Zoals jullie weten heb ik inmiddels al een maand of 3 pauze van het ziekenhuis. Vorige maand was ik na 33 dagen uit mijzelf gaan menstrueren. Hier was ik blij mee, want zou mijn lichaam nu dan zelf een klein beetje weten hoe het moet? Inmiddels zit ik alweer op dag 39 en voel me de hele tijd zo raar, chagerijnig om niks.. emotioneel. Het kan natuurlijk gewoon zo zijn dat de menstruatie er aan komt maar uit nieuwsgierigheid heb ik er toch maar een testje tegenaan gegooid. Eerst dacht ik niks te zien, maar nu staat er toch echt weer een licht streepje! Nu ben ik niet zo dat ik de vlag meteen uithang want ja, zulke testen heb ik immers al heel vaak gehad zonder zwanger te zijn. Maar tegelijkertijd gaat er door mijn hoofd.. waarom niet? Waarom zou het niet kunnen? Niks is toch onmogelijk? Ergens weet ik ook wel weer dat dit bij mij echt niet waar kan zijn zonder hulp van het ziekenhuis... ik wacht het een weekje af, ben ik dan nog niet ongesteld en tegen verwachting in toch zwanger.. dan moet hij wel knallen toch!?
reacties (0)