Eva

Wat hebben wij een rot weekend gehad. Hoewel we leuke dingen hebben gedaan hadden we allebei een naar gevoel.
Vrijdag avond, de kindjes moesten bijna naar bed en ik zat nog even te knuffelen met Eva. Toen ik haar even aankeek schrok ik me echt rot! Het bultje bij haar oog (waar ik het over had in mijn vorige blog) was verschoven en een stuk groter geworden! Zo erg dat je het nu dus wel ziet zitten! Ze leek er verder geen last van te hebben, dus ik legde haar maar in bed.... Met een naar gevoel ging ik weer naar beneden en hebben we een film opgezet. De hele avond heb ik met een brok in mijn keel beneden gezeten, over de nacht maar te zwijgen! Ik heb werkelijk amper een oog dicht gedaan. Er flitste van alles door mijn hoofd. Ze weten natuurlijk niet zeker wat het is. Ze hebben het over een goedaardig gezwel gehad, en opeens kwamen alle emoties. Wat nu als het niet goedaardig is?
Zaterdag was een leuke dag, maar toch kon ik mijn gedachten niet opzij zetten. Zelfs toen we naar de bioscoop gingen bleef het maar door mijn hoofd spoken.. En opeens bedacht ik me, hoelang zal ze nog bij ons blijven? Als het kwaadaardig is zijn we dan al niet te laat? Zaterdagnacht heb ik dus wederom geen oog dicht gedaan...
Zondag met de kinderen naar winterwonderland geweest, het was erg leuk en de kindjes hebben zich erg vermaakt. Maar ik was allang blij dat het zondag was want dan was het nog maar 1 dag en kon ik het ziekenhuis bellen....
Klokslag 9.00u stond ik met de telefoon in mijn hand, maar de doktoren daar waren wat minder bezorgd om het bultje dan ik. Ik moest maar 2 foto's opsturen en dan zou ze dat even terugkoppelen. Ik heb haar wel op het hart gedrukt dat dit vandáág nog moest gebeuren!
Nog geen 2 uren later kreeg ik telefoon. De professor zelf. Ze heeft ernaar gekeken en zei dat dit soort bultjes vaker voorkomt bij baby's. Het is weefsel, en het gebeurd wel eens door de zwangerschap dat dat niet helemaal weggaat. Ze verstoppen zich eerst bij de oogkas en voelen ze als een harde bal, ze kunnen verschuiven en dan zijn ze wat zachter.  Ik hoefde me geen zorgen te maken en we laten gewoon de datum staan. Het was niet nodig om eerder terug te komen.
Ook kreeg ik een beetje het idee dat ik me aanstelde dat ik gelijk heb gebeld. Mij leek het niet meer dan normaal om te bellen.... Al ben ik misschien een klein beetje te overbezorgd....

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik vannacht wel een stuk beter heb geslapen... Maar het zit me nog niet echt lekker.
Het is is wat er niet hoort, en ze weten nog niet 100% zeker dat dat het is.
Ik denk dat ik het maar moet geloven en 3 weken wachten tot de andere afspraak...