Wat hebben wij een rot weekend gehad. Hoewel we leuke dingen hebben gedaan hadden we allebei een naar gevoel. Vrijdag avond, de kindjes moesten bijna naar bed en ik zat nog even te knuffelen met Eva. Toen ik haar even aankeek schrok ik me echt rot! Het bultje bij haar oog (waar ik het over had in mijn vorige blog) was verschoven en een stuk groter geworden! Zo erg dat je het nu dus wel ziet zitte ...   

Oh oh oh wat worden ze snel groot! Hoe cliche het ook klinkt het is gewoon waar.... Wat een ukkepukje van 3680 gram en 49 cm naar een peuter van over 103 cm en bijna 16 kilo. In die tussentijd is hij gaan omrollen, zitten, staan, tijgeren , kruipen, lopen, en uiteindelijk praten. Vooral hele zinnen. Vooral de hele dag door. Hij was altijd een stil baby'tje echt waar je hoorde hem nooit... Ik ...   

Ik vraag me af waarom er telkens weer wat moet zijn... In het begin had ze hele erge reflux waardoor ze na twee weken nog niet op haar geboortegewicht zat. Na zes maanden was ze er gelukkig helemaal vanaf. Toen ontdekten we dat ze een raar bultje op haar rug had. Het leek een blauw plekje maar dat was het toch niet. De huisarts (invaller) wist niet wat het was en zocht maar wat op google. Uiteinde ...   

Ik weet niet wat dat toch altijd is.... Ik moet bezig blijven en als er weer eens iets af is moet er gelijk weer wat anders gedaan worden. De kamer van Max laatst nog helemaal gedaan en als ik nu Eva haar kamertje binnen loop denk ik 'hmm'... Het is echt een leuk kamertje maar ik heb weer de kriebels! Zo ben ik aan het kijken voor een oud bedje het liefst met zo'n klep aan de zijkant. Het roze muu ...   

Met een lekker warm kopje thee ging ik eens op de bank zitten. Huisje is schoon, de kleine slaapt en de peuter zit lekker even tv te kijken na een vermoeiende ochtend peuterspeelzaal. Ik pakte de laptop erbij en keek weer eens op babybytes waar ik tot vorig jaar echt ontzettend verslaafd aan was. Met open mond ging ik langs de blogs en de vragen. En opeens kwam het in mij op.... Ik ben zo ontzette ...