Vertellen

Zaterdagochtend de flesjes met Manna in de tas, we gaan het vertellen. Eerst bij mijn schoonouders langs, en dan op weg naar mijn moeder.

Als schoonmamma iedereen van koffie of fris heeft voorzien en we allemaal een koekje aangeboden hebben gekregen gaat ze zitten en ik trek het eerste flesje uit mijn tas waarbij ik zeg: 'We wilden jullie wat vertellen door middel van een klein cadeautje.' Ze kijkt even verbaasd en na enkele seconden vraagt ze me of ik zwanger ben. Ik bevestig dat uiteraard en ze is alleen maar sprakeloos. Ze hadden het niet verwacht zegt ze. Uiteraard zijn ze wel erg blij voor ons maar moeten het duidelijk even laten bezinken.
Wel vergezelt schoonpappa mijn vriend even als hij buiten gaat roken en geeft aan hoe fijn het is om iets te hebben om voor te werken en naar toe te leven.

Na een rit van een kleine 3 kwartier, zijn we bij mijn moeder. We worden alledrie hartelijk begroet en als de voordeur dicht is en mijn moeder zich klaar maakt om op haar gebruikelijk manier (met iedereen in de keuken of in de buurt) koffie te zetten trek ik eerst het flesje uit mijn tas en ook hier een korte stille blik eer ze me vraag of ik in verwachting ben. Wederom bevestig ik en ze is door het dolle heen, zo fantastisch vind ze het nieuws.

Daarna volgen de telefoontjes aan de meest directe familieleden en vrienden en de reacties zijn overal super enthousiast en enorm blij voor ons.

Ons Frummeltje is erg welkom en dat maakt me al heel gelukkig. Nu op naar de fase dat ik meer merk van Frummeltjes bestaan dan zere borsten, obstipatie, vermoeidheid en af en toe een golf van misselijkheid. (Was misselijker bij mijn dochter ...)