Ik heb het even gehad met (een slechte) moeder te zijn..

Hey mama's,
Even van me afschrijven. Als eerste wil ik zeggen dat de titel misschien erg negatief overkomt maar zo voel ik me even.. ook zie ik mn kindje doodgraag ondanks mijn gevoel momenteel.
Vandaag is mn zoontje 7 weken en als je me vraagt hoe het met me gaat? Eerlijk.. ik voel me kapot, moe, machteloos, kut gewoon. A weent zeer veel, neemt al mn energie weg. Is ontroostbaar wat ik ook doe, hoeveel uren ik hem ook wieg. Ook snachts komt hij 3 of 4 keer. En na zijn fles moet ik hem minstens 2u wiegen voor hij slaapt. Dus wanneer ik eindelijk in bed kan, is nog maar 1 a 2u voor hij er terug is voor de nieuwe fles
Overdag stopt hij ook niet met huilen. Ik draag hem bij me in de draagzak, dan word hij iets of wat rustig.hij heeft ook reflux waarvoor hij medicatie krijgt en koemelkallergie met speciale voeding. Ik doe alles voor dat babytje maar hij lijkt zo ongelukkig.
Nu zijn we op het punt dat we samen huilen. Ik kan niet meer. Met de baby in de draagdoek, al krijsend. Ik huil mee, tranen vallen op zijn hoofdje. Ik ben doodop.
Mijn man helpt ook niet veel. Hij gaat werken en vind dan dat hij niets meer moet doen thuis. Hij neemt de baby savonds een uurtje over omdat ik er niet goed uit zie. en volgens hem heb ik dan metime... in die 'me time' sta ik dan te koken en het huishouden te doen. Ik kan niet zeggen hoe lang het geleden is dat ik eens 5min voor mezelf had. Ik moet zelf naar het toilet met de baby. Mijn enige me time is eens 10min douchen ( wat ik probeer te behalen elke 2 dagen). Ik voel me vies en alles behalve de vrouw die ik was ( elke dag opgetut enzo).
En als het dan eens stil is in huis en dat ik durf denken aan een dutje is er wel een kat die inhuis gekotst heeft, moet de vaat gebeuren, ... en praten met mn man is niet echt een optie. Heb dit al geprobeerd en hij vind na 8 u werken het goed geweest is en dat het niet te vergelijken is met de hele dag thuis zitten met een huilende baby. Ik weet niet hoe we dit gaan volhouden als ik ook ga werken en hij met deze ingesteldheid blijft.

Ik vraag me echt af.. Is dit dan men nieuwe leven? Normaal ben ik thuis tot eind februari maar denk er aan om volgende maand terug te gaan werken. Ik word gek in huis. Het is zo eenzaam. Ik voel me eenzaam, ondanks de baby de hele dag op mn arm zit en mn moeder dagelijks eens belt.
Ook is de relatie met mn man anders.. soms wil ik zelf niet in zn buurt zijn. Ook kan hij niet eens een compliment geven of me moed in spreken. Bv mn moeder stelde voor dat de baby enkele nachten bij haar bleef zodat ik kon bijslapen. Mn man was niet akkoord want ik als moeder moet dit aankunnen, hier zijn vrouwen voor gemaakt vind ie. Ik voel me dan zo zwak als ik snachts om 2u sta te huilen, met daverende benen van vermoeidheid en met een krijsende baby op mn arm. Let op mn man merkt het wel dat het niet goed gaat maar toch doet hij er niets aan. Dit doet pijn want waarom doet het je niets dat het met mij niet gaat?

Pas op ik zie mn zoontje zo graag en wil hem zo graag gelukkig maken. Maar dit lukt me niet. Ik voel me zo een slechte moeder.
Bedankt om mijn onsamenhangend gezeur verhaal te lezen..

Nu mn vragen..Gaat dit ooit over? Zijn er nog mamas met dit gevoel? Overdrijf ik?

Ps ik hoef geen slechte reacties ik voel me al kut genoeg 🤞

4929 x gelezen, 9

reacties (104)

1 2 3 4



  • Maan2020

    Lieve mama,

    Ik ben blij dat ik je blog gelezen heb, want nu weet ik dat ik niet alleen ben.

    Mijn dochtertje is nu ongeveer een maand oud en ik ben echt zo stikop. Slapen lukt amper. Heb is altijd wel iets. Voel me koortsig van vermoeidheid. Ik combineert borst met fles en afkolven waar ook veel tijd in kruipt. Uiteraard valt ze ook niet na 5 min in slaap en ze heeft vaak de hik en teruggeven als ze geen goed boertje laat enz. Lang troosten en wiegen. Om de 2 dagen douchen ken ik. Al probeer ik er op te letten dat ik dit nu elke dag doe, ook al is het maar even.. Hoe erg dat ook is. Loop hier hele dagen in pyjama rond. Volgende week is het terug school en moet ik mijn ander kindje naar school brengen. Dan doe ik vlug een training aan en nog een heel gezeul met de maxi cosi er bij. Mijn familie woont te ver en kraamhulp in deze Corona tijd hoeft dan ook niet. Mijn man helpt me wel met het huishouden, dus daar geen slecht woord over. Maar zelfs dat is niet genoeg. Ik ga elke dag over mijn grenzen heen. Maar zie mijn dochtertje super graag en mijn ander kindje ook trouwens.

    Wou je alleen maar laten weten dat het hier niet beter is. Ik zie er uit als een vot en mijn borsten steken als ik niet op tijd kolf.

    Dikke knufs.

    Take care x

    En hier zijn ook al mega veel traantjes gevallen wou ik er nog even bijzetten. X

  • Elineau

    Ik heb ook 1 maand full time gekolft. Zo slopend en tijd rovend ! Ik moest van de ene op de andere dag stoppen omdat hij koemelkallergie had. En wat een verademing om dit niet meer re moeten doen en geen tijdsdruk meer om op tijd te hoeven kolven en die gespannen borsten die ongemakken geven ! Ik voelde me eerst schuldig omdat ik hem het beste wou geven maar nu is het beter zo. Misschien ook overwegen? Ik wens je veel sterkte toe mama ! Want nog een kindje in huis moet niet simpel zijn. Het is helemaal oke om elke dag in pyjama te lopen. Geloof me de pakjes man heeft al mn hele assortiment disney pyjamas gezien 😂

    Blij te zien dat mamas steun kunnen vinden bij elkaar en dat je niet alleen zo rondloopt ❤ komt helemaal goed met de tijd. Ik geloof dat traantjes zullen vervangen worden door vele glimlachen ( als ze uit die kut baby huil fase zijn 😅)

  • Maan2020

    Dag lieve mama,

    In dat kolven kruipt super veel tijd. 3 uur per dag mee bezig. En ik kan er niet zomaar mee stoppen, want dan doen mijn.borsten pijn...wat een gedoe. En mijn dochter drinkt ondertussen liever kuntsvoeding, dus voor haar moet ik het al niet meer doen.

    Dikke knuffels

  • Elineau

    Nee tuurlijk niet zomaar stoppen kon ik ook niet. De vroedvrouw gaf me als raad om salie pilletjes te nemen dit remt de melk productie of salie thee maar dat vond ik vies. en ook de kolfbeurten telkens iets korter te houden en uiteindelijk zal je 1 beurt kunnen overslaan. Ik heb er 2 weken over gedaan en nu is de melk eindelijk gestopt 😬 als je kindje toch liever kv drinkt, kwel jezelf dan niet sneller en bouw af. Veel succes ❤

  • Anna-z

    Lieve goede mama,

    Ik zit nu zelf te huilen omdat ik mijn verhaal lees. Onze dochter is momenteel 1 jaar oud, maar de eerste 8 maanden heb ik mij zo zo depressief gevoeld. Ik ga jou nu het advies geven wat ik mezelf had willen geven toen.

    1. VRAAG OM HULP VAN VROUWEN IN JOUW KRING. Het is onmenselijk om te verwachten van jezelf dat je dit makkelijk in je eentje kan. Het is juist gebruikelijk dat moeders en zussen bijspringen. Omdat mijn moeder reuma heeft, mijn zusje in het buitenland zat en mijn beste vriendin zelf was bevallen van een prematuur kind stond ik er toen overdag alleen voor. Mijn man ging na 2 weken weer werken en ik wist niet waar ik het zoeken moest. Vraag iemand om 2 uur per dag langs te komen zodat je bij kan komen, even kan slapen. Ik zou je ook willen adviseren om alleen te focussen op de taken die te maken hebben met de verzorging van je baby en de jouwe. Een lastige tip: ga wel elke dag (vliegensvlug) douchen, tanden poetsen onder de douche. Als je baby ligt te krijsen dan so be it voor 5 min. Echt hoor, die 5 min, daar houdt hij geen schade van over. Kostbare tip: koop een (tweedehandse)elektrische wieg die zelf beweegt/schommelt, misschien werkt dat voor je kindje. Jij gaat niet afwassen, stofzuigen, whatever. Jij schoon en gevoed, baby schoon en gevoed en laat de boel de boel. Gebruik steeds dezelfde beker en tafelgerei zodat je er zelf geen rotzooi van maakt, bestel je boodschappen, haal energierepen in huis, krentenbollen. En des noods eten jullie s’avonds elke dag tosti’s en soep uit blik. Fuck it, jullie (je baby en jij) moeten hier doorheen. Want geloof me, deze fase gaat voorbij.

    2. Jouw man.. Je moet hem dwingen meer te doen in huis door het zelf niet te doen. En als ie er problemen mee heeft mag hij oprotten. Toch?

    3. Laat jouw bloed onderzoeken, specifiek je schildklierhormonen. Mijn schildklier stopte met werken door de bevalling en ik had ook elke dag vermoeide benen. Dat bleek dus een symptoom te zijn van die schildklier.

    4. Jouw man en jij. Dat is nu niet belangrijk. Focus je eerst op jezelf en je zoontje, anders raak je echt burned out.

    5. Ga naar een osteopaat met je zoontje, misschien helpt het hem.

    6. Je bent een goede moeder en je zal dit onder de knie krijgen, geloof me. Het is allemaal gewoon even heel erg zwaar en slaaptekort maakt een mens gek. Echt, dit gaat over.

    7. Google ‘takingcarababies’ misschien heb je er wat aan.

    Heel veel sterkte, echt, jij kan dit!!!

  • Lolalia

    Ik kan er niet over mee praten, ik ben helaas (nog) geen mama. Maar ik denkt dat je wel wat liever voor jezelf mag zijn.

    Als je goed voor jezelf zorgt, kan je pas goed voor een ander zorgen.

    Sterkte 😘

  • niobe

    Zoals anderen al zeggen, dit gevoel is normaal, het gaat over. Maar accepteer alle hulp en laat je man maar lullen. Vrouwen zijn niet gemaakt om in hun eentje een baby groot te brengen, wat een onzin. Vrouwen doen dit al eeuwen met zn allen. Oma's tantes en buurvrouwen zijn tegenwoordig vervangen door een paar dagen kraamhulp en new dat is niet ok. Dit leidt tot stress, oververmoeidheid en depressie. Gauw hulp inschakelen en weer gaan genieten van je zoon.

  • Mama-Manda

    Precies dit! Laat die man lekker lullen.

    Je moet hem het weekend gewoon alleen laten met die kleine dan ga je zien wat voor hernieuwde respect hij gaat krijgen voor je. En dan ga jij lekker bijslapen bij je moeder.

  • 3-musketiers

    Ouder zijn is 24/7 en het wordt tijd dat hij volwassen gaat worden, hoe had hij dit tijdens de zws gezien, iemand moet zijn ogen eens flink gaan openen, desnoods schakel je een buitenstaander in zijn broer met kinderen zijn ouders vrienden met kids, waardeloze vent heb je sorry, de vader van mijn oudste was ook zo en dit heeft er vooral toegeleid dat ik voor ons heb gekozen( kind en ik), en jij moet hulp voor jezelf zoeken aanvaard oppas, en trek aan de bel bij huisarts osteopaat voor die kleine en zorg dat je niet in een depressie zakt want dit is zwaar en kan mentaal een sterktere impact hebben dan dat je misschien denkt...sterkte

  • Nora1993

    Hee lieverd wat naar voor je Het wordt beter maar je moet er even doorheen. Accepteee de hulp van je moeder en luister niet naar je man. Sterkte!!

  • Nolaa

    Heyhey! Je bent niet alleen! De eerste weken na de bevalling huilde ik echt meermaals per dag.. Ik ben in principe een heel rationele niet-huilende dame, maar na mijn bevalling voelde ik mij zo ongelukkig. Ik voelde zooooveel liefde voor mijn baby, maar omdat ze echt niet wou slapen en alleen maar huilde dacht ik ook echt dat mijn leven voorbij was. Van zodra ik dacht aan mijn laatste verre reis met mijn vriend zonder baby, begon ik meteen te huilen.. Ik dacht echt dat ik depressief werd terwijl ik daar voordien zo sceptisch over dacht.. Ik heb verschillende vitaminen genomen en elke moment proberen bijslapen. Na enkele weken ging het stilaan voorbij.. Nu is mijn meisje 3.5 maand en slaapt ze gelukkig ‘s nachts en is het hele dagen huilen voorbij. Ik weet hoe frustrerend het is als iemand zegt “ja joh, hoort erbij he dat de baby huilt”.. Maar er komt echt zonneschijn na de donkere wolken en dan ben je deze periode vergeten. Heel veel sterkte intussen! ♥️

  • Nolaa

    Heyhey! Je bent niet alleen! De eerste weken na de bevalling huilde ik echt meermaals per dag.. Ik ben in principe een heel rationele niet-huilende dame, maar na mijn bevalling voelde ik mij zo ongelukkig. Ik voelde zooooveel liefde voor mijn baby, maar omdat ze echt niet wou slapen en alleen maar huilde dacht ik ook echt dat mijn leven voorbij was. Van zodra ik dacht aan mijn laatste verre reis met mijn vriend zonder baby, begon ik meteen te huilen.. Ik dacht echt dat ik depressief werd terwijl ik daar voordien zo sceptisch over dacht.. Ik heb verschillende vitaminen genomen en elke moment proberen bijslapen. Na enkele weken ging het stilaan voorbij.. Nu is mijn meisje 3.5 maand en slaapt ze gelukkig ‘s nachts en is het hele dagen huilen voorbij. Ik weet hoe frustrerend het is als iemand zegt “ja joh, hoort erbij he dat de baby huilt”.. Maar er komt echt zonneschijn na de donkere wolken en dan ben je deze periode vergeten. Heel veel sterkte intussen! ♥️

  • NYVM

    Ahh, het is hartstikke normaal dat je je zo voelt als je zulke nachten hebt. Als je uitgerust bent voel je je heel anders. Het is nu een zware tijd voor je, maar het zal makkelijker gaan stap voor stap. Als je man jou hier niet uit zichzelf ondersteunt zul je voor jezelf moeten opkomen. Zo goed mogelijk ook voor jezelf zorgen en toch samen proberen je relatie nog een beetje gezellig te houden. Ineens leven met een baby kan een hele verandering zijn. Fijn dat je nu even rust hebt, als het kan gewoon lekker pakken of om vragen. Osteopaat kan helpen als je baby ergens last van heeft, zoals hieronder al is geschreven. Ik zou er even op Googlen;)

  • Lispeltuut

    Oh meid, wat lastig hè. Ik herken je verhaal zó erg, mijn jongste was ook alleen maar aan het huilen. Je zou eens hypo-allergene melk kunnen proberen.

    Hier sliep ze de eerste tijd alleen maar op m'n borst. Ik deed mijn hoofdeind omhoog en dan sliepen we zo samen. Dat was de manier om de meeste rust te krijgen.

    Misschien wil je moeder overdag eens wandelen met je kindje, dat jij even kan slapen? Of dat jullie samen het huishouden even aanpakken?

    Mijn dochter is nu trouwens een heel vrolijke, lieve 7-jarige, na de babytijd ging het steeds beter. Ik denk dat mijn dochter ook gewoon niet zo goed was in 'baby zijn'.

    Wat betreft je man: die mag zich eens even goed achter z'n oren krabben. Ik denk dat hij geen idee heeft hoe zwaar het is, of dat hij denkt dat alle babies lief slapen. Maar als jij slaap nodig hebt zijn er 2 opties. Hij gaat het doen, of je moeder gaat het doen.

  • Wonderful-life

    Ps. En ik

    Zou je lieve kleine mannetje nog na laten kijken door een osteopaat of een craniosacraal therapeut. Wellicht kan die iets voor je kleine betekenen. Heel veel sterkte en dikke knuffel!

  • Elineau

    Kleine update : de baby is vanavond bij mn moeder. Ik voel me onwijs schuldig naar hem toe en mis hem al. De stilte in huis is zo raar, bijna eng. En eerlijk ik heb geen idee met wat ik me moet bezig houden nu. Ik tel de uren al af naar morgen 😂

  • Nolaa

    Dat heb je goed besloten! :) Geniet er even van, ook al zitten je gedachten bij je kleintje.. Vroeg in bed en wat slaap inhalen! Je baby wordt goed verzorgd dus even tijd voor jezelf x

  • Nora1993

    Ga lekker goed slapen, je hebt het verdiend

  • Kids7

    Dat is raar idd een leeg huis. Hoe is het gegaan beetje kunnen slapen? Nog succes!

  • Elineau

    Ik heb die nacht amper geslapen! Elk moment dat de kleine normaal wil komen schoot ik wakker. Ik was om 5u30 al klaar wakker 😂 maar de rust van even geen gekrijs rond mij deed me wel goed ! Ook heb ik met mn man kunnen praten.. maar dat was van korte duur 😅 hij geeft nu 1 fles per dag.. applaus !

  • hjdv

    Lieve mama, wat een ontzettend zware tijd maak je door momenteel. Ik hoor en lees vaak hele goede verhalen over hulp van een osteopaat of chiropractor bij huilbaby's. Misschien dat je morgen eens een praktijk in de buurt bellen kan om je verhaal te doen en misschien een spoed afspraak te kunnen maken? Zou ik echt proberen als ik jou was. En ga anders inderdaad met je baby naar je moeder.

    Heel veel sterkte!

  • Mama18-6

    Waarom ga je niet een paar nachten met de baby bij jullie moeder slapen?

    Ik heb een onwijs lieve man ! Waar ik veel van hou maar ... hij word onzeker van huilende baby's , bang wat verkeerd te doen, bang dat ze breken denk ik haha. Als ze wat dikker en groter worden vind papa het geweldig. Ik geef borstvoeding dus ik moet er wel uit s nachts!

    Probeer gewoon wat te slapen overdag als de baby slaapt.. kom op het is pas 7 weken geleden dat je bevallen ben! Klaagt hij over de rommel in huis?? Neem tijdelijk een poetsvrouw in huis.. of zeg dat hij dat ook kan dan...

    Misschien een dagje er tussen uit.. en vriend lief laten oppassen? Dan weet hij hoe zwaar het is!

    Sommige dingen hebben tijd nodig.

    Maar bel de huisarts eens dat het zo niet gaat! Hij/zij kan je zeker verder helpen met denken naar een oplossing.

    Lieve (?) Je komt echt wel weer op die roze wolk maak je daar geen zorgen om! Je bent een sterke mama zoals ik het nu lees .


  • Baby_B

    Aangeven dat het niet meer lukt is al onwijs knap van je!

    Ik herken mijzelf in jou situatie wat betreft het vele huilen van de baby en zelf mee gaan huilen omdat je het niet meer weet. Wat mij uiteindelijk heel erg heeft geholpen is hulp zoeken, in eerste instantie bij de huisarts, met doorverwijzing naar de praktijkondersteuner. Dit duurt normaalgesproken een paar weken, maar doordat het consultatiebureau (met mijn toestemming) ook naar de huisarts heeft gebeld werd het een spoed en kon ik binnen een week terecht. Mijn kleintje is toen doorverwezen naar het ziekenhuis vanwege het overmatige huilen. Met behulp van het ziekenhuis zijn wij uiteindelijk in een goed ritme terecht gekomen en had ik, voor het eerst sinds 4 maanden , een tevreden baby in huis. Daarna ben ik zelf maar een psycholoog gegaan die is gespecialiseerd in nieuwe moeders. Dit omdat ik zelfs mijn kleintje hoorde huilen als ik op mijn werk was, met behulp van EMDR kan ik nu weer zonder paniek terugdenken aan die periode.

    Uiteindelijk was het waarschijnlijk een wisselwerking tussen mij en mijn kleintje. Kleintjes voelen heel goed de gevoelens van hun moeder aan.. doordat ik alleen al in paniek raakte van de gedachte dat hij misschien weer een dag zou krijsen, dit voelde hij waarschijnlijk aan en nam mijn paniek/stress over.

    Wat betreft je man: je bent niet ook zijn verzorger. Je hebt al genoeg aan jezelf, jouw werk als opvoeder is zwaarder dan welke baan dan ook.

    Je bent sowieso de beste moeder die je kindje zich kan wensen, vergeet dat niet.

  • Cindy16

    Oh meid ik wil je allereerst een digitale knuffel geven.

    Mijn jongste huilde ook heel veel en had ook koemelkallergie. Mijn man kon niet tegen het huilen, dus ik stond er ook alleen voor.

    Uiteindelijk ben ik met haar naar een chiropractor geweest. Daar bleek dat haar nek en een gedeelte van haar rug vast zat, dat gaf haar veel pijn. Na een paar behandelingen was het echte krijsen over en huilde ze af en toe nog (maar dat doet elke baby).

    Ook over een osteopaat heb ik veel goeds gehoord.

    Hou vol meid! Je bent een top mama! En die man van je mag wel een schop onder z’n kont hebben. Toen ik weer ging werken heb ik tegen m gezegd dat hij zelf maar hulp moest regelen als hij het alleen niet zou kunnen. Hij heeft het zelf geprobeerd, maar hij belde me huilend op dat het niet ging. Ik regelde dus dat een van onze ouders bij m was als ik ging werken. Nu is de jongste bijna 1,5 en gaat het goed.

    En wat betreft het aanbod van je moeder. Ik zou het zeker doen. Ik ben destijds een aantal keer met de kinderen bij m’n ouders gaan slapen. Ze kwamen snachts alleen bij me voor de voeding (gaf borstvoeding) verder mocht ik slapen.

  • Manon3

    Wow, ik heb nog geen kinderen, maar een kleintje is in het begin volgens mij altijd zwaar en als daar reflux en allergiën bovenop komen zit je al snel met een huilbaby. Daar kun jij als mam niets aan doen, jij doet het hartstikke goed!

    Jouw man hoort jou ook gewoon te helpen.. Een kind krijg je samen, niet alleen en na 8 uur werken hoort zorg voor de kinderen er ook gewoon nog bij. Jij hebt ook echt wat tijd voor jezelf nodig. Of dat nou is in de vorm van hem om de nacht de babyverzorging op zich te laten nemen, jullie kindje inderdaad een paar dagen naar jouw moeder brengen (dan maar tegen de wil van jouw man in) of eerder gaan werken zodat je in ieder geval even uit huis bent straks. Je moet dit patroon gewoon even doorbreken, om in ieder geval een klein beetje energie bij te tanken. Dat maakt jouw verre van een slechte moeder! Ze zeggen niet voor niets in het vliegtuig dat je zelf eerst een mondmasker op moet zetten en daarna pas bij jouw kind. Als jij je niet goed voelt, gaat de verzorging van de kleine ook lastiger.

    En de reactie van jouw man dat jij dit aan zou moeten kunnen omdat moeders daarvoor gemaakt zijn vind ik echt heel ongepast. Daar schrik ik zelfs enorm van. Hij hoort jouw te steunen, niet jouw eigenwaarde de grond in te praten!

    Ik hoop dat het je lukt hier eens een goed gesprek met hem over te hebben. Of ga anders zelf eens naar de huisarts om aan te geven dat het je allemaal erg veel wordt, dan kunnen zij misschien meedenken over wat jou zou kunnen helpen. Of kunnen zij nog eens meedenken wat jullie kleintje zou kunnen helpen, bijvoorbeeld om de reflux te verbeteren.

    Ten slotte wil ik nog even zeggen dat het met tijd echt beter zal worden, ook al voelt het nu misschien niet zo.

  • Kids7

    Ik wil je wel mee geven dat slaap te kort echt niet fijn is. En als jouw moeder een keer wil oppassen en jij kunt dat zal ik het zeker doen al is het 1 keer in de week. Slaap te kort kan je zo onderuit halen. Alles lijkt voelt zwaarder em negatieve denken hoort daar ook bij. Mijn jongste is 5 maand maar moet er niet aandenken dat ik aan werk zal moeten. Me nachten zijn nu wat beter weer (hoop dat we dat houden) oja met je zoontje thuis blijven die veel huilt is geestelijk wel uitputtend dus die mannen mogen niet zeuren en ja werken zal ook vermoeiend zijn ligt aam de baan of dat geestelijk en of lichamelijk is. Maar dat neemt niet weg dat thuis blijven niet zwaar is. Vraag eens aan je partner of hij een dag zal willen ruilen met je? Hij kan toch best ook de stofzuiger even pakken. Succes.

  • Kids7

    Even eerst er komt echt verbetering in ooit met het huilen! En de nachten die beter worden.

    Een partner die niet mee leeft en niet ziet dat ook thuis blijven en met een huilende baby zwaar is, is echt niet fijn! Eigenlijk zal je de dag dat hij vrij is weg moeten gaan maar je moeder en hem achter laten met je zoontje.

    Baby s die reflux hebben en ook baby s zonder reflux kunnen wellicht een voorkeur hebben om op de buik te slapen. Ons 7 de kindje lag de eerste periode overdag op zijn buik te slapen beneden in de kinderwagen. S nachts lag hij tussen ons in op een kussentje die in/op baby nest lag. Daar lag hij wat schuin omhoog of hij lag een deel van de nacht met zijn buik op mijn buik. (Kussens onder mijn arm zodat hij een soort nestje had) Met ongeveer 7/8 weken vonden we dat niet echt meer kunnen op de kussen slapen (Ook mede omdat het toen zo warm was zomers) vanaf toen heb ik hem in zijn eigen bedje gelegd op zijn buik. Ik had natuurlijk al voor sprong met dat ik overdag elke keer hem al in de gaten kon houden. Toen heb ik een enkele keer zijn hoofdje iets meer op zij gelegd in begin. maar was eigenlijk amper nodig. Ik kan me zo voorstellen dat dit iets is wat je als nieuwe mama tegen staat (maar ook als ervaren mama) ons derde zoontje was drama nachten (wij denken denken reflux) 5 keer per nacht wakker. Met 5 a 6 maand toen hij zelf op zijn buik draaide ging hij ineens goed slapen. Toen heb ik gedacht had ik het maar eerder gedaan. Maar ja je durft niet. Bij 5 de kindje wel wel eerder gedaan en zesde en dus zevende ook. (Denk zevende het vroegste)

    Mocht je het idee s nachts niet fijn vinden zal je het overdag weleens uit kunnen testen omdat je dsn met regelmaat kunt kijken en vind hij het overdag fijn dsn heb je dan tenminste wel je rust. En als je idee niks vind is ook te begrijpen.

  • Elineau

    Kan ik eens proberen, bedankt voor de tip! En waaw 7 kinderen, respect hoor. Ik kan nog niet eens 1 aan 😅

  • Anonymous93

    Ik ben zelf nog niet bevallen, maar ik schrik gewoon van de reactie van je man. Die moet echt wakker worden.

    Waarom zou hij niets meer hoeven te doen als hij thuis komt? Jullie hebben toch verdorie SAMEN een kindje?

    Ik zou de zogenaamde 'me-time' dan ook echt voor jezelf gaan gebruiken; dus even niet het huishouden of koken; neem een uitgebreid bad oid.

    En als jij je zoontje graag naar je moeder wil brengen zodat jij even kan bijkomen; vooral doen. als je man zich zo weinig verantwoordelijk voelt, dan zet jij die grenzen ook, en zeker niet hij; hij doet toch al niks.

    Verder, ben ik trots op je! Je doet het zo goed, ook al voelt het nu even niet zo.

  • Elineau

    Is lief dankje! Veel succes met je bevalling ❤

  • Brabbeltjes

    Mijn zoontje had ook reflux en koemelkallergie, wilde ook niet drinken alleen maar krijsen. Sneu, maar als je alles al probeert moet je het accepteren en erop vertrouwen dat het beter wordt. Leg hem als je het niet meer aankan gewoon in zn bedje, want of hij nou bij jou krijst of in zijn bedje dat maakt dan ook niet zoveel uit. Ga lekker douchen zet de radio aan. Op het begin hartverscheurend maar op het moment dat niets helpt moet je proberen er zelf niet aan onder door te gaan. Toen ik eenmaal accepteerde dat hij gewoon veel huilde en niet te troosten was ging het beter. Dan baby gewoon op bed, radio of tv geluid aan. Op het begin was het oefenen, dan probeerde ik 5 minuten er niet heen te gaan. Dit kon steeds iets langer.

    Het laatste wat een kind nodig heeft is een mama die instort en straks helemaal niets meer kan.

  • Amatullaah

    Wauw heel herkenbaar! Behalve de reflux.. echt allemaal hetzelfde, maar lieverd het enige wat moet geneuren is dat jij harxer word tegen je man en beter voor je zelf gaat zorgen.

    Ik heb 3 jaar zo geleefd, nog met een 2de baby erbij. Ik heb gezegd zorg jij maar een dag voor hun ik ga weg (precies dezelfde instelling als jij, hij had gewerkt en in t weekend moest hij rusten). Boos dat hij was.. dat was niet leuk maar hij ging zich wel beseffen hoe zwaar t was, en dat was maar 1 dag!

    Oh wat kon hij slecht tegen als ik ziek was.. ik kon dus voor mn gevoel niet rens ziek zijn want dan moest hij alles overnemen. Ik heb gezegd dat t klaar is voor mij zo.. ons huwelijk ging echt downhill, ik was uiteindelijk 52 kg (1,78). Niemand zorgde voor me, dat moest ik zelf doen.

    Ik ben nu harder, als her niet gaat snachts zeg ik dat tegen hem. Heb de tranen laten zien. Ik was bang mn kindjes iets aan te doen omdat ik zooooooo uitgeput was. Ik regelde het eten niet meer, ik ging aan mezelf denken!

    Ik weet dat dat heel moeilijk is maar je bent echt te lief voor je man, mannen lijken een vrouw te willen die altijd ja zegt en rustig. Maar je MOET tegengas geven!! Als je niet aan jezelf denk, gaat niemand het doen.. mannen hebben dat vermogen niet zoals wij.

    Succes, je weet wat je te doen staat

  • Dolleboel

    Herkenbaar zeker! Oudste had hier reflux en huilde alleen maar.. man wat heb ik mezelf vaak de vraag gesteld “wilde ik dit echt”? Wat is hier nou leuk aan. En dan voelde ik mij weer schuldig want je houd zoooo veel van zo’n kleintje maar dat huilen is ondraaglijk.... en slopend, je bent op en slaaptekort is gewoon heeel heftig.

    Bij ons hielp het om

    In te bakeren en de rust ritme regelmaat van Ria

    blom in te voeren. Eerste dagen we huilen voor het slapen maar na een week

    Had ik een vrolijke uitgeruste baby en mama!

    Misschien helpt het jullie ook? En overdag die kleine eens naar je moeder brengen? Dat maakt je echt geen slechte moeder hoor!

    Sterkte!

  • Elineau

    Bedankt voor je berichtje en voor de tips!

  • Elineau

    Bedankt voor je berichtje en voor de tips!

  • Bytez14

    Je klinkt juist als een goede moeder. Ik ben van mening dat een vrouw niet gemaakt is om de zorg voor een kind alleen te dragen. Baby's zijn zo hulpeloos... En mensen leefden vroeger in groepen bij elkaar. En als ik dan zie hoe graag familieleden maar al te graag de baby vasthouden... Zou in de oorspronkelijke vorm de baby dus ook vaker even overgenomen worden dan in de huidige culterele setting waarin we leven. En zeker de man mag daar een steentje aan bijdragen! Ik wil je veel sterkte en moed toe wensen. Ik hoop dat je man gaat inzien dat dit zwaar is voor 1 persoon alleen. En weet dat deze periode tijdelijk is. Rond een jaar heb je zoveel meer rust! Hoe ouder de baby, hoe beter het wordt.

  • Elineau

    Bedankt voor je berichtje! Je hebt zeker wel een punt hoor

  • Dreamsz90van2

    Meid,,, ik begrijp je! Ik heb iets minder dan 7 jaar geleden exaxt in hetzelfde schuitje gezeten met een baby die letterlijk 15 uur per dag huilde en daarnaast snachts 2 uurtjes hooguit sliep plus een man die het een kwartiertje van mij over nam en er dan "chagrijnig' van werd en ook eens me time wilde. Ik ben op een punt beland dat ik mezelf niet meer herkende en letterlijk mezelf voor de kop sloeg. Ik wist het niet meer en heb wekenlang mee gehuild, gesmeekt dat het consultatiebureau mee dacht. Kon het dan geen melk allergie zijn? Ik werd voor gek verklaard. Op den duur heeft de crisisdienst op de bank gezeten, omdat ik gedachtes had over zelf doding. Niet dat ik dat echt wilde of zou doen, maar pijn bij je kind en zoveel huilen maakte mij helemaal gek.



    Ze zeiden dat ik niet gek was en dat het heel normaal was dat ik mij zo voelde, omdat ik er echt alleen voor stond.

    Na 3 maanden zei het consultatiebureau.

    Oohh ja misschien toch andere melk en ja hoor. Ze ging naar anderhalf uur huilen per dag. Het heeft twee en een half jaar geduurd voordat ik geen kippenvel meer kreeg op het moment dat ze huilde.

    Ze is nu bijna 7 en wat ik hiermee wil zeggen. Schakel op tijd hulp in voor dat je er nog verder doorheen zit. Zeur bij specialisten om te laten onderzoeken. Een baby huilt omdat het wat wilt vertellen. Het gaat ooit over, maar probeer sterk te blijven en maak ruzie met je man. Hij heeft ook voor jullie kindje gekozen. Pak de tijd dat je kindje wel een x rustig is. Om zelf ook rust te nemen

  • Elineau

    Heftig verhaal meid! Bedankt om het te delen ❤

  • Kids7

    Erg zonde is dat he dat ze zo terug houdend zijn met koemelk allergie onderzoek. En dat je het idee krijgt dat ze je voor gek verklaren. Ik heb dat idee gehad met derde kindje ik denk tot op de dag van vandaag dat reflux heeft gehad.

  • SammyElmo

    Het komt goed.

    Maar ik zou voor nu echt wel aanraden dat je kleintje inderdaad even bij je moeder logeren gaat, en misschien jij er even bij. Gewoon om zelf ook bij te komen.

    Idee wat ik hieronder lees, doe dan even niets meer in huis, als hij je me-time aanbiedt, en dat je dan wel moet koken, neem die me-time dan, en kook dan niet, ook niet poetsen, maar lekker douchen of in bad als jullie dat hebben, of idd bijslapen in dat uurtje. Jullie overleven ook wel en paar dagen op een boterham met pindakaas. Of je haalt kant en klaar salades, en dan eet je dat. (Maar éérst dat uurtje bijslapen, en dan pas je man eten aanbieden, want anders krijg jij de baby meteen na het eten weer terug, en is je 'me-time' gereduceerd tot de tijd die het kostte om een boterham te maken).

    Onze jongste was ook altijd aan het huilen. Toen heb ik een paar x een schoonmaakster ingehuurd voor het huis, want dat kon ik er echt niet bij hebben, ze sliep nooit langer dan driekwartier achtereen, en ik stond ook te tollen op mijn benen.

    Maar het is goed gekomen, heeft wel even geduurd. En bij jullie zal het ook goed komen.

    Heel veel sterkte voor nu

  • Nvnsmama

    Het komt goed. Het zal even duren, maar het komt echt goed. Je doet het goed, twijfel niet aan jezelf!!

  • Elineau

    Lief ❤

  • Ayanajamari

    Ja het gaat zeker wel over hoor mijn 3de was ook zo dag en nacht niets hielp en dan maakte hij mijn andere twee wakker en ik zit in en rolstoel man werkt snachts mijn zoon is nu 2en half echt en klein monster nog steeds slaapt nu wel goed snachts maar vanaf 8u tot 20 u is het echt afzien maar komt goed hou de moed erin en je man moet niet alles beslissen als je moeder erop wil letten dan heb jij ook iets te zeggen dat hij anders met de kleine op zijn arm maar blijft zitten laat je zeker niet doen!!

  • Elineau

    Waaw 3 kids en in een rolstoel.. you rock mama 👌 was ik maar half zo moedig 😅

  • Marisje2010

    Ja het gaat over. Dit is zooooo zwaar.

    Als je het moeilijk vind om je kindje savonds naar je moeder te doen vraag dan of ze misschien overdags wat uurtjes op wil passen zodat je even rustig kan douchen en even lekker kan slapen. Ik zou je zo graag een dikke knuffel willen geven. En vergeet niet dat jij de liefste bent voor je baby want ondanks je helemaal op ben ben je er toch voor je baby

  • Elineau

    Dit is misschien wel een idee.. en dankjewel ❤

  • Labello

    Je bent echt de beste moeder die je zoontje zich kan wensen! Dat vooropgesteld. Vergeet dat niet 😘

    Sorry maar ik vind je man echt overkomen als een eikel met het inlevingsvermogen van een garnaal. Hij behandelt jou als slaaf (“me-time” en dan in die tijd moeten koken of de huishouding doen, is hij wel helemaal lekker in z’n hoofd?!) en dat hoef jij niet te pikken.

    Ik zou een week lang gewoon niet meer voor hem koken, hij eet maar een boterham, als het allemaal niet zoveel werk is. En als jíj degene bent die voor jullie zoon moet zorgen in zijn ogen, dan ben jíj ook degene die bepaalt of hij uit logeren gaat bij je moeder. Deze grens mag jíj dan stellen.

    Kom op, ga eens lekker op je strepen staan, anders hou je het niet lang meer vol!

    Kan je geen hulp in de huishouding nemen?? want zo te horen vergt je zoontje net zoveel energie (zo niet meer) als een fulltime job.

    En die ouderwetse gedachte van je man, met na het werk geen fluit meer hoeven uitvoeren en het hoort allemaal de taak van de vrouw te zijn, blabla, naast een pittige baby en zonder slaap, is echt te belachelijk voor woorden! Schop hem van de bank en laat hem maar mooi koken en de was doen. En van even stofzuigen na zijn werk is ook nog nooit een man gestorven hoor!

    Heel veel sterkte, en ik zou echt alle hulp aannemen die je wordt geboden (door je moeder bijv) en dus écht je man een schop onder z’n kont geven.

    😘

  • Elineau

    Ik wou dat ik ook zoveel ballen aan me lijf had als jij 😅

  • dennenboom

    Nou ja zeg! Ik heb plaatsvervangende boosheid op jou man 😵. Hier ook een heel lief meisje dat 12 uur per dag huilde, ik weet niet wat ik zou hebben gedaan zonder partners hulp! Overdag in de draagzak, 's nachts aan de borst, elk dutje aan de borst samen op bed/of in de draagzak. Ik had geen tijd om te eten, te drinken of te douchen - laat staan voor iets anders. Tot 4 maanden moest partner me bordjes met eten brengen anders at ik niet.. Je hebt echt echt hulp nodig, in je eentje kan dat niet! En het huishouden? Hier is ze nogsteeds hang en mopper tien maanden later, vriend werkt meer dan 60 uur in de week en doet veel meer in het huishouden, anders zou dit huis zichzelf naar de vuilnisbak lopen.. Dus dat is mijn ervaring, daardoor de plaatsvervangende boosheid. Vrouwen zijn daarvoor gemaakt? Niemand is daar voor gemaakt.. Vrouwen krijgen in de westerse wereld zo weinig steun na de bevalling, moeten zo snel weer alles zelf doen. Idealiter zou jij je alleen maar op baby moeten richten, en je stam kan helpen dat al het andere geregeld word. Ik zou persoonlijk niet baby alleen bij jou moeder laten, want baby wilt graag bij jou zijn. Maar ga anders even met baby een paar dagen weg, want dit is echt niet ok. En lekker huilen, ik heb zovaak in huilen uitgebarsten met krijsende baby, of huilend samen op bed gezeten.. Soms kan je niet anders ❤️. Ik zou het niet kunnen alleen, en jij houd het zo te lezen ook niet lang meer vol, laat je lekker verzorgen bij jou moeder. Mama's moeten opladen om goede mama's te zijn. En wat mooier dan dat jou mama daar weer bij kan helpen?

    Trouwens, bij mijn beste vriendin vond de man ook dat hij alleen maar hoefde te werken en dan de kinderen en het huis perfect netjes moeten zijn. Die heeft daarna jaren met een depressie gestoeid door alle stress, verwachtingen en schaamte (alle mama's doen dit, alle huizen zijn netjes, jij bent lekker thuis, ik doe het harde werk etc.) Ook zij mocht niet de kindjes af en toe weg brengen om zelf op te laden, dus in plaats daarvan zaten ze de hele dag voor de tv met een depressieve mama op de bank. Dus pas goed op jezelf en je eigen grenzen. 🤗

  • Elineau

    Wat mag je gelukkig zijn met zo een man! Bedankt voor je berichtje, ik doe mn best ❤

  • Ayanajamari

    Mijn man heeft mij ook goed geholpen en nog steeds hij is plus papa van de twee oudste en zorgt daar ook super goed voor jou man moet echt opgroeien hoor

  • dennenboom

    Jij verdiend dat ook! En als hij het niet wil geven moet je dat maar op eisen. Nu volg je eigenlijk gewoon een routeplanner voor een een postnatale depressie of gaat er een keer misschien iets fout door vermoeidheid. Hij werkt 8 uur, jij 24.. Het zal vast een hele leuke man zijn, anders zou je vast niet bij hem zijn, maar ik ben al de hele dag met mijn hoofd bij jou verhaal want ik kom er niet over uit hoe hij zoiets kan doen/zeggen, bij een nieuwe mama die zo haar best doet.. 😢.

  • Elineau

    Heb geeist dat hij hielp als hij niet wou dat onze zoon naar zn oma ging. Hij ging deze nacht 'helpen' en ik mocht slapen. Wat een grap was me dat...Hij zit gwn te gamen de hele nacht, zijn babyfoon staat zelf niet aan. Ik moest de baby uit bed halen, verversen, fles maken en dan pas kwam hij af dat hij wel fles zal geven. Daarna heeft hij hem 10min later al in bed gelegd, heeft dan hele tyd met krijsende baby aan ons bed gestaan en neergelegd en weer gaan gamen. Conclusie de baby lag volledig in het braaksel die IK mocht opkuisen en ik heb dan de baby nog omgekleed. Heb mij kwaad gemaakt. Enkele uren later weer net van het zelfde... Heb hem gezegd wat voor nut heeft dat dat hij op blijft als ik altijd moet opstaan om hem op zijn schoot te brengen. Zo helpt hij niet want ik heb alweer niets geslapen. Maar in zijn ogen heeft hij enorm geholpen. K ben zo boos 🙁

  • Amatullaah

    Je hebt het overgenomen.. ik snap dat het moeilijk is omdat het je kind is maar je moet je man ook zijn weg laten vinden. Als hij het doet zal het niet gaan zoals jij het wil. Je moest het niet opkuisen, enkel zeggen "hij heeft overgegeven, ik ga slapen"

  • dennenboom

    🤯 Flapdrol! Maar goed dat je hebt ingegrepen hoor, laten huilen is niet goed voor een baby. Is er bij hem misschien meer aan de hand emotioneel? Of is hij altijd zo geweest met verantwoordelijkheid? Hoe is zijn hechting met baby? Misschien staat hij er voor open om in het weekend/avonden wat huid op huid met baby in de draagzak te doen? Goed voor de hechting. Voor nu kan je blijkbaar niet op hem bouwen 😔. Hopelijk kan snel je moeder even langskomen zodat jij kan slapen en fentileren.

  • Elineau

    eerst deed ik alsof ik de baby niet hoorde huilen in de hoop dat hij naar boven zou komen. Hij was zo luid aan het gamen dat hij het niet hoorde.. ik heb de baby 10min laten huilen, hartverscheurend want ik wist dat hij honger had maar hij kwam maar niet. De baby was nat van de plas, had honger,... dus dan maar begonnen want was toch wakker. Toen ik beneden kwam hoorde ik hem tegen zn vriend zeggen de baby is wakker ik zal wel weer moeten helpen en dan is hij gestopt. Heeft dan eerst rustig zn game uitgespeeld want dit was noodzakelijk.... heeft dan overgenomen vr de fles te geven. En hij verwachte een applaus met vuurwerk voor zijn opgave. Hij vond me ondankbaar omdat hij wel de hele nacht opgebleven is vr zen flesjes. ( om de hele nacht te gamen dus)

  • Wonderful-life

    Lieve schat, petje af voor jou. Een huilbaby is gekmakend, super knap van je en knap

    Dat je nog staat. Wat je hierboven over je vriend schrijft heet verwaarlozing en is absoluut geen veilige capabele ouder....

    terecht dat je het overneemt... alles voor je kleintje. Ik zou hulp zoeken voor je man, dit is echt niet oké. Of het enorm gaan problematiseren en een flinke ruzie zou ik hier echt voor over hebben. Alles in het belang voor de gezondheid en veiligheid van je kindje. Ik zou ook ontzettend teleurgesteld zijn in mijn partner als ik Hem zo als vader zou zien. Jebent waarschijnlijk niet voor niets op hem gevallen, dus hopelijk heeft hij ook nog een positief aandeel in jullie leven.

  • Elineau

    Kleine update : de baby is vanavond bij mn moeder. Ik voel me onwijs schuldig naar hem toe en mis hem al. De stilte in huis is zo raar, bijna eng. En eerlijk ik heb geen idee met wat ik me moet bezig houden nu. Ik tel de uren al af naar morgen 😂

  • Zara94

    Gaan slapen nu!! Niet schuldig voelen, morgen ben je er weer voor hem. Jij hebt nu echt je rust nodig. En wat je vriend betreft ben ik het eens met de dames hierboven, jeetje zou echt enorm zijn afgeknapt op dat gamen, lijkt wel een kind, heb echt met je te doen😕

  • First-born

    Je overdrijft echt niet. Ik heb ook een zoon die veel heeft gehuild als baby. Je houdt van je kind, maar het wordt je erg moeilijk gemaakt met slaaptekort, te weinig tijd voor jezelf (als is het maar alleen naar de wc gaan), gebrek aan steun van je man en hormonen die nog steeds door je lijf zweven.

    Wees niet te hard voor jezelf, maar voor je man wel.

    Zeg ik heb dit (slaap oid.) nodig om het aan te kunnen. Dit is juist knap van je als je aan de bel trekt.

    Gelukkig heb je een lieve moeder en kan je je baby even laten logeren. Dat scheelt. Neem het aub aan!

    Of zeg tegen je man dat hij het weekend voor de kleine moet zorgen en zonodig dat jij de deur uit gaat.

    Veel sterkte . Ik weet hoe je je voelt

  • Elineau

    Je hebt helemaal gelijk, maar is gewoon niet zo simpel. Bedankt voor je berichtje ❤

  • First-born

    Is ook makkelijker gezegd dan gedaan. Succes

  • Vespertine

    Wat gedraagt jouw man zich als een eikel. Neem dat aanbod van je moeder aan! Ze zeggen toch niet voor niks: it takes a village to raise a child? Alsof vrouwen het altijd in hun eentje deden. Dat is echt iets van de afgelopen 100 jaar - geen wonder dat er toen zoiets als vrouwenemancipatie onstond, want we werden er doodongelukkig van! Jij bent echt geen slechte moeder als je anderen toe laat in je opvoeding. Bedenk dat je de beste moeder voor je kindje bent wanneer je zelf goed in je vel zit. Succes meid!

  • Elineau

    Heb je helemaal gelijk in ! Dankjewel x

  • Charliecharlie

    DIT GAAT OVER. En je liefde voor je kind groeit alleen maar. Althans, dat is mijn ervaring. Met een hulpeloze baby heb je nou eenmaal niet zo’n “inhoudelijke” band als met een eigenwijze dreumes, bijdehante peuter of later (maar daar heb ik nog geen ervaring mee). Het is bescherminstinct, en wel liefde, maar op een hele moeilijke manier bij momenten. Omdat je nog geen persoonlijkheid kent. En dat maakt het zo lastig het gevoel te hebben van “ik ken jou, en jij bent de allerleukste die er is”.

    Maar dan je man! Hé, hallo! Zo werkt het dus niet. Ik kan gewoon tegen m’n man zeggen: ik ben jaloers op jou, want jij hebt zoveel tijd op een dag voor jezelf. Echt waar: werken is vermoeiend, maar veelal wel voorspelbaar. En iets wat je doet wat van jezelf is. Dus wat je man nu doet, is dus niet zoals het hoort. Een uurtje voor zichzelf, even om bij te komen? Prima. Maar daarna een uurtje voor jou (en dan echt me-time). Kom op!

  • Shrimp

    Ik ga nu gewoon liggen hoor! Echt ga liggen als je kan liggen. Al is het 9u s ochtends. Tis vooral slaapgebrek wat je so desperate maakt denk ik. Heb blogs geschreven over onze huilbaby ( pagina 6-7 inmiddels ... was onze derde ) Onthouden van slaap wordt als martelmethode gebruikt hè even ter relativering. Dit heeft niks te maken met “ dit moet een moeder aan kunnen” . Het duurde 9 mnd voor ik hem bij m’n moeder bracht en al is het alleen dat zij zei “ ja maar dit is niet normaal” eis een doorverwijzing ( onze huisarts liet mij die 9 mnd lang lopen ) wat fijn was . Ik lag al zo in dat ritme dat ik die nacht ook niet goed sliep. Eigenlijk is er nooit dé oplossing geweest en hebben we het ook op KMA gehouden. Hij is de enige baby van wie ik dacht “ wordt aub zsm 1! Dan wordt het ietsje makkelijker” En nu? Nu heb ik een super knul van 4 , de herinnering , een rothekel aan hanen ( er kraaide snachts een haan als ik dan nét wel sliep) en een flink aantal “ zwarte filmpjes” met gehuil. Houd hem lekker in de doek, dat doe je goed . Je kunt ook slapen met doek hè. Laat hem bij je in bed, doe alles voor slaap. Ik heb serieus m’n kinderknuffel van vroeger gepakt toen , ik dacht “ wellicht val ik zo sneller in slaap omdat er nog een associatie bestaat in m’n hersenen”. Later maak je het maar weer goed met “ zoals het hoort” .

  • Casey34

    Jemig wat een lulhannes zeg, baby mee en lekker een paar dagen bij mams gaan slapen

  • Llyen

    Lieverd toch... geloof me, je bent een topmoeder. Alle moeders met een jonge baby zijn soms heel erg moe en willen me time.. laat staan moeders met een huilbaby. Volgens mij begrijpen alle mama’s hoe jij je nu voelt.

    Mijn man had in het begin ook tijd nodig om te “wennen”. Na verloop van tijd bleef hij steeds vaker thuis met onze dochter, hielp hij mee in het huishouden en maakt hij haar eten klaar en geeft flesjes. Mijn man gaf aan dat het voor hem in het begin lastig was omdat hij niet goed wist wat hij met een heel klein kwetsbaar baby’tje aan moest nu ze ouder is heeft hij dit gevoel niet meer. Probeer je nu vooral op de positieve dingen te richten laat je man maar in zijn sop gaar koken. Hij draait wel bij.

    tip? neem het aanbod van je moeder aan!

  • Elineau

    Ben blij voor je dat je man veranderd is! Begin ook als maar meer in te zien dat wat ik nu voel niet abnormaal is door al jullie berichtjes..

  • Llyen

    Het is zeker niet abnormaal! Een kleintje verandert je leven en je relatie, dat is nogal ingrijpend. Als er iets is dan kan je altijd op dit forum terecht hè. We zijn er voor elkaar ❤️

  • Momoftwokids

    Ga in op het aanbod van je moeder, echt, dat heb je nodig!!! En als je man het onzin vindt mag hij een aantal nachten op zich nemen en ga jij op een andere kamer liggen. Hij lijkt wel niet goed wijs. Misschien sowieso goed om het hem eens een paar nachten en dagen te laten doen, dan gaat hij jou vast snappen. Sterkte!! Er komen echt weer betere tijden . En ook goed om te kijken wat er met je zoontje is waardoor hij zo veel huilt, want dit is ook voor hem heel zielig.

  • Blossom-Rose

    Ah lieve schat ik heb het zo met je te doen. Ik weet hoe je je voelt. Een huilbaby hebben is echt heel zwaar. Mijn dochter was ook een huilbaby. Alles wat ik deed was niet goed genoeg. Het is frustrerend als een baby ontroostbaar is. Dat maakt jou onzeker en natuurlijk heel erg verdrietig. Ik vind het heel erg dat je man je in dit niet genoeg helpt. Het zou heel veel schelen. Misschien een idee om je baby in te bakeren. Je baby heeft maandenlang in je baarmoeder gezeten en is er aan gewend geraakt. Bewegings vrijheid kan maken dat de baby onrustig wordt en daarom veel huilt. Zoek het inbakeren van een baby maar op google.nl. Ik hoop dat dit je helpt.

    Veel liefs,

    Blossom-Rose

  • Elineau

    Bedankt voor je berichtje. Jammer genoeg is inbakeren geen optie. Hij wordt helemaal hysterisch ( nog meer dan zonder doek) als hij zich niet vrij kan bewegen

  • Blossom-Rose

    Ok ik kijk voor andere opties op het net. Je hoort nog van mij.

  • Elineau

    Lief dat je meedenkt dankje !

  • Blossom-Rose

    Hoi Hoi, ik heb het net doorgespit over huilbaby's en ik heb informatie daar omtrent gevonden.

    - zorg voor regelmaat (baby's zijn namelijk gevoelig voor prikkels en moeten wennen aan de omgeving en het nieuwe wereldje waar ze in zijn gekomen. Zorg voor een vaste volgorde en een ritme in de dag, bijvoorbeeld: slapen, wakker worden, schone luier, voeden, wassen, aankleden, knuffelen, samen of alleen spelen, schone luier, slapen. De tijden kunnen wat verschillen, maar de volgorde blijft hetzelfde. Je baby raakt al gauw vertrouwd met dit ritme.

    - Prikkels maken je kleine onrustig. Activiteiten, geluiden, mensen, verschillende ervaringen en indrukken zijn voor een pasgeborene moeilijk te verwerken. Alles is nieuw en je baby probeert dus van alles te bepalen wat het is. Zorg dus voor zo weinig mogelijk prikkels rond je baby: beperk radio en televisie, doe niet teveel op één dag, laat je kindje in bed slapen en niet op schoot, in de wagen of de box, omdat er visite is. Een prikkelarme omgeving geeft je baby rust en zorgt voor een tevreden kindje dat minder huilt.

    - Misschien heeft je kindje ook last van buikkrampjes of last van koemelkallergie.

    Op het net staan er heel veel tips misschien heb je er wat aan.

    Ik hoop echt dat je erachter komt wat er met je kindje is. Dat zorgt voor rust. Geef niet op! Het komt goed!

  • Zeldawarrior

    Je bent een held. Zo, dat moest even gezegd worden. Op dit moment ben jij hemel en aarde voor je kindje en is het volledig afhankelijk van jou, waardoor je inderdaad geen moment rust krijgt. Je zit nu middenin de allerzwaarste fase van de babytijd. Het goede nieuws is: het wordt echt makkelijker en leuker, maar het slechte nieuws is dat dat nog even duurt. Oh en je man heeft twee opties: 1. Hij neemt zelf de hele zorg voor de kleine 24 uur over (succes ermee!) Of 2. Hij zeurt niet als jij naar je moeder gaat. Is ie nou helemaal belatafeld! Mijn man vond het verschrikkelijk dat ik het grootste deel van de nacht bezig was met de kleine rond die tijd en hem liet slapen omdat hij moest werken, want hij schaamde zich en wilde zijn deel bijdragen. Dus uiteindelijk deed hij de verzorging tot 2 uur 's nachts zodat ik kon slapen en nam ik daarna het stokje over. Dat is hoe het hoort te zijn, er samen op een eerlijke manier doorheen komen.

    Zelf ben ik ook na 8 weken weer een paar uur per week gaan werken, voor het contact. Heerlijk vond ik dat. Dus maak je eigen keuzes, jij weet wat goed is voor jou. En een blije mama is uiteindelijk een blije baby. En papa zoekt het maar uit met z'n gezeur, laat hem maar eens lekker gaan schoonmaken. Heeft iedereen wat aan.

  • Elineau

    Bedankt voor je berichtje, deed me goed om te horen ❤


1 2 3 4