Zodra hij naar de middelbare ging schoten de puistjes als paddestoelen in z'n gezicht,
Kreeg ie de baard in de keel en dat humeur!!
Alsof puberteit besmettelijk is.
Ik moet de handleiding nog eens goed bestuderen.
Dit is wat je weten moet:
Ze zijn gehumeurd (Jaaaahaaa! Laat me met rust, niet!)
Ze slapen enorm veel
Ineens zijn het kluizenaars
Organisatie van likmevestje
Geven geen drol om hygiëne (bah)
En zeker dat laatste, ik vraag die viespeuk van me al weken lang om z'n gymspullen mee naar huis te nemen.
Z'n kamer is een bende stoffen heeft ie nooit van gehoord en z'n was wandeld straks nog uit zichzelf naar de wasmand.
Slordig met z'n spullen.
Ene kant jeuken m'n handen om z'n kamer op te ruimen aan de andere kantdenk ik bekijk het maar ik blijf niet aan de gang.
Voel me een gebroken plaat 'ruim je kamer op, doe je was in de was, nee een t-shirt alleen is niet genoeg in de winter!' enz.
En dan krijg je een grote zucht..
Moet ik nog zoveel achter z'n vodden aan blijven lopen of hem los laten in dit proces? (alleen ingrijpen als het noodzakelijk is)
Moeders van pubers hebben jullie tips voor mij
Is er sowieso (nog) iets wat je kunt doen?
Moet ik zeggen dat ik gelukkig ook leuke momenten met 'm heb en goed met 'm kan praten 😊
reacties (0)