele dagen alleen zit, want daar kan ik niet echt tegen. Niet een hele week in ieder geval zoals afgelopen week..pfff.. Dan komt Ray thuis en dan is het meest indrukwekkendste dat ik die dag heb meegemaakt dat Nino aan de bank wilde krabben en ik zei dat hij naar de krabpaal moest, waarop hij heel trots aan de krabpaal zijn nagels ging krabben. Jeej! Hahahaha! Natuurlijk ben ik lekker crea bezig en dat is hartstikke leuk, maar een beetje een sociaal leven is ook belangrijk en daar moet ik een middenweg in vinden.
Ik luister nu trouwens naar het album "Dimanche a Bamako" van Amadou&Mariam. Is geproduceerd door Mano Chao. Vind het heerlijke muziek, dus dan wil ik dat graag met anderen delen. Dit is een nummer van dat album featuring Mano Chao: http://www.youtube.com/watch?v=IJ2J_q-FswI&feature=related
Die hoorde ik op de radio en toen was ik meteen benieuwd naar de rest.
Ik zal het hier maar bij houden, want weer is het een lang verhaal geworden. Hahaahaha! Hoop dat het nog een beetje leuk is om te lezen.
Veel liefs en een fijne Indian Summer allemaal!
Ik geloof namelijk niet dat daar nu een einde aan is gekomen. En hoop doet leven.
Renata xx
reacties (0)