Grmbl.

Zo schrijf ik een paar weken geleden een blog met als titel 'Saai', zo is mijn zwangerschap ineens een hot item waar ik de hele dag mee geconfronteerd word... Ik lig dus sinds gisteren wéér in het ziekenhuis. Dit keer is mijn bloeddruk prima, godzijdank: de medicijnen werken fantastisch. Maar nu gaat het weer om mn kleine baby'tje...

De hele zaterdag had ik niet veel beweging gevoeld bij de baby en zondagochtend (Pasen) ook niet. Toen ik vrijdag werd ontslagen, drukten de artsen mij nog op het hart direct te bellen als ik me niet goed voelde of de baby niet goed voelde, dus ja.. Na wat wikken en wegen (het was toch Pasen he...) toch maar het ziekenhuis gebeld. Nou, ik kon gelijk langskomen, dan zouden ze even alles nakijken.

Gelukkig zei de arts direct al dat ik er heel goed aan had gedaan om te bellen en dat ze blij waren dat ik het wel had gedaan (ik kan me soms zo stom voelen om niks, maar ik ben dan echt bang dat ze denken 'heb je weer zo'n zeurderig wijf die om niks naar t ziekenhuis belt...'). Na de CTG-scan (die goed was, pfjoe...) kwam de gynaecoloog (o.i.d., soms ben ik echt kwijt wie of wat ik voor me heb hier) om te zeggen dat ze er gelijk een echo tegenaan gooide. Eigenlijk had ik daar woensdag een afspraak voor, maar ik was er nu toch en ze hadden niets te doen. Op die echo zouden ze kijken of de baby de afgelopen twee weken goed gegroeid was, iets wat toch wel belangrijk is om te checken met zwangerschapshypertensie.

De baby was niet tot nauwelijks groter/dikker gegroeid dan 2 weken geleden, dus ging ze even overleggen met een andere arts. Na 40 minuten kwam ze terug met de mededeling dat ik toch weer mocht blijven, omdat ze de navelstreng en de doorbloeding daarvan wilden nakijken. Maar zij wisten niet hoe dat met dit apparaat werkte, dus zou dat later gedaan worden. Nouja, prima, je raakt gewend aan opgenomen worden in het ziekenhuis. Kreeg lekker mn eigen plekje weer terug, verder lag (en ligt) er heeeeeeeelemaal niemand! Zelfs maar 2 andere vrouwen op de hele afdeling! Heerlijk rustig dus!

's Avonds om 22 uur kwam er ineens een dokter binnen met een echo apparaat die zei 'we gaan nu even je navelstreng nakijken'. Dat vond ik wel fijn, anders lig je 's nachts zo na te denken of het wel of niet goed is enzo... Nouja, helaas bleek het niet goed te zijn. Dr is een te hoge druk en daardoor krijgt het kindje minder door (ofzo, ik ben nog geen deskundige op dit gebied). Dit komt door een hoge bloeddruk, maar zou goed af kunnen nemen nu mijn bloeddruk zo gezakt is. Dit moeten ze de komende dagen in de gaten houden.

Neemt de druk niet af... Dan zijn Jochem en ik al heel gauw papa en mama ben ik bang. De arts zei zelfs al dat ze sowieso gingen proberen te rekken tot 32 weken (dat is zaterdag) en dat elke dag weer mooi meegenomen is... Maar goed: dit is wel in het geval dat de druk niet minder wordt. Het kan ook goed gaan en minder worden en dan kan de kleine baby lekker groter groeien.

Het is voor ons even spannend nu dus en van dag tot dag kijken hoe de zaken er voor staan. Het kan zo maar zijn dat ik morgen een blog schrijf met alleen maar goede berichten en tsja... Wie weet schrijf ik volgende week wel mn bevallingsverhaal. Ik hoop het eerste, want hoe langer ze bij me zit, hoe fijner! Maar ja, dan moet het wel allemaal goed gaan daarbinnen...

Ik hou jullie op de hoogte!