Flitsbezoek gyn

"Voldoende vruchtwater, maakt nette slikbewegingen" en binnen 5 minuten stond ik weer buiten.
Gewoonlijk laat ik me niet zo snel overbluffen door (andere) artsen, maar dit leek me nou een typisch geval van volkomen nutteloos bezoek (en van mijn kant een stukje hormonale interferentie met een dosis vermoeidheid...)!

Toen mijn eigen gyn 2 weken terug meldde op vakantie te gaan en bij de balie vréselijk moeilijk deed om een goede afspraak voor me te maken bij een door haar gekozen arts (ze was nogal kieskeurig) leek het een kwestie van leven of dood; niet elke collega mocht mij zomaar zien! Dus ja, ik had me er wel iets meer bij voorgesteld dan dit. Op zijn minst een groeicontrole, en meting van doorbloeding van de navelstreng, zoals de afgelopen weken gedaan werd.
Dus toen ik dat vroeg, zei de goede man: "voor zover ik kon voelen groeit hij prima".
Ik had eigenlijk meteen moeten zeggen: uw collega wilde dat dat opgemeten werd, denk ik zo...
Ach, ik moet ook eerlijk zeggen: zoveel zin had ik er nu ook weer niet in. Elke week is alles in orde en om nou met opnieuw een nieuw gezicht alles weer door te moeten nemen leek me ook zo wat.
Als ik me straks alsnog zorgen ga maken bel ik gewoon de verloskamers, die laten me altijd meteen komen - maarja, dan mag ik ook geheid weer minstens een uur aan het CTG, die kennen we ondertussen ook wel, dus laat maar, haha! En toch, het lijkt wel een compleet andere wereld; de poli gynaecologie en de afdeling verloskunde.
Uiteindelijk ga ik toch bevallen bij die laatste, dus het zal me gezegend zijn, haha!

Hij gaf nog wel eeeeven gelegenheid om vragen te stellen, maar ook daarvan moet ik eerlijk zeggen: hier op BB en sowieso internet vind ik toch vrijwel altijd het antwoord wel.
Ja mijn huidige vraagstuk misschien niet, maar ik denk niet dat iemand daar op korte termijn een antwoord op kan geven: komend weekend ga ik met mijn lief een weekendje België doen, nog even, om het af te leren samen te zijn, haha.
En dan de vraag die erbij hoort: wat nou als het dan begint? Het ergste wat ik tot nu toe bedacht heb is dat, als mijn vliezen breken in het logeerbed, daar heb ik geen extra matrasbeschermers voor, héél lullig voor de verhuurder van het huisje!
Manlief maakt zich nog ergens anders druk over: stel dat het daar begint, waar gaan we dan bevallen?
Ik riep zonder twijfel meteen: in België dus! Het is namelijk wat mij betreft zo redelijk algemeen bekend dat de perinatale zorg zo net over de grens al stukken beter is dan in heel Nederland, dus waarom ook niet.
(Bij de weg: ook zoiets bizars, vind ik! We lopen in NL met heel veel dingen voorop, ook in de wetenschap en medische zorg, behálve bij gynaecologie: ook al wordt er nog zo hard geroepen dat het beter is geworden de afgelopen jaren, je hoort nog teveel over moeilijk doen over pijnbestrijding en te lang wachten met ingrijpen bij complicaties (Hoorn!!) - en natuurlijk de GBS discussie die ik laatst aangehaald heb, is maar een klein voorbeeldje. Hoe is het toch mogelijk, denk ik dan! Bij ons lijkt de cultuur te blijven hangen in dat je vooral thuis, met kaarsjes, gezellig moet bevallen, die pijn hoort er nu eenmaal bij, en terwijl je de weeën op staat te vangen maak je nog even een heerlijk geurende appeltaart...)

België dus. Lijkt mij een prima alternatief voor puffend bijna 3 uur in een oncomfortabele auto zitten en hopen dat we op tijd bij mijn eigen ziekenhuis aankomen. Want volgens mij krijg je het nooit voor elkaar om een ambulance die kant op te krijgen, helaas.
Grootste bezwaar van manlief is echter de taalbarriere; we gaan namelijk naar het Franstalige gedeelte in Limburg. Nu spreken we beiden een behoorlijk woordje Frans, maar niet het medisch jargon natuurlijk. Dus er zit wel wat in.
En toch maak ik me dan weer drukker om eventueel verpeste matrassen dan dat, hahaha!
Erger nog, maak me er sowieso niet zo druk om, want mijn voorgevoel zegt me dat kleine man nog zo comfortabel is daarbinnen dat het best wel eens langer kan gaan duren dan 40 weken. Tijd zat dus nog.

De ananas staat in ieder geval te rijpen en misschien dat ik hubbie ook maar stuur om wat pornofilms, om de stemming wat te verhogen, want ook dat zou de boel in gang kunnen zetten, zeggen ze... :D