Abdullah en slapen .... *zucht*

Daar ben ik weer..

Nou twee daagjes geleden had ik een blogje geschreven over mijn nieuwe tactiek om Abdullah in slaap te kunnen laten vallen, aangezien hij sinds een week moeilijk doet. Voor één keer hielp het, maar daarna niet meer, helaas!

Gister wilde hij weer niet slapen, had precies hetzelfde weer geprobeerd, maar elke keer als ik net de deur uit was, was er nog geen minuut voorbij of meneertje begon te weer huilen, Allahu-l Musta'aan ( Aan Allah vragen we hulp) Na 3x het geprobeerd te hebben, zakte de moed me in de schoenen en besloot ik hem maar te laten huilen.
Hij huilde een kwartier lang non-stop toen mijn zus me belde. Pfff eventjes mijn hart luchten, hoor. Was wel fijn aangezien ik alleen thuis was, had ik tenminste even afleiding waardoor het gehuil niet eeuwig duurde voor mijn gevoel. Ik vertelde haar erover en ze vond het kei zielig voor hem, maar ze wist ook niet waar het door zou komen dus zei ze, probeer hem nog even te laten. Ik was aan het praten met haar na een kwartier weer hoorde ik stilte.
Slaapt hij?
Ik hoor niks....
HIJ SLAAPT!
Een half uur lang huilde hij, maar daarna sliep hij! Hij sliep! Alhamdulillaah, hahaha. Helemaal blij!

Maar ook vanavond was het weer zo ver. Hij deed weer moeilijk, en meneer wilde alweer niet slapen. Ik vond mijn tactiek van gister toch nog wel het beste, dus ben ik een tweede keer terug gegaan om zijn speen erin te doen en vervolgens niet meer teruggegaan. Huil, maar. Des te moe-er je ervan wordt, dacht ik. Moge Allah het vergemakkelijken, zei ik.
Na 15/20min sliep hij! Alweer! Alhamdulillaaahhh..
Hopelijk gaat het elke avond weer steeds soepeler, want ik mis dat kleine jochie dat altijd heel makkelijk sliep. In principe heb ik eigenlijk helemaal niet zo veel te klagen erover, want ik ben al blij dat hij me wel gewoon de nacht doorslaapt. Maar ach! Moge Allah het vergemakkelijken allemaal, ameen.

Dat was 'm weer!  Thanks voor het lezen..