Pffff.. Wat te doen?

Hoi iedereen!
Mijn vriend en ik zijn nu (al) 2,7 jaar bezig om zwanger te worden, wij lopen nu al een hele tijd in het zkh, ze hebben bij ons beide niks bijzonders gevonden, heb hsg onderzoek gehad en die was ook goed ondanks dat ze twijfelden over een verstopte eileider.. Maar dat dit niet uit zou maken qua zwangerschap.
We hebben nu ons 2e iui (met hormonen) poging gehad en ook deze is helaas niet gelukt. We hadden anders al meerdere pogingen gehad maar ivm corona en cystes(waardoor ze follikel niet goed konden zien) en teveel follikels zijn een aantal pogingen niet doorgegaan...
Nouja om ons heen word natuurlijk iedereen (tja zo voelt dat dan) zwanger en of bevalt. En natuurlijk gun ik het iedereen maar gun het ons toch nog een beetje meer.
Soms denk ik ook wel eens dat het ons gewoon niet gegunt is, zijn hier meer meiden die denken dat het gewoon echt niet gaat lukken? Of klink ik nou te depressief oid?
Ook merk ik om mij heen (zwangerevriendinnen) dat ze wel zeggen het te begrijpen maar als ik dan aangeef geen fijn gevoel er bij te hebben om samen babyspullen te kopen voor hun baby vinden ze het toch wel raar, terwijl het mij gewoon pijn doet.. Ik zou zo graag leuke spulletjes en kleine kleertjes willen kopen..
Dan krijg ik te horen of zij dan wel straks met mij mee moeten om spullen te kopen.. Tja begrijp hun ookwel maarja soms denk ik dat ik mij maar beter stil kan houden.. Ipv eerlijk zijn over mijn gevoel..

Elke keer als m'n menstruatie begonnen is ga ik weer nadenken (helaas vandaag ook)
Ik heb zo'n ontzettend veel pijn tijdens mijn menstruatie, ik dacht altijd dat dit normaal was, heb dit ook aangegeven bij zkh (denk zelf aan endometriose) maar ze zag bij de vaginale onderzoeken etc geen endometriose haren oid, ik denk zelf dat ze dit misschien niet altijd kunnen zien gelijk? Snap best dat een kijkoperatie ook geen pretje is.. nu denk ik: wat als ik een second opinion doe? Hoorde namelijk van iemand die dit ook gedaan heeft dat ze in ander zkh wel wat gevonden hebben waardoor het zwanger worden niet wou lukken..
Verder heb ik eerlijk gezegd ook totaal geen gevoel dat wij met iui zwanger worden.. Ook heb ik elke maand sowieso 1 cyste in 1 van m'n eierstokken, soms meerdere. (ze denken ook aan pcos maar heb hiervoor niet alle symptomen) lekker vaag allemaal..
Heb ookal in het begin aangegeven dat ik opzich een kijkoperatie zou willen zodat ze het echt goed kunnen zien.. Maarja dit doen ze dus niet zomaar. Wat natuurlijk ook wel weer begrijpelijk is.
Ik kan nou niet zeggen dat ik mij echt 'gehoord' voel in het zkh waar wij nu lopen.. En mn gevoel zegt dat er eigenlijk wat meer aan de hand is dan wat ze tot nu toe onderzocht hebben.. Want beide zijn we gezond, mn vriend z'n zaad is bovengemiddeld goed, aan hem ligt het dus sowieso niet.

En elke keer denk ik in mijzelf: er zitten meer mensen netzo als wij, er zijn meer mensen die er nog langer mee bezig zijn dan wij.. (daar word ik dan een beetje rustig onder maarja ik had niet verwacht toen wij 2,7jr met de pil stopten dat het zoooo lang zou duren, terwijl iedereen om ons heen binnen 3 maanden zwanger word..)

1660 x gelezen, 1

In Zwanger worden

reacties (12)


  • Narnar

    De zus van m'n partner heeft er 10 jaar over gedaan om zwanger te worden, uiteindelijk was het gelukt met ivf. Toen was ze ineens net na de bevalling weer zwanger! Het is natuurlijk super logisch dat je de hoop verliest, maar hoop is er in ieder geval!

  • Amatullaah

    Even over je vriendinnen, dat lijkt me superlastig maar aan de andere kant begrijp ik hrt wel een beetje. Als iemand niet weet hoe het voelt om zo lang te moeten wachten.. en je maakt het niet mee dan zul je nooit weten hoeveel pijn dat doet.

    Bovendien zijn ze wel heel optimistisch, over het feit dat zij straks met jou mee gaan als je zwanger bent want ja wie raakt nou niet zwanger (het duurt soms even, maar meestal hoor je wel succesverhale).

    Maar zou niet meegaan als je je daar niet prettig bij voelt. Aan de andere kant wilde ik al dingen kopen voor ik zwanger was haha heel stom

  • Wildemien

    Ik ben geen dokter, dus ik weet niet of er verschil is in verstopte eileiders.... maar bij mij kwamen ze er helaas pas na 6 IUI en 2 IVF pogingen achter dat er één eileider verstopt zat (ondanks een HSG). Toen adviseerde ze in het ziekenhuis toch echt wel om deze te verwijderen, aangezien hier vocht in kan blijven staan en als dat vocht dan weer wegloopt, maakt dat innesteling wel heel moeilijk. Dit heb ik gedaan en bij poging 3 werd ik zwanger. Uiteraard biedt dit geen garanties en is iedereen anders. Maar tot die verstopte eileider, was ik ook onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Bij de kijkoperatie zagen ze trouwens ook verklevingen bij de andere eileider. Ik zou dus zeker een second opinion vragen of bij je huidige ziekenhuis aandringen op een kijkoperatie.

    En wat betreft je omgeving... Ik zeg altijd er zijn heel veel mensen die met ons meeleven, maar helaas weinig mensen die je echt begrijpen en je kunnen ondersteunen. Dit kan je ze niet altijd kwalijk nemen, maar dat maakt de situatie helaas niet makkelijker. Ik heb ook vaak dan maar mijn mond gehouden, maar op een gegeven moment heb ik voor mezelf gekozen en toch, hoe lullig het soms ook misschien was, laten weten hoe ik me bij bepaalde dingen voelde. Dat is immers de enige manier om enig begrip te krijgen. Het blijft echter moeilijk. In ons ziekenhuis ben ik trouwens doorverwezen naar een psycholoog in het ziekenhuis, die gespecialiseerd is in zulke situaties. Dat was ook heel fijn.

    Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes met het hele proces!

  • Wildemien

    Ik ben geen dokter, dus ik weet niet of er verschil is in verstopte eileiders.... maar bij mij kwamen ze er helaas pas na 6 IUI en 2 IVF pogingen achter dat er één eileider verstopt zat (ondanks een HSG). Toen adviseerde ze in het ziekenhuis toch echt wel om deze te verwijderen, aangezien hier vocht in kan blijven staan en als dat vocht dan weer wegloopt, maakt dat innesteling wel heel moeilijk. Dit heb ik gedaan en bij poging 3 werd ik zwanger. Uiteraard biedt dit geen garanties en is iedereen anders. Maar tot die verstopte eileider, was ik ook onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Bij de kijkoperatie zagen ze trouwens ook verklevingen bij de andere eileider. Ik zou dus zeker een second opinion vragen of bij je huidige ziekenhuis aandringen op een kijkoperatie.

    En wat betreft je omgeving... Ik zeg altijd er zijn heel veel mensen die met ons meeleven, maar helaas weinig mensen die je echt begrijpen en je kunnen ondersteunen. Dit kan je ze niet altijd kwalijk nemen, maar dat maakt de situatie helaas niet makkelijker. Ik heb ook vaak dan maar mijn mond gehouden, maar op een gegeven moment heb ik voor mezelf gekozen en toch, hoe lullig het soms ook misschien was, laten weten hoe ik me bij bepaalde dingen voelde. Dat is immers de enige manier om enig begrip te krijgen. Het blijft echter moeilijk. In ons ziekenhuis ben ik trouwens doorverwezen naar een psycholoog in het ziekenhuis, die gespecialiseerd is in zulke situaties. Dat was ook heel fijn.

    Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes met het hele proces!

  • Gertjuh

    Die hele heftige menstruaties had ik ook altijd, na de pil wel iets verminderd. Ik bleek na een kijkoperatie ook endometriose te hebben, maar had een half jaar voor de operatie nog een inwendige echo en een mri-scan gehad en daar was toen niks op te zien. Dus pas met kijkoperatie de diagnose endometriose gekregen. Vanwege heftige klachten door de endometriose geen IUI gehad maar uiteindelijk IVF en ben nu ruim 3 weken moeder van een eeneiige tweeling.

    Evt kun je het hele verhaal lezen in mijn eerste blog😉 Herken wel je gedachten, ik had zelf ook tijdens de hele periode van kinderwens het gevoel dat het niet zou lukken, in de IVF had ik juist wel vertrouwen omdat bij mij het probleem zit bij verklevingen aan mijn eierstokken en verdikte eileiders. Ook verklevingen achter mijn baarmoeder en bij mijn middenrif maar na bijna 3 1/2 jaar actieve kinderwens dus toch zwanger geraakt! Succes, geef de moed niet op!

  • Ilsee88

    Wat spijtig om te horen meis! En wat een heftige periode! Ik vind het een beetje hypocriet van je vriendinnen dat ze niet begrijpen hoeveel pijn dit voor jou doet. Er zijn genoeg andere dingen die je met elkaar kan ondernemer zonder dat het alleen daarom draait. Zelf heb ik er geen ervaring mee. Wel heb ik de harde realiteit ervaren van een MK en dat het dus niet vanzelf/vanzelfsprekend is. Zwangerschap is een bijzonder en complex proces. Ik wens jouw en je vriend alle kracht en geluk toe dat het jullie gegeven is om een kindje te krijgen. En die second opinion zou Ik aangrijpen. Zelf ook ervaren na bevalling 1 dat ik niet serieus genomen werd met klachten. Een second opinion Kan nieuwe inzichten geven en misschien iemand die out of the box denkt! Heel veel sterkte! 🍀🍀🍀🙏😘

  • Goldluck

    Je hebt helemaal gelijk, helaas begrijpt niet iedereen dat zwanger worden een bijzonder complex proces is..

    Bedankt voor je berichtje! Doet me goed, voor jou ook alle geluk gewenst natuurlijk! 🍀😘

  • SC93

    Ik begrijp wel dat het heel moeilijk is om iedereen rond jou zwanger te zien. Heb ikzelf ook wel, zeker toen een koppel in mijn hele dichte omgeving afgelopen weekend hun volgende kindje aankondigde, wat een dubbel gevoel.

    Een tweede mening in een ander ziekenhuis is iets wat ik zeker wel zou doen in jouw geval. Zeker als je je daar niet helemaal gehoord of begrepen voelt. Het is ook wel heel belangrijk dat je jezelf goed voelt bij het ziekenhuis waar je gaat. Anders ga je er ook altijd spijt van hebben dat je het niet gedaan hebt.

  • Goldluck

    Dat gevoel ken ik inderdaad ook, altijd weer een 'pijnlijk' moment..

    Ik ga morgen contact opnemen met andere zkh en ga bespreken wat zij evt nog voor mij kunnen betekenen.😊

  • Labello

    Wat een rotgevoel is dat he. Je gunt het anderen maar jezelf óók! Hang in there, ooit komt jouw tijd ook nog wel! ❤️

  • Goldluck

    Dankjewel, erg lief van je! ❤️ Voelt goed om dit even van me af te 'typen'