Klaagblog

Even een contrastblog met de vorige: we zijn wéér ziek! :(
Zitten we dan, heb je een vrije dag, is het grote genieten ver te zoeken.

Dinsdag begon de ellende: Jort had veel geslapen op het kdv en was minder vrolijk dan anders. En met veel slapen bedoelen we: meer dan een uur per keer. Dat is voor Jort uitzonderlijk, want normaal doet hij het erg goed op hazeslaapjes van 30-45 minuten, daar kan hij prima op teren om weer verder te gaan met plezier maken. Hij was nog wel vrolijk, maar wilde toch wel erg graag vastgehouden worden. En hij zou veel aan zijn oortjes zitten. Dat doet hij thuis ook als hij moe is, dus ik maakte me daar niet veel zorgen om, maar toch.
Thuis bleek hij toch wel 38.7 graden koorts te hebben... Da's al hoog!
En het kon nog hoger, want 's nachts bleek het opgelopen naar 39.7 en daar schrok ik behoorlijk van. Hij lag helemaal te koken naast me in bed en zelfs te kreunen. Waardeloze nacht, want hoewel hij vroeg naar bed was gegaan (18.30u, dat is echt heel bijzonder voor Jort), is het tot 2x toe drama geweest, waarvan de ergste keer om 2uur en dat duurde steeds een uur. En dat voel je wel in je systeem.
Gisteren was de koorts niet voldoende gedaald, dus huisarts gebeld, even gauw die ene patient die niet kon wachten behandeld op m'n werk; Jort mee want een ziek kind naar de creche doen is niet heel elegant.
Normaal vindt Jort het helemaal geweldig op mijn werk, iedereen doet leuk tegen hem en er is genoeg te zien. Niet nu: hij viel binnen een kwartier in slaap op schoot bij een collega. Die vond dat weliswaar niks erg en het was natuurlijk ook wel superschattig om te zien, maar uiteindelijk toch ook wel weer sneu.
's Middags naar de dokter, die heeft z'n oortjes nagekeken en daar was gelukkig niks mee aan de hand, dus de diagnose is vooralsnog weer een lekker griepje. Blegh.
Wel weer typisch Jort: bij de dokter de supervrolijkerd uithangen! Ik kwam ook al lachend binnen van: "u ziet hier een ongelofelijk ziek kind". Jort kraaide en wiebelde lekker door. Thuis had 'ie ook nog lekker een halve liga gegeten, dus dat viel ook weer niet tegen.

Maarja, toen daarna... Dráma met een hoofdletter D! Hij was zó moe! Maar (ik denk) door de koorts echt niet kunnen slapen. Wel steeds in slaap vallen maar dan binnen vijf minuten krijsend wakker worden en zich erg moeilijk laten troosten. Het enige wat echt altijd werkt (hij blijft leuk) is hippo&dog op youtube 'the lion sleeps tonight' bekijken.
Heeft ruim een uur geduurd voor hij echt, maar snikkend, in slaap viel en vervolgens weer 2 uur heeft meegepakt.
En dat drama ging gewoon 's nachts door.
Dus ik ben totaal gebroken nu...

Nu staat Jort al niet bekend om zijn voorbeeldige slaapgewoontes; zoals jullie wellicht weten ligt het jongetje sinds een paar maanden bij ons in bed, want da's de enige manier waarop ik hem de volle nacht (11-12 uur) kan laten pakken. Ben daar ook wel makkelijk in geworden, want ik kies ook voor mijn eigen rust, het huilen blijft me zo bespaard want als ik hem in zijn eigen bedje moet doen ben ik daar al gauw een uur mee bezig. Gaat echt niet.
Maar nu is het helemaal ellende natuurlijk; als hij nu wakker wordt is hij helemaal naar van de koorts en moet alles uit de kast om hem te troosten.
Godzijdank bestaat er tv :)
Schijnt nogal onverantwoord te zijn voor babies, maar het wérkt wel!
Uurtje later kunnen we steeds wel weer gaan slapen.

Al met al heb ik ondertussen geconcludeerd dat als de koorts onder de 39 graden zakt, het op zich wel gaat. Zit het daarboven, dan kan ik maar beter het jongetje vasthouden en mee rondlopen, want dan voelt hij zich echt superberoerd.
Arme ziel.

Ach, nu teruglezend... wat klaag ik eigenlijk?
Lief jongetje zit nu heerlijk te spelen in de box. Heeft net een goeie boterham met appelstroop weggesopt - oké, er verdween meer dan anders naar de vloer, maar toch - en lekker een paar slokken diksap gedronken uit de beker. Verder gaat drinken ook helemaal niet slecht; wel vaker en kleinere beetjes, en da's nou precies waar die borstvoeding voor ontworpen is dus ik ben blij dat ik dat nog steeds geef :)
Hmm... eigenlijk heb ik gewoon een superbaby!

... maar die griep mag van mij gauw voorbij zijn...!