Moet even klagen

Sorry meiden, de titel zegt het al!! Het wordt even een klaagblog...

Ondertussen zitten we al in januari, mogen dus eigenlijk het ziekenhuis bellen voor volgende maand, maar die hebben we voor ons zelf een maand verzet. Nu werden we van het weekend tot 2x toe verrast door een bedrag wat we even aan eigen risico moeten betalen... Juist ja van het ziekenhuis. Ik heb vorige maand al rekening gehad voor de onderzoeken die in oktober gedaan zijn. Oké oktober, december, dat is nog wel te doen. Nu kreeg ik donderdag op mijn naam een rekening voor het eerste gesprek en onderzoek in september!! Huh, even serieus..... heb oktober nog eerder binnen dan september. Maargoed, was niet zo heel veel meer, aangezien ik al aardig door mijn eigen risico heen was. Maar dan vrijdag.... brief voor mijn vriend. En ja hoor... 2x september.... BAM hele eigen risico weg. Even serieus... moet niet gekker worden! Voor wat? Ja dat vraag ik me ook af. Maargoed eerst maar even de zorgverzekering gebeld. Ik kon het niet beter treffen.. een heerlijk chagerijnige vrouw aan de telefoon, die dus flink tegen me te keer ging!! Even serieus... ik spreek mijn ongenoegen uit.. en dan krijg ik dit. Maarja, heb me aardig in kunnen houden. Maar van binnen kookte ik van woede! Werd me even doodleuk verteld dat ik maar op de site van het ziekenhuis moest kijken naar de tarieven en dan zou ik wel zien dat het klopt. Dus ik voor de gein gekeken.... nou ik kom er niet uit hoor. Ik ga niet 192 pagina's af in de hoop dat ik mijn code en bedrag terug kan vinden.  Waarom ben ik in godsnaam AV Top verzekerd als de kleinste dingen niet eens betaald worden. Ik heb jammer genoeg niet zo'n boompje op mijn balkon staan waar van die leuke briefjes aan groeien.....

Misschien loop ik nu wel enorm te zeuren, maar moest het even kwijt. Vriendlief heeft zoiets van ja zal wel en vrouw van de zorgverzekeraar ... tja die hoop ik niet meer te spreken :)

Verder wachten we deze week maar af wat er allemaal in mijn buik staat te gebeuren. Aankomende vrijdag zit ik alweer op cyclusdag 30. Dat betekend weer een cyclus voorbij... en dan nog maar 1 cyclus afwachten tot het telefoontje naar het ziekenhuis. Bij het idee krijg ik eigenlijk al een beetje pijn in mijn buik. Wil het zo graag zonder het ziekenhuis doen. Maar ook wel heel erg dankbaar als het ziekenhuis ons aan onze droom kan helpen.

Vorige week allemaal lieve vragen van collega's wanneer ik het ziekenhuis mag bellen. Ze leven allemaal mee, maar na de zoveelste vraag wilde ik er niet meer over praten... tranen over mijn wangen.... Konden we de tijd maar even stop zetten.... maar toch wel doorgaan met onze cyclussen. Tijd gaat voor mijn gevoel veel te snel.... We gaan het allemaal zien. 

Hopenlijk is mijn volgende blog een stuk leuker, dan deze klaagblog op dit moment.......