`Mama is trots op zichzelf!`
Als je denkt, dat je je kleine eindelijk door hebt. Komt er opeens weer een actie waardoor je met je handen in het haar zit!
Hij wilde niet eten. Nou, dan niet. Dan eet je toch later.
Wegrollen als ik hem wilde verschonen, dan bleef ik vasthouden aan zijn benen waardoor hij moest blijven liggen. Huil, maar. Maar je gaat liggen tot ik klaar ben.
Toch blijven zitten aan de kabels, terwijl ik vaak genoeg 'Nee' heb gezegd, zijn handen wegduw en de kabels wegzet.
Etcetera, etcetera. Alles overwonnen thanks to Allah.
Maar vanavond ..............
Ik weet mij gewoon geen raad meer als mijn zoontje in de avond opeens wakker wordt en weigert verder te slapen. Bij hem werkt het namelijk niet om over zijn hoofdje te aaien en weg te lopen. Het is net alsof ik dan allemaal nog veel erger maak. Dat ik beter niet naar binnen had moeten gaan. Nu heeft ie zelfs een tactiek bedacht, door de speen uit het bed te gooien, omdat ie weet dat ik het dan moet komen halen om zijn mond te stoppen.
Nou, net had ik er echt genoeg van. Echt niet. Ik ga jou niet meer troosten! Ik hoorde ondertussen de speen alweer op de grond vallen. Toen dacht ik, 'ik wacht gewoon nog even zodat ie niet gaat denken dat ik daarom ben gekomen'. Hele tijd zat ik maar du'a te maken, dat Allah het moge vergemakkelijken. Maar ergens voelde ik dat dat dit keer niet ging helpen. Dat ik het eens zelf moest leren oplossen.
En ik roep altijd, och wat houd ik toch van die ontwikkelingen van kleine kinderen. Ben zoo nieuwsgierig hoe je alles moet oplossen. Haha, net piepte ik anders. Hier had ik helemaal geen zin in.
Toch maar weer zijn kamer binnengelopen speen van de grond gepakt, Abdullah terug in bed gelegd (want die stond weer zoals gewoonlijk) dekentje over hem heem gegooid, speen in zijn mond en wegwezen. Aaarghh weer breekt mijn hart als ik hem zo hoor schreeuwen. Maar wat moet ik nou doen??
Iedereen zegt altijd, gewoon over het bolletje aaien en zeggen dat ie gewoon moet gaan slapen. Mijn zoon spreekt die taal duidelijk niet. Wat nu!?
Weer zijn kamer binnengelopen, deken over hem heen gelegd en hij was zo overstuur dat hij de speen gewoon niet aannam. Toen boog ik me maar over hem heen . Nou, over het bed want hij ligt zo laag, kreeg er ruigpijn van. Maarja, alles voor een rustige avond gevolgd door een rustige nacht ......
Ssssssssssssttt, zei ik. En ik aaide hem over zijn buikje. Hij wilde mijn hand vasthouden, maar ik ontweek het. Totdat ik mijn hand bij me hield en ik nog steeds boven hem hing. Hij bleef me aankijken, maar ik bleef voor me staren oftewel naar zijn beentjes die onder de deken lagen. Hij werd rustiger en rustiger. Ik bleef gewoon zo staan, smekend naar de Almachtige. Please help! Ik bleef gewoon een tijdje staan en toen schoof ik wat meer richting de deur nog steeds leunend over het bed. Ik merkte aan meneer dat hij echt moe was en rustiger werd. Toen viel zijn speen uit zijn mond en hij hem volgde op zijn zij. Hij lag naar de andere kant toe, van waar ik stond. Hij bleef zo liggen, hij was duidelijk moe. En volgens mij lag hij zo wel lekker. Ik sneakte de kamer uit nog steeds smekend om hulp, haha.
HIJ SLAAAAAAAAAAAAPT!
Ohhhh.. ik hoop dat dit vaker gaat lukken. Eindelijk heb ik dit ook door! Zooooooooo werkt het dus bij MIJN kind! Alhamdulillaah. Haha, wat hoop ik dat dit echt vaker zal gaan helpen als hij weer zo overstuur raakt.
Ik deel het verhaal, voor degenen bij wie het aaien over de bol ook niet werkt. Misschien kan dit helpen?
Mamma is dus trots op zichzelf! En uiteindelijk natuurlijk ook op mijn dreumesje!
reacties (0)