Eindelijk de Waarheid

Hoi iedereen,

Mijn naam is Eva Schuitemaker en ik ben 15 weken en 6 dagen zwanger van mijn verloofde in marokko.

Ik heb in eerste instantie mijn gegevens niet naar waarheid ingevult op babybytes omdat mijn zusje ook babybytes heeft en ik niet wilde dat zij mij zou herkennen.

Gisteravond heb ik via Skype aan mijn vader en zusje vertelt over mijn situatie: ik ben zwanger en ga binnen enkele dagen trouwen, en waarschijnlijk verhuizen naar Marokko. Het was niet makkelijk om hen dit te vertellen, ten eerste hadden zij totaal geen vermoeden en ten tweede ik zit ver weg... in Marokko. Het was dan ook geen makkelijk gesprek en mijn vader en mijn zusje zijn niet blij met mijn keuze, de keuze om met mijn kind in Marokko te gaan wonen omdat ik graag wil dat het kind bij beide ouders opgroeit. Ik kan begrijpen waarom zij hier niet gelukkig mee zijn; het is een islamitish land waarin de rechten van de vrouw nog lang niet op het zelfde nivea ligt als bij ons in Nederland. Maar tegelijkertijd denk ik dan tja... wat wil je dat ik doe? Ik kan niet met mijn aanstaande man in Nederland gaan wonen, die tijd is voorbij. Echt niet dat Nederland hem toelaat. En dan is het ook nog eens zo dat de koning van Marokko eigenlijk heel graag wil dat Marokko zich gaat ontwikkelen en meer westerse ideeen doorvoert in de samenleving. Dit is voor een deel al gebeurt. Marokko staat eigenlijk tussen het oude islamitishe denken en de westerse beschaving in. En dan vooral waar ik nu ben in Marrakech, de helft van de Marokkaanse vrouwen loopt hier zonder hoofdoek en studeert gewoon aan de universiteit. En kwa vrouwen rechten betreft als het op een scheiding aan zou komen worden de kinderen aan de vrouw toegewezen, tenzij zij geen inkomen zou hebben. Ik blijf de Nederlandse nationaliteit houden dus geen inkomen hebben is op dit moment uitgesloten. In Nederland bestaat nog steeds het recht op een uitkering mits je in Nederland woont en geen andere mogelijkheid hebt tot een inkomen. Ik wil hiermee niet hun argument in de wind slaan, want ze hebben natuurlijk wel een punt. Het blijft als vrouw moeilijker dan voor een man om in een islamitish land gelijk behandelt te worden. 

Ik ben opgegroeit met gescheide ouders waarvan ik weinig last  heb ondervonden, maar mijn ouders woonden (en wonen nog steeds) maar 3 minuten lopen van elkaar vandaan. Ik wil mijn kind niet zijn vader ontnemen en mijzelf niet het geluk van een huwlijk. En natuurlijk kan er VANALLES mis gaan.... maar ik ben hier nu al een tijd in Marokko en dit is niet de eerste keer dat ik hier ben en ik zie genoeg gezinnen die hier gewoon een gelukkig bestaan hebben.

Iedereen heeft zijn eigen mening en idee over mijn keuze. Voor wie dit leest: je mag uiteraard je mening geven maar ik wil je wel vragen dit op een respectvolle manier te doen. Ik zit niet te wachten op mensen die mij als een klein kind de les gaan lezen. Ik ben al maanden heel serieus aan de slag om alles uit te zoeken over Marokko, dus reacties als : weet je wel waar je aan bent begonnen of welke moeder doet zoiets nou, zijn hier niet welkom. Advies op volwassen wijze omschreven natuurlijk wel.

Bedankt voor het lezen,

Liefs Eva