Nog steeds in het ziekenhuis...

Zoals de titel al zegt: ik lig nog steeds in het ziekenhuis. Eindelijk heb ik nu een laptop en internet, dus ff de ruimte om een verhaaltje te typen! Het is allemaal woensdag begonnen...

Ik was gezellig met vriendinnen aan het lunchen ter ere van Paasvee, een groot zuipfestijn bij ons in de buurt. Traditioneel start dat met een uitgebreide maaltijd, om vervolgens de hele dag in de kroeg te staan en te zuipen. Uiteraard ging dat kroeg- en zuipfestijn voor mij niet door, maar ik zou nog wel ff gezellig de start meedoen met mijn vriendinnen (eten mag ik immers wel!). Omdat Paasvee voor mij dit jaar niet echt een groot feest zou worden, had ik gewoon een afspraak gepland die middag met mijn verloskundige. Ik moest al een paar weken iedere week terug komen, omdat mijn bloeddruk wat aan de hoge kant was (140/90).

Dus rond twee uur vertrok ik en riep ik 'ik ben over een half uurtje weer terug hoor! Ff opmeten en dan mag ik altijd weer gaan!'. Zo gaat het ook iedere keer: Alles goed? Ja hoor. Nou alles ziet er goed uit. Doeg! Maar dit keer schrok ze van mijn nog hogere bloedruk (140/100) en vond ze de baby wel erg klein aanvoelen voor 29+4 (IK ZEI TOCH DAT IK EEN KLEINE BUIK HAD?!). Dus stuurde zij me direct door naar de gynaecoloog. Ik heel stoer 'oké, prima. Even mijn man ophalen, dan rij ik zo door naar het ziekenhuis'. Maar toen ik thuiskam en Jochem zag zei ik alleen maar iets als  'Huuuuhhh ziekenhuuuuuuuuuiiiisss huuuu huiliehuiliehuilie' en was ik toch lichtelijk in paniek, vooral omdat ze de baby ook niet groot genoeg vond voelen.

Dus Jochem en ik op naar het ziekenhuis, weer gekalmeerd, want ik voelde de baby wel gewoon bewegen enzo. Mocht gelijk bloedprikken en plassen in een potje en door naar de gynaecoloog. Daar eerst een echo gehad om de groei van de baby te bepalen. Godzijdank was die in orde, wel aan de onderkant van de curve, maar nog gewoon binnen de gemiddelde maatstaven: gewoon een klein meisje dus. Daarna kwamen ook mijn bloed- en urineuitslagen binnen en die waren ook prima in orde. Nou mooi, dacht ik, kunnen we weer naar huis. Ze wilde nog even mijn bloeddruk opmeten en die was inmiddels 160/105 geworden. Ze zou even overleggen met dr collega... En kwam toen terug om te vertellen dat ik moest blijven. Dus ik weer huilen (haha, ik schrok er gewoon een beetje van, ik heb NOOIT wat en nu moest ik ineens opgenomen worden in het ziekenhuis!) en toen werd ik op een verloskamer gelegd. Er was nog geen ruimte op de kraamafdeling, vandaar.

Daar hebben ze CTG-scan gemaakt (alles goed), bloeddruk gemeten (nog te hoog), artsen besloten me medicatie te geven om de bloeddruk te verlagen en ik kreeg wat te eten. Jochem is toen tot 22:45 uur geweest en moest toen naar huis van mij, zodat we allebei een beetje konden slapen. Dat ging prima, want ik was echt moe na zo'n rare emotionele dag.

De volgende dag kwam de dokter weer op bezoek, om te vertellen dat ze me sowieso de hele dag in de gaten wilden houden en dan, als de medicatie goed aan zou slaan, de volgende dag wellicht naar huis mocht. De hoge bloeddruk is een risico voor baby en/of moeder, dus het is wel van belang dat mijn bloeddruk wat zakt. Hij mocht ook weer niet te ver zakken, want dan zou de placenta in de war kunnen raken en onvoldoende voeding doorgeven en zo waren er nog een paar dingen die hij allemaal uitlegde over de hele situatie. Nou prima, ik wachtte rustig af.

In de loop van de dag werd mijn bloeddruk wat lager (140/90, 130/95) dus ik had goede hoop om de volgende dag naar huis te mogen. De volgende ochtend kwam de arts langs en die zei 'om 12 uur wordt je bloeddruk nog even gemeten, is de onderdruk dan weer 90 dan kun je lekker naar huis. Hier is vast een afspraak voor woensdag, we willen je vaak in de gaten houden'. Dus ik zat om 12 uur eigenlijk een beetje klaar om naar huis te gaan... Je raadt het al: 130/100. Ik mocht dus niet naar huis... Die avond was ie weer 90 en later weer 100, dus hij schommelde echt nog te veel.

En nu is het al de vierde dag dat ik hier lig en ben ik nog aan het wachten op de arts, die een bevalling tussendoor had. Ik weet nog niet of ik wel of niet naar huis mag vandaag, maar ja. Ik wacht het wel af, ik zie het allemaal wel... Mag me toch niet druk maken!

Dus, nu zijn jullie weer op de hoogte!