Gevlogen vlindertje 15-06-2009

Beebsje,

Hier een brief van je mama, of tenminste, het meisje dat jouw mama zou worden. Drie weken gelden ben je geboren. Volmaakt, een poppenhuiskindje, veel te klein. De weeën waren pijnlijk en niet eens de moeite waard en toch ben ik blij dat ik ze gehad heb. Het bewijs dat jij echt was, dat ik een kindje bij me droeg.  Je was nog veel te klein,een frummeltje, maar toch al mijn kind. En dat zal je altijd zijn. Ik hou me vast aan de gedachte dat er echt iets heel erg mis met je was. Er is anders geen reden dat je niet levend ter wereld mocht komen. Ik ben boos en verdrietig geweest, wanhopig zelfs, maar het heeft me niet geholpen. Ook je papa vond het vreselijk en ik zie nog de trotse blik in zijn ogen toen hij hoorde dat je een jongetje was. Geen hetje , maar onze zoon.

Een kindje met een naam

Je bent niet langer onbekend en al helemaal niet onbemind, maar je was er wel veel te kort. We hadden willen weten wat voor een karaktertje je bij je droeg, ik had je willen voelen in mijn buik, ik had willen weten of je mijn of papa’s ogen hebt. Ik had zoveel gewild voor jou, voor mij, voor papa, voor ons. Waar je nu bent weet ik niet, maar ik geloof in God en ik weet dat hij ook jou bij zich draagt. Je was er niet voor niets, Hij had een doel met jou, maar wat dat is, dat weet ik niet.

Het enige wat ik wel weet is dat moederliefde diep gaat. Dat jouw verliezen het ergste is wat ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt. Je bent mijn kind en ik hou van je. Het beeld wat ik voor ogen had was prachtig en zal nu altijd prachtig blijven.

Ik hou van je,

Mama