Zelf door hem laten herhalen wat je net gevraagd hebt
Dit ja doe ik bij mijn man ook altijd. Of vragen wat ik net gezegd heb en altijd maar 1 opdracht tegelijk geven.
En kijk ook naar de positieve kant en benadruk die vooral :) hier een super creatief mannetje met veel humor. Heel zorgzaam.. die positieve eigenschappen kan je aanspreken. Zo doen we hier veel met humor, daar slaat hij dan ook op aan en dan is iets wat niet zo leuk was gelijk niet meer stom
Hier een gezin met allerlei labels. Jongste van bijna 9 hoogstwaarschijnlijk ADD. Geen behoefte aan hulp en gaat goed met hem dus wij doen er hier niets mee qua diagnostiek.
Hier helpt het sowieso om overprikkeling te voorkomen. Want bij moeheid en/of overprikkeling wordt wat jij beschrijft vele malen erger. Als het al zo is je verwachting als ouder bijstellen, dat is een van de belangrijkste dingen. Wij checken of hij iets echt heeft gehoord: dus vragen letterlijk te herhalen en ook erachteraan (als het om actie vraagt): wat ga je nu dan doen? Zo checken we of hij weet wat er nodig is en tot actie kan komen.
Genoeg verwerkingstijd geven dus van tevoren aankondigen. Over 5 min gaat de iPad uit (of we laten hem wekker zetten), over 10 min moet je schoenen aan doen etc. Wekkertje helpt vaak goed.
En verder veel vaste routines. Dus als je uit sporten komt dan weet ie tas hoort daar, douchen, vuile kleren in was etc. Dat heeft veel herhaling nodig maar als je consequent vast houdt raakt dat patroon ingesleten. Soms duurt dat echt maanden sommige dingen gaan sneller. Vooral niet boos worden maar de dingen neutraal blijven benaderen helpt.
Vanuit dromerigheid maakt hij hier ook vaak een bende met eten etc. Geeft niet, maar je ruimt het wel zelf op. Zo leert ie dat lang niet alles erg is vanuit de nadelige kant van de ADD maar de consequenties kunnen niet voor anderen zijn. Als hij heel moe is helpen we hem uiteraard wel ;-)
Vooral maar 1 opdracht per keer geven. Dagplanningen duidelijk noteren.
Vaste bakjes voor sleutels etc.
Juist MET diagnose word het vaak voor kind en ouders “makkelijker” om bepaalde symptomen te begrijpen en een plekje te geven.
Ook krijgen kids en ouders vaak hulp om hiermee om te gaan want ook hij zal hier later wel is moe van worden. Van zichzelf dan..
mijn broertje was vroeger echt vreselijk moeilijk, echt van eten tot aan school. Maakte niks af, was nooit op tijd thuis etc. Altijd gedoe.
Mn moeder zocht hulp en uiteindelijk was pddnos /Asperger de diagnose en ging het balletje rollen. M’n moeder heeft hulp/tips/cursussen gekregen hij allerlei dingen zoals huiswerkbegeleiding etc.
Hij heeft een hoog iq maar geen diploma op zak, ene naar de andere sportopleiding.
Uiteindelijk zonder diploma bij defensie gaan werken, al snel klom ie omhoog. Huis gekocht, spaart veel, Nu z’n eigen klus bedrijf en doet alles echt heel goed, is net 30 en vader. Al 14 j met z’n vriendin samen. As jaar trouwen.
Ik werk Zelf in het onderwijs, veel kids zonder “diagnose” lopen vast omdat ze net iets meer nodig hebben.
Hoe frustrerend is het, als niemand snapt waarom je doet wat je doet als kind zijnde. En niet omdat je niet wilt, maar het niet kan.
Dus mijn tip, als jullie, hij en school “last” hebben van hoe hij is. Help hem en jullie zelf.
Niet bij iedereen zijn de symptomen uiteraard hetzelfde, maar ik en 4 gezinsleden hebben ADD. Maar dit in (deze mate) herken in niet helemaal bij ons.
Wij leven wel heel erg in onze eigen wereld, maar nemen wel alle prikkels om ons heen in ons op.
Ik ben wel altijd alles kwijt 🤣
Verder schreef ik bijvoorbeeld op mijn werk altijd alles op. Anders vergat ik het of dacht ik er 3 dagen later pas aan. En verder niet teveel prikkels. Bij teveel prikkels kan ik kortsluiting krijgen.
Mijn zoon is 7,5 en ik vermoed hetzelfde. Precies hetzelfde als wat jij zegt. Zijn vader is gediagnosticeerd met ADHD (volgens mij valt alles hier nu onder, ook ADD)
Maargoed, wat mij heeft geholpen is echt genoeg aan mezelf denken. Bedenken dat zijn hersens anders werken, hij is slim op zijn eigen manier. Zo anders dan mijn andere kinderen en poeh wat heb ik moeite gehad soms met zijn gedrag, maar hij is heel duidelijk in wat hij wel en niet wil. Proberen zijn goede karakter eigenschappen naar boven brengen en ja.. eigenlijk toch als elk ander kind behandelen.
Ik weet niet of je het moet laten testen, ben niet van de labels plakken maar soms kan iets je heel erg helpen. Ik ga er soms (miss ook niet goed) vanuit dat hij dat heeft dus ik zoek wel vaak info erover. Plus laat ik vaak mijn man met hem praten, want hij denkt meer als hem en begrijpt hem vaak ook beter.
Hij doet het niet met opzet! Denk in oplossingen:)
Misschien toch het onderzoek aangaan om zelf de juiste begeleiding te krijgen ieder persoon en dus ook de ouder vergt een andere aanpak.
Klinkt als mijn jongste. Ik zie het als een karaktertrek en niet als een stoornis. Er blijft nog genoeg over dat bij hem wel goed gaat. Met een diagnose krijg je handvatten om hiermee om te gaan.
Onze zoon met autisme doet dit ook... Als je wilt weten waar het vandaan komt, is een onderzoek toch nodig. Zelf gissen waar het vandaan komt, is gevaarlijk, omdat de kans groot is dat je ernaast zit...
Heeeeeel herkenbaar. Mijn dochter is inmiddels 12, op die leeftijd had ik voor de ochtenden bijv. Een whiteboard met wat er moest gebeuren in de ochtend. Kon ze het afstrepen. Wij hebben wel gekozen voor een onderzoek. Vooral zodat onze dochter zichzelf kon leren begrijpen en wij konden leren beter met haar om te gaan.
reacties (13)